Kiedy diagnoza neuropsychologiczna jest potrzebna?

Duża część osób nawet, gdy zauważa u siebie pierwsze, niepokojące objawy dotyczące zaburzeń pamięci lub innych funkcji poznawczych nie udaje się na badanie do specjalisty.

Często jest to związane z niepokojem związanym z tym, że poddając się diagnozie neuropsychologicznej nie do końca wiemy, co nas czeka i obawiamy się również, że potwierdzi się to, że rzeczywiście nie funkcjonujemy tak dobrze, jak powinniśmy.

Celem badania neuropsychologicznego jest ocena funkcji poznawczych (pamięci, procesów uwagi, funkcji wykonawczych, procesów wzrokowo-przestrzenno-konstrukcyjnych, procesów językowych) u osób z chorobami neurologicznymi (jak np. udary, guzy mózgu, choroby otępienne), po wypadkach komunikacyjnych, jak również u osób, które odczuwają pogorszenie funkcjonowania poznawczego. W przypadkach, gdy np. zaczyna nam towarzyszyć na co dzień zauważalne pogorszenie sprawności funkcji poznawczych, przy zachowanych zazwyczaj prostych aktywnościach życiowych i niewielkich zaburzeniach dotyczących bardziej złożonych czynności, wymaga to diagnozy. Diagnoza pozwala na ustalenie, czy trudności z tym związane uwarunkowane są fizjologią (wiekiem), czy też niepokojące zmiany mogą świadczyć np. o łagodnych zaburzeniach funkcji poznawczych.

W łagodnych zaburzeniach funkcji poznawczych (MCI) dochodzi do osłabienia funkcjonowania poznawczego, w szczególności pamięci. Jednak osoby z MCI wciąż są w stanie samodzielnie funkcjonować. Warto poddać się diagnozie już na tym etapie, ponieważ u tych osób znacznie zwiększa się ryzyko wystąpienia otępienia. MCI występuje u 15 – 30% 60 latków i osób starszych. W skład badania wchodzi wywiad, badanie neuropsychologiczne, jak również badania laboratoryjna i neuroobrazowe mózgu.

U osób z MCI stosuje się leczenie farmakologiczne, jak również niefarmakologiczne, wśród których do najczęściej stosowanych zalicza się terapię kognitywną (trening funkcji poznawczych), reminiscencyjną (jej celem jest odtworzenie różnych wspomnieć za pomocą materiałów stymulujących, jak np. muzyka, zapachy, zdjęcia) , walidacyjną (która za zadanie ma zmniejszenie poziomu doświadczanego niepokoju, lęku), zajęciową, jak również terapię środowiskową, dzięki stworzeniu odpowiednio sprzyjającego otoczenia.

Kompleksowe podejście może spowolnić pogarszanie zaburzonych funkcji poznawczych, jak również poprawić odczuwane przez nas deficyty.

The post Kiedy diagnoza neuropsychologiczna jest potrzebna? appeared first on Blog dla pacjentów.