dr n. med. Grażyna Guzy

Stosowane terapie:
1. Metoda McKenziego (system mechanicznego diagnozowania i terapii) – stosowana jest w zespołach bólowych kończyn i kręgosłupa. Podstawą tego systemu jest diagnostyka, której celem jest ustalenie czy problem jest o podłożu mechanicznym (np. bóle dyskowe, mięśniowe, itd.) czy niemechanicznym (choroby o podłożu chemicznym, np. rzs, zzsk, guzy i nowotwory, choroby neurologiczne, czynniki psychologiczne). Jeżeli objawy bólowe są mechaniczne, ocenia się z której części narządu ruchu pochodzą (przykładowo, wyizolowany ból w obrębie barku z ograniczoną jego ruchomością może wynikać z zaburzenia struktur zarówno tego stawu, jak również odcinka szyjnego). Terapia tej metody obejmuje procedury terapeutyczne, w tym przeciwbólowe pozycje ułożeniowe, ćwiczenia w postaci ruchu pacjenta oraz mobilizacje, których celem jest zmniejszanie oraz eliminacja objawów, poprawa ruchomości oraz, w przypadku kręgosłupa, zmniejszenie jego przymusowego ustawienia.
2. Terapia manualna – umożliwia leczenie problemów stawowych i mięśniowych za pomocą technik energii mięśniowej (poizometryczna relaksacja mięśni), opracowania punktów spustowych czy mobilizacji układu torebkowo-więzadłowego.
3. Terapia powięziowa - stosowana jest w leczeniu problemów mięśniowych i stawowych. Masaż powięziowy eliminuje dolegliwości bólowe, poprawia zakres ruchomości tkanek i ogólne funkcjonowanie organizmu. Z tego leczenia może skorzystać szerokie spektrum pacjentów.
4. Neuromobilizacje – ich celem jest poprawa funkcjonowania struktur nerwowych organizmu poprzez bezpośrednie oddziaływanie na nerwy.  Wskazaniem do zabiegu jest zaburzenie neuromechaniki tkanki nerwowej w przebiegu wielu schorzeń narządu ruchu, np. cieśni kanału nadgarstka, bolesnego barku, rwy barkowej czy kulszowej, itd.
5. Masaż klasyczny.
6. Metoda proprioceptywnego nerwowo-mięśniowego pobudzania (metoda PNF) - polega na torowaniu sprawności układu nerwowo-mięśniowego poprzez stymulację ekstero- i proprioreceptorów. Jej głównym celem jest polepszanie funkcji, czyli wykonywania różnych czynności poprzez poprawę ruchomości, rozluźnienie mięśniowe, zmniejszanie bólu, ćwiczenie prawidłowo wykonywanego ruchu czy stabilizacji pozycji, itd. W leczeniu chorych wykorzystuje się koncepcję metody, obejmującej m. in. zasady główne, wzorce ruchowe, techniki, funkcje życiowe, stymulację chodu, itd.
7. Klawi terapia – jest nieinwazyjną metodą, która polega na opracowywaniu klawikami wybranych, bolesnych punktów energetycznych na ciele, odpowiadających za pracę poszczególnych organów. W ten sposób, poprzez stymulację przewodnictwa nerwowego, pobudzany jest organizm do uruchomienia procesów autonaprawczych, co w konsekwencji skutkuje jego usprawnianiem. Klawiki, to narzędzia wyglądem przypominające gwoździe. Za ich pomocą terapeuta naciska (nie naruszając powłok skórnych), odpowiednią liczbę razy, na punkty czynne biologicznie, które są określone dla każdej jednostki chorobowej. Długość trwania leczenia zależy od rodzaju choroby oraz stopnia jej nasilenia, a jeden zabieg może trwać nawet kilkadziesiąt minut. Klawi terapia może być skuteczna w przypadku różnych schorzeń narządu ruchu, chorób układu pokarmowego, oddechowego czy neurologicznego. Metodę tą można również stosować w celu odchudzania, zmniejszania żylaków czy zmarszczek. Osobą rozwijająca tą terapię w Polsce jest polski lekarz, psycholog Ferdynand Barbasiewicz.

Powyżej zaprezentowane międzynarodowe metody terapeutyczne umożliwiają diagnostykę i leczenie takich problemów jak:
1. Zespoły bólowe kręgosłupa, w tym stany przed- i pooperacyjne. Zespoły bólowe każdego odcinka kręgosłupa charakteryzują się obszerną różnorodnością objawów. Mogą wynikać z problemów mięśniowych oraz dyskowych (przepukliny, protruzje, ekstruzje czy sekwestracje). Przykładowo, w przypadku odcinka szyjnego są to: bóle oraz parestezje (mrowienia, drętwienia, igiełki, szpileczki) w obrębie głowy, twarzy, szyi, baroków i kończyn górnych. Dodatkowo, pacjenci mogą uskarża
2. się na zawroty głowy, nudności, mroczki przed oczami, podwójne widzenie, osłabienie ostrości widzenia, światłowstręt, zatkane ucho, pisk lub szum w uszach, czasem ból zdrowego zęba, jak również napięcia mięśniowe, szczególnie w obrębie szyi i barków. Suchość w gardle lub oka mogą świadczyć o problemie mechanicznym górnego odcinka kręgosłupa. Zespoły bólowe odcinka piersiowego dają bóle i parestezje w obrębie tej części kręgosłupa, łopatek, obszaru między łopatkami, wzdłuż żeber, w obrębie mostka, w „środku” klatki piersiowej czy w okolicach serca. Chorzy często mają problem ze „spłyconym” oddechem lub może nasileniem objawów bólowych podczas głębokiego wdechu. W przypadku odcinka lędźwiowego pacjenci uskarżają się na bóle i parestezje w pasie lędźwiowym, z przodu brzucha, w pachwinach, podbuszu, kroczu oraz w całych kończynach dolnych. W problemach kręgosłupowych mogą również być widoczne bóle wyspowe, czyli bóle zlokalizowane tylko w stawach kończyn. Jednak, po wnikliwiej diagnostyce i pierwszych dniach terapii, okazuje się, że wynikają one ze struktur kręgosłupa, a nie stawu obwodowego. Dodatkowo, u pacjentów można zaobserwować ubytki neurologiczne w postaci osłabienia siły mięśniowej, odruchów czy czucia powierzchownego. Chorzy mogą odczuwać kurcze mięśni łydek, palców stóp i dłoni, drgania powieki czy innych mięśni oraz potliwość, chłód lub gorąc w stopach i dłoniach. U niektórych stwierdza się odkręgosłupowy obrzęk, np. w obrębie stawów skokowych. Pacjenci często mają wykazaną stenozę kanału kręgowego, niestabilność kręgosłupa (kręgozmyk czy retrolisteza) lub różne postacie przepuklin dyskowych widoczne na MRI czy KT.
1. Bóle mięśniowe – (np. łokieć tenisisty/golfisty, zmrożony bark, napięcie m. czworobocznego grzbietu, itd..) mogą dawać objawy bólowe lub parestezji zarówno miejscowe, jak również promieniujące lub rzutowane.
2. Bóle stawowe, w tym również stawu skroniowo-żuchwowego – ich przyczyną może być zaburzenie struktur w ich obrębie, jak również w innych częściach ciała, w tym również kręgosłupa. Oprócz dolegliwości bólowych widoczne jest ograniczenie ruchu bądź nadmierna ruchomość, oraz problemy z wykonywaniem różnych czynności dnia codziennego.
3. Bruksizm (szczękościsk) – przyczyną może być m. in. problem mięśniowy, stawu skoroniowo-żuchowowego bądź kręgosłupowy.
4. Wdowi garb
5. Zaburzenia oddawania moczu - przyczyną może być problem mięśniowy bądź dyskowy.
6. Schorzenia narządów wewnętrznych (z wykorzystaniem klawi terapii). Problemy narządów wewnętrznych, często leczone farmakologicznie, można wyciszać m. in. poprzez stymulacje odpowiednich punktów leżących w meridianie (kanale energetycznym) odpowiadającym za funkcjonowanie danego narządu wewnętrznego.
7. Zaburzenia psychosomatyczne (z wykorzystaniem klawi terapii). W tym przypadku stymuluje się za pomocą klawików punkty odpowiadające za stan psychiczny chorego, ponieważ czynniki psychologiczne wpływają na przebieg różnych chorób ciała ludzkiego.