mgr Anna Jańczak

Chciałam zapytać o emocje. Czy zdrowe jest pozwalanie sobie na ich intensywne odczuwanie i okazywanie (oczywiście w granicach norm) czy lepiej wypracować sobie umiejętność do nieintensywnego odczuwania ich? Czy okazanie złości w reakcji na np. czyjeś lekceważenie naszych próśb jest oznaką słabości lub niedostosowania?

Witam.
Jestem z chłopakiem od roku czasu .
Moim problemem są codzienne kłótnie z chłopakiem o byle co . On kiedyś był bardzo za mną ,wspierał mnie,dbał o mnie,martwił się ,często pisał i dzwonił ,a teraz jest odwrotność tego . Przestał się starać . Mówiłam mu co mnie boli i czego brakuje ,ale nic z tym nie robi . Nie dawno mi napisał coś takiego " Naprawdę mam dość takich kłótni głupich i tego co się dzieję ,że aż się nie chcę rozmawiać i kłócić o jakieś głupoty .Nie rozumiem jak Ci mówię ,że nie chcę iść na spacer tylko odpocząć albo nie mam ochoty lub jestem zmęczony ,a proponuje Ci coś innego ,a i tak będzie ,że tyłka nie ruszę .Nic Ci nie poradzę ,że mi się nie chcę chodzić .Jak się jest w nowym miejscu to można chodzić i zwiedzać bo to jest ciekawe i wtedy nie ma problemu ,ja się staram i chcę starać też coś robię z tobą pójdę pojadę i wg " Na początku związku on mnie zranił ponieważ robił sobie dobrze przy zdjęciach innych dziewczyn (ze szkoły , z okolic ) . Wybaczyłam mu to ponieważ bardzo się starał ,kiedyś jak mu to wypominałam dawał pewność ,że jestem ja i ,że przeprasza ,a teraz po roku czasu jest chamski . Jak pojawia się jakakolwiek kłótnia on nie chcę rozmawiać . Ja nie panuję nad swoimi emocjami czasami ,zdarzało się ,że wyzwałam go od różnych . Bardzo tego żałuję . Staram się nie czepiać i nie kłócić ,ale naprawdę on się tak zmienił ,że ta zmiana mnie dobiła . Bardzo dziwnie ze mną piszę ,mianowicie zaprosił mnie na grilla ,ale ja nie byłam pewna czy mam iść ponieważ ,mogły by być te dziewczyny przy których to robił ,a mnie by bolał ich widok . Napisałam ,że chciałabym być ale nie wiem, a on na to " to bądź ,więcej nie będę powtarzał jesteś albo nie masz mi powiedzieć " W naszą rocznicę strasznie mnie zlewał miałam wrażenie ,że tylko będziemy siedzieć w domu ,pokłóciliśmy się, ja wyszłam z jego domu nawet za mną nie wybiegł poszedł sobie na zajęcia ze straży , pierwsza musiałam go przeprosić . Powtarza mi ,że nie potrafi więcej czułości jak ciągle jest problem o byle co ,a on go nie widzi i nie potrafi zrozumieć . Nie potrafię zrozumieć jak z wrażliwego faceta który płakał jak się pokłóciliśmy zrobił się taki zimny człowiek . On często mówi ,że dusi w sobie i też go to boli ,a już nie umie płakać jak kiedyś . Co raz rzadziej się widujemy ,bo on nie za bardzo chcę i to widzę , kiedyś sam mnie zapraszał a teraz ja się sama muszę wprosić .Bardzo proszę o pomoc .Bardzo go kocham i nie chcę się rozstawać . Czy powinnam odpuścić trochę ? Dać mu luzu ? Po jakim czasie powinnam odejść gdy to się nie zmieni ? Prosiłam go ,żeby poszedł ze mną do psychologa ,ale on nie chcę i nie widzi sensu bo my sami musimy się dogadać . On jest teraz taki trudny , bardzo mi jest przykro ,że te kłótnie ,aż tak doprowadziły ,wcześniej byliśmy zgodną parą ,a teraz czuję ,że tylko ja się staram . Pozdrawiam .