Obniżony nastrój- może to nie depresja a problemy z wątrobą? Część 2

W dzisiejszych czasach coraz więcej osób z roku na rok zapada na wirusowe zapalenia wątroby. Zakażenia te stanowią nie lada wyzwanie dla lekarzy na całym świecie.
Pierwszym pytaniem jakie zapewne nam się nasuwa to- kiedy w ogóle sposób dochodzi do zakażenia? Otóż większość pacjentów nie jest w stanie jednoznacznie stwierdzić w jakim momencie doszło do zakażenia. Idąc dalej tym tropem- pacjent nie jest w ogóle świadomy co do obecności procesu chorobowego oraz zakażenia. W większości przypadków choroba jest bezobjawowa i nie wzbudza niepokoju chorego. W jakim więc momencie dochodzi do wykrycia choroby? Odpowiedź brzmi- przypadkowo. Choroba jest wykrywana przy okazji wykonywania innych badań, które chory wykonuje do całkowicie innych celów.
Lekiem jaki stosuje się w terapii jest interferon. Leczenie jest dla pacjenta bardzo uciążliwe bowiem jego podanie niesie za sobą wystąpienie objawów ubocznych. Niebawem po jego aplikacji pojawiają się objawy grypopodobne (osłabienie, gorączka, dreszcze, tkliwość, ból mięśni, nudności, wymioty, ból brzucha, biegunki, wypadanie włosów, wykwity i świąd skóry, obniżenie apetytu). Wszystkie wymienione objawy uboczne nie muszą pojawić w tym samym czasie jednocześnie i przyczyniają się obniżenia jakości życia i codziennego funkcjonowania pacjentów. Leczenie interferonem znacznie lepiej tolerują i znoszą ludzie młodzi. Więcej objawów niepożądanych obserwuje się u ludzi starszych.

W czasie leczenia wirusowych zapaleń wątroby jak już wspomniano w poprzedniej części stosuje się interferon. Wystąpienie zaburzeń psychicznych w czasie terapii interferonem jest bezwzględnym przeciwwskazaniem do kontynuacji leczenia tym lekiem. Tym samym schorzenia psychiczne są przeciwwskazaniem do rozpoczęcia terapii tym lekiem. Z jednej strony pojawienie się dysfunkcji psychicznych ze szczególnym wyróżnieniem zaburzeń depresyjnych jest bezwzględnym wskazaniem do przerwania interferonoterapii. Z drugiej strony w wielu przypadkach oabjawy obniżonego nastroju pojawiały się jeszcze przed rozpoczęciem leczenia farmakologicznego.

Jak już wspomniano w poprzedniej części choroba jest wykrywana przy okazji wykonywania innych badań, które chory wykonuje do całkowicie innych celów. Pacjent jest nieświadomy choroby jednakże jakość jego codziennego życia ulega obniżeniu i jego codzienne funkcjonowanie do końca nie spełnia oczekiwań. Pacjenci z wzw w skalach psychiatrycznych cechują się znacznie niższymi wynikami w porównaniu do populacji ogólnej. Dlaczego tak się dzieje? Wirus najprawdopodobniej negatywnie działa na ośrodkowy układ nerwowy. Jednakże prezentowane objawy zaburzeń psychicznych są niecharakterystyczne i nie spełniają kryteriów choroby psychicznej.

Na początku pojawia się bardzo szybki spadek witalności, energii życiowej. Bardzo szybka męczliwosć. Na kolejny plan wysuwa się patologicznie obiżony nastrój. Pojawia się bezsenność. Obniżenie koncentracji uwagi oraz pamięci.

Wśród pacjentów cierpiących na choroby zakaźne- w grupie zakażonych wzw odnotowuje się największą liczbę prób samobójczych.

Najczęstszą dysfunkcją w tej grupie chorych są zaburzenia depresyjne. Obniżony nastrój nie ma w większości przypadków nic wspólnego z leczeniem- pojawia się zarówno przed jak i po włączeniu do leczenia intreferonu. I tutaj pojawia się kilka retorycznych pytań które warto rozważyć a jednocześnie na które dzisiejsza nauka jeszcze do końca nie potrafi jednoznacznie odpowiedzieć. Po pierwsze ile wpływu na obniżenie nastroju ma sam wirus zakażający człowieka i wpływający na nasz układ nerwowy a ile wpływu na nasze samopoczucie ma sama świadomość obecności przewlekłej somatycznej choroby. Po drugie- może to również być jednoczesny, zazębiający się wpływ obu wymienionych czynników.

Zaburzenie depresyjne jest w tym przypadku swoistą maską jaką przybiera tak naprawdę choroba somatyczna. Jest to czasem powodem przeoczenia tej choroby i postawienia procesu diagnostyczno terapeutycznego na nie te tory. Zaburzenia nastroju mogą być też czasem zastępowane zachowaniami agresywnymi, łatwą drażliwością. Zaburzenia depresyjne w przebiegu choroby somatycznej mogą też przybierać maskę dolegliwości bólowych, niecharkterystycznych, z różnych części ciała.

Występowanie dysfunkcji ze strony psyki w czasie wirusowych zapaleń wątroby spowodowały, iż w świecie nauki wysuniąti hipotezę, że wirus oddziaływuje bezpośrednio na ludzki mózg. Zostało to potwierdzone w licznych pośmiertnych badaniach w których odnajdywano wirusa w tkance mózgowej.

O autorze

Wojciech Zientala – psychiatra, Warszawa

The post Obniżony nastrój- może to nie depresja a problemy z wątrobą? Część 2 appeared first on Blog dla pacjentów.