mgr Barbara Żytka

U Pani Barbary leczyłem się kilka lat na depresję. Terapia była na tyle skuteczna, że odstawiłem leki. Terapia bez farmakoterapii pozwoliła mi zmienić moje podejście do wielu spraw. Zauważyć jakie są przyczyny i problemy i na nich pracować. Zmiana siebie zmieniła całe moje otoczenie i były to zmiany na korzyść. Zdecydowanie polecam!

Wizyta przebiegła w bardzo przyjaznej atmosferze. Pani Barbara słuchała mnie z dużą uwagą i od razu starała się zidentyfikować problem. Polecam

Mam poczucie, że ta pierwsza wizyta była pomocna, inspirująca i ważna. Otrzymałam to, czego oczekiwałam.

Pani terapeutka jest bardzo wnikliwa i spostrzegawcza. Zwraca uwagę na to, czego nigdy nie brało się pod uwagę, a widać, że nadal jest w środku obecne. Jest to bardzo rzadka cecha, którą pani Barbara zdążyła pokazać na pierwszej wizycie.

Pani Barbara jest świetnym specjalistą, potrafi wysłuchać, określić problemy i wskazać możliwe rozwiązania. Przy okazji jest przemiłą i ciepłą osobą. Serdecznie polecam

Serdecznie polecam Panią Psycholog. Kompetentna, słuchająca, zadająca odpowiednie pytania, pomagające zajrzeć w głąb siebie.

Styczeń 2018:

W końcu nie słyszę słów: "weź się w garść, nie można wiecznie patrzeć w przeszłość", "oddziel to grubą kreską i żyj dalej" itp. Pani Barbara to odpowiedni człowiek, w odpowiednim miejscu.

Nie jest efektem "zrobię jakiś papier, potem się pomyśli", co w dzisiejszych czasach... jest bardzo częste. Potrafi nawiązać do przeszłości, znajdując analogię o których nawet byśmy nie pomyśleli. Znaleźć ten punkt zapalny lub okres w którym coś zaczęło się psuć. Nieco więc parafrazując, można rzec, że to "praca u podstaw".

Jeśli masz słabe fundamenty psychiczne, i nie interesuje Cię jedynie położenie nowej papy na nadgniłej więźbie dachowej, tylko umocnienie podstaw, polecam wizytę.

-----------------------------------
Update: styczeń 2020

Rozpocząć coś, jest niewątpliwie trudno. Zwłaszcza jeśli nie chodzi o kolejne pudełko czekoladek a o walkę. Walkę ze samym sobą. Panią Barbarę odwiedziłem pierwszy raz dawno temu. Co oznacza dawno? Ano, okres trzech lat. Trzech okresów narodzin wiosny i przemijania zimy.

Z końcówką roku, przyszła pora na zakończenie wizyt. I to nie ze względu na "z tym przypadkiem nic nie da się zrobić" a dojście do punktu, w którym nieopierzone pisklę zaczęło wychylać się z gniazda. Jak one, przybyłem ślepy (na świat), głuchy (na argumenty) i wiecznie głodne (utwierdzeń swojej beznadziejności). Po latach (słowo klucz) systematycznej pracy, doszedłem do momentu w którym chciałem uderzyć pięścią w blat. I to nie z powodu bezsilności, a wnerwienia. Wnerwienia na samego siebie.
Spotkania były różne. Łatwe i przyjemne oraz takie, które w całości przepłakałem... oczyszczając duszę. Wyrzucenie na zewnątrz tego, co siedziało w środku, wiele mnie kosztowało. Blokada przed niezrozumieniem zaczęła nasiąkać, by w końcu pęknąć. Wielokrotne próby jej załatania i zbudowania jeszcze większych zasieków, jeszcze większej niedostępności i jeszcze większego samobiczu, szczęśliwie, były umiejętnie hamowane.

Łatwo nie będzie, bo będziecie (potencjalni odwiedzający) musieli przyznać się do błędu. I to przed sobą samym. Będziecie musieli spojrzeć na świat inaczej. Ba! Będziecie musieli spojrzeć na siebie inaczej. Drastycznie inaczej. Będziecie musieli zacząć się zastanawiać, czy oby na pewno jedno potknięcie (a niech będzie ich i osiemnaście) na kilkunasto/kilkudziesięcioletniej drodze życia, oby na pewno blokuje drogę do szczęścia.

Lata zaniedbań, lata ładowania sobie w głowę postawy nieudacznictwa robią swoje. I jeśli macie wrażenie, że z Wami jest podobnie i jesteście nieuleczalnymi przypadkami beznadziejności, to tak. Macie rację. Wydaje Wam się.

Zrzucie okrycie iluzji. Zrzucie płachtę "najlepiej jakby mnie nie było". Zróbcie to nie dla tego aby "pokazać coś światu" a dlatego, że to coś warto pokazać przede wszystkim sobie. By po miesiącach/latach, spojrzeć na siebie z pierwszego spotkania i... westchnąć. Ze zrozumieniem, z podziwem, z poczuciem dobrze wykonanej roboty. O plan i rozmieszczenie wszystkiego w przestrzeni się nie bójcie. Wizję ma architekt wnętrz dusz. Wy musicie tu "tylko" dołożyć swoje ręce.

Bardzo polecam Panią Barbarę. Dogłębnie bada naturę pacjenta będąc przy tym czujnym i genialnym obserwatorem. Wizyta była dla mnie nadzwyczaj informatywna oraz pomocna.

Spotkania z Panią Barbarą bardzo mi pomogły. Czułam, że mogę swobodnie porozmawiać o swoich uczuciach. Dostałam cenne spostrzeżenia, które pomogły mi wprowadzić zmiany w życie i wyjść z utartych schematów postępowania. Spotkania przebiegały w komfortowej atmosferze, a ze strony Pani psycholog odczułam zrozumienie, uwagę, chęć pomocy. Bardzo polecam!

Bardzo kompetentna i przesympatyczna, empatyczna Pani psycholog. Uważna(czujna)na to o czym się mówi a czego nie jest się wstanie powiedzieć, po za tym Pani Barbara jest osobą wzbudzającą ogromne zaufanie przy każdej wizycie. Każdemu kto się zmaga z trudnościami przeszłości oraz teraźniejszymi i chce się z tym skutecznie uporać to polecam Panią psycholog Barbarę znakomita i doświadczona psycholog... A Byłam już u nie jednego psychologa w swoim życiu i nikt nie był w stanie mi pomóc tak jak tego oczekiwałam aż Dzięki Bogu trafiłam na Panią Barbarę chodzę do niej na psychoterapię i moje życie zaczyna w końcu wyglądać tak jak na to zasługuje. Więc polecam każdemu.