dr Anna Gonzalez Szwacka

Mam 24 lata, stałego partnera od kilku miesięcy.
Jestem szczęściarą, że mam go przy sobie.
Prześladuje mnie stałe poczucie winy. Obwiniam się za byłe związki, za odbyte kiedyś stosunki seksualne, za pocałunki, za wszystko. Ciągle myślę o sobie, ze jestem złym człowiekiem, naiwnym, łatwowiernym. Noszę ogromny ciężar, poczucie winy, żal, obrzydzenie do swojej osoby. Nie potrafię sobie tego wybaczyć. Często, zeby sobie pomóc sięgam po alkohol. Topię się w smutku. Wiem tez, ze głównym sprawcą wszystkich moich problemów była ta używka.
Mam poczucie, że zniszczyłam sobie życie, ze powinnam zniknąć, ze moje życie powinno byc zresetowane, w innym razie juz zawsze bede czula sie ze sobą zle.
Jak mam poradzić sobie w tej sytuacji?

Mam 29 lat i często umawiam się z dziewczynami. Jednakże, nie potrafię się zaangażować w jakąkolwiek relację. Na myśl o głębszym uczuciu nieco mnie "odrzuca", zniechęca. Gdy dziewczyna zaczyna coraz bardziej wykazywać zainteresowanie, mam niekiedy poczucie "wstrętu". Ciężko to określić odpowiednio. Byłem w dwóch związkach i oba zakończyłem tłumacząc sobie, że nie ma tej iskry. Miałem też kilka niepowodzeń - czy to właśnie one mogą stanowić pewne uprzedzenie i problemy z wejściem w związek? Myślałem już, że nie potrafię się zauroczyć, choć rok temu to się udało i równie szybko skończyło ze względu na porażkę.
Jestem zadowolony z życia, wszystko się układa, tylko nie czuję potrzeby budowania relacji.
Rozważam trzy przyczyny:
- złe doświadczenia, przez co nieodpowiednie nastawienie (zniszczenie, zmęczenie relacjami),
- nie trafił się nikt na tyle interesujący (choć poznałem wiele kobiet),
- po prostu dobrze mi samemu.

Ciągnie mnie do nieco innych kobiet, do przeciwieństw mojej osoby. Poznałem ostatnio dziewczynę o podobnym charakterze, identycznych zainteresowaniach i dalej nic... Im bardziej zależy drugiej stronie, tym mniej mi. Trochę to przypomina gierki z czasów szkolnych, a mam już swój wiek...
Moi rówieśnicy poznali parę dziewczyn i któraś z kolei dała im szczęście. W moim przypadku są dziesiątki, a ja ciągle jestem bierny, wykazuję niejaką apatię uczuciową...
Fakt, że mam konkretne wymagania, ale żebym nawet nie czuł pociągu fizycznego do żadnej z tych poznanych...?

Z góry dziękuję za wszelkie podpowiedzi :)