Uzależnienie od hazardu

Powszechnie wiemy, iż granie powinno być traktowane jako jedna z form rozrywki. Jednak dla wielu ludzi ta forma przekształca się w uzależnienie od hazardu, do niedawna nazywane patologicznym hazardem, lub inaczej hazardowaniem się. Samo granie nie jest od razu uzależnieniem od hazardu. Problem z hazardem dotyka zarówno mężczyzn jak i kobiet, szacujemy, iż  ok. 4-5 procent społeczeństwa gra w sposób, który powoduje straty osobiste, zawodowe, ekonomiczne i prawne.

Niestety jako osoby korzystające z dóbr współczesnej cywilizacji, w tym rozrywek związanych z hazardem, trudno nam w sposób świadomy, bez wiedzy na temat odpowiedzialnego korzystania z owych dóbr, czyli rozumieniu natury hazardu, jego cech, a także konkretnych informacji na jego temat, związanych z faktycznym działaniem np. gier losowych i zakładów, prawdziwego prawdopodobieństwa wygranej, podjąć świadomą decyzje o angażowaniu się w grę. Problemem jest także fakt, iż skoro hazard jest jedną z form rozrywki, często traktujemy go w kategorii zabawy, która niestety powtarzana łatwo przekształca się w uzależnienie. Hazard mężczyzn i kobiet różni się nieco. Na przykładzie własnej pracy z pacjentami uzależnionymi od hazardu zaobserwowałam, iż mężczyźni wybierają formy hazardu oparte na rywalizacji, pewnej sprawczości, kobiety zaś częściej gry losowe.

Mężczyźni grają częściej jednorazowo na większe kwoty, zaciągają pożyczki bankowe lub lichwiarskie, kobiety zaś, bardziej korzystają w tym celu z pożyczek cichych, rodzinnych. Możliwość grania przez Internet daje obecnie jeszcze większy komfort hazardowania się i sprzyja utrzymywaniu go w tajemnicy, co powoduje w takim przypadku późniejsze podjęciu leczenia. Jak więc hazardziści wpadają w błędne koło gry? Przykładów jest wiele, jednak należy pamiętać, iż uzależnienie od hazardu następuje stopniowo. Zaczyna się często sporadycznym, okazjonalnym graniem. Zakłady bukmacherskie, automaty, gra w lotto, loterie, zdrapki, gra na giełdzie, i.in. Któż z nas przynajmniej raz w życiu nie grał. Problem jednak zaczyna się w momencie gdy gra staje się coraz częstsza, a granie zaczyna powodować coraz większą przyjemność, staje się elementem regulowania sobie nastroju, podobnie jak zakupy lub seks. Pojawiają się fantazje o wielkiej wygranej, często wzrasta poszukiwanie różnych form grania, dostarczających coraz to większych emocji. Kolejne straty materialne, często wyrzuty sumienia i kac moralny po grze, kłamstwa zarówno bliskich jak i te związane z oszukiwaniem samego siebie. Hazardzista często skupiając się na wygranych, zaniża faktyczne straty jakie ponosi w wyniku gry, która pochłania coraz więcej czasu i pieniędzy.

Stopniowo spada zainteresowanie rzeczami dnia codziennego nie związanymi z grą, lub odkładanie swoich dotychczasowych zainteresowań i aktywności na rzecz czasu poświęcanego na hazard. Pojawiają się kredyty, pożyczki i idąca za tym myśl hazardzisty o pomnożeniu tych pieniędzy, odegraniu się, w tym cały system przekonań związanych z przebiegiem gry np. ,ta maszyna wypłaca częściej niż inne”, ,jest dany dzień, w którym na pewno wygram” itp. Grze towarzyszy coraz silniejsze przeżywanie porażki, irytacja, lęk a zarazem chęć odegrania się. Zabawa jakiej miał służyć hazard coraz częściej powoduje zamiast stanów pozytywnych, przykre dla gracza uczucia, z którymi coraz to częściej nie może sobie poradzić. Straty stają się z czasem bardziej widoczne dla otoczenia hazardzisty, a kłamstwa przeplatają okresy niegrania,  udowodnienia sobie i innym, że nie mam problemu, lub po okresie przerwy może kontrolować grę.

Coraz więcej długów i problemów rodzinnych, oraz utrata kontroli nad grą wywołują stany depresyjne, czasem powodują sięganie po alkohol lub narkotyki. W celu zatrzymania destrukcji związanej z postępowaniem hazardu należy zgłosić się po pomoc do specjalisty psychoterapii uzależnień. Taką poradę można odbyć w ramach Poradni Leczenia Uzależnień( NFZ- nie jest potrzebne skierowanie) lub w prywatnym gabinecie. Na wizycie diagnostycznej wspólnie z terapeutą można szczerze omówić swój problem. Specjalista dobierze odpowiednią formę pomocy.

Oto kilka pytań, które pomogą podjąć decyzję o zwróceniu się po pomoc:

-Czy kiedykolwiek straciłeś czas przeznaczony na pracę, obowiązki, lub inne przyjemności na granie?

– Czy grałeś by uciec od zmartwień i kłopotów lub rozluźnić się?

-Czy przeznaczasz na granie więcej czasu niż kiedyś?

-Czy ponosisz straty związane z graniem? Jakie?

-Czy zdarzało Ci się kłamać by mieć komfort grania?

-Czy odczuwałeś kiedykolwiek wyrzuty sumienia po grze?

-Czy ktoś zwrócił Ci uwagę, lub miał do Ciebie pretensje o granie?

-Czy po przegranej myślałeś o odegraniu się?

-Czy zdarzało Ci się grać dłużej niż planowałeś?

-Czy zaciągałeś pożyczki u znajomych lub bankowe by mieć na granie?

Większa liczbę pytań do autodiagnozy uzyskają Państwo na stronie www.anonimowihazardzisci.org

Zapraszam po pomoc do Specjalisty Psychoterapii Uzależnień.

The post Uzależnienie od hazardu appeared first on Blog dla pacjentów.