mgr Anna Grodzka

Mój problem jest dla mnie bardzo wstydliwy i dotyczy kwestii seksualności. Otóż chodzi o to, że od wielu lat tak naprawdę od ok 10 -11 roku życia zmagam się z jednej strony z problemem masturbacji (jest to dla mnie problem, ponieważ jestem osobą wierzącą) oraz z tym większym dla mnie problemem jakim jest zadawanie sobie bólu poprzez uderzanie się w jądra podczas masturbacji. Nie wiem szczerze powiedziawszy skąd to się u mnie wzięło. Najpierw zaczęło się właśnie od tego, potem doszły również filmy o tej tematyce – tzw. ballbusting. Jest to dla mnie duży problem – zarówno jeśli chodzi o psychikę jest mi z tym po prostu ciężko i chciałbym się od tego uwolnić, jak i czysto fizyczne podczas podniecenia ból jąder mi nie przeszkadza (przeciwnie sprawia przyjemność), jednak po wytrysku jądra są obolałe. Jeśli mam erotyczne myśli, to bardzo rzadko dotyczą one stosunku z kobietą, a zazwyczaj wizji, kiedy kopie (ściska, etc.) mnie w jądra. Nie chodzi tu tylko o rozładowanie popędu. Czasami zdarzało mi się wyładowywać stres i wówczas potrafiłem z całej siły bić się po jądrach bardzo długo czasami prowadziło to do wytrysku, czasami musiałem przerywać, bo nie wytrzymywałem z bólu. Mam takie momenty, że podczas masturbacji i uderzeniu w jądra nie do końca nad tym panuje – jakbym był w amoku. Boję się, że mogę nad sobą nie zapanować i np. zgnieść lub urwać sobie jądra. Byłbym wdzięczny jeśli mógłbym dostać poradę. Czuję się jak zboczeniec, a naprawdę chciałbym żyć jak wolny człowiek. Nie wiem co mam z tym zrobić?

Od dzieciństwa zmagam się z zaniżoną samooceną. Byłam już u wielu specjalistów, jednak przyznam, że jeszcze żaden mi nie pomógł. Nadal brak mi pewności siebie, co przekłada się na kiepskie relacje z otoczeniem. W związku z tym, myślę o wizycie u psychiatry. Czy psychiatra pomoże mi z uzyskaniem większej samooceny? Czy jest sens zapisywać się na taką konsultację?