Adresy (2)

W tym gabinecie nie można umawiać wizyt przez internet

Pacjenci prywatni (bez ubezpieczenia)


Konsultacja telefoniczna - psycholog (pierwsza wizyta) (opis) • 200 zł

Konsultacja online • 200 zł

Konsultacja telefoniczna - psycholog (kolejna wizyta) (opis) • 200 zł


Przygotuj się 10 minut przed konsultacją. Upewnij się, że Twój telefon lub komputer jest naładowany. W przypadku wideokonsultacji sprawdź połączenie internetowe oraz ustawienia mikrofonu i kamery. Możesz również przygotować swoją dokumentację medyczną (np. wyniki badań).

W tym gabinecie nie można umawiać wizyt przez internet

Pacjenci prywatni (bez ubezpieczenia)


Czy brakuje Ci jakichś informacji w profilu tego specjalisty?

Pokaż innych psychologów w pobliżu

Usługi i ceny

Ceny dotyczą wizyt prywatnych.

Popularne usługi

Konsultacja psychologiczna


Konsultacja telefoniczna - psycholog (pierwsza wizyta)

Pozostałe usługi


200 zł



200 zł

Czas trwania rozmowy 50min. Konsultacja psychologiczna telefoniczna zgodna z ustalonym planem na pierwszej wizycie.


Opole

200 zł

Czas trwania rozmowy 50min. Konsultacja psychologiczna telefoniczna zgodna z ustalonym planem na pierwszej wizycie.

Za ceny i informacje związane z cenami odpowiadają specjaliści lub placówki. ZnanyLekarz nie ma wpływu na ceny i nie odpowiada za ich określanie.

Moje doświadczenie

11 opinii pacjentów

Ogólna ocena

Trzymamy rękę na pulsie Sprawdzamy wszystkie opinie. Specjaliści nie mogą płacić za modyfikowanie lub usuwanie opinii. Dowiedz się więcej
T
Lokalizacja:

Pan psycholog wykazał duże zainteresowanie, jednakże nie zajmuje się moim przypadkiem

Lokalizacja:

Do tej pory odbijałem się od drzwi do drzwi różnych gabinetów. Niestety bez rezultatów. Mój problem był bardzo nietypowy. Gdy opowiedziałem o swoim problemie padło wiele pytań. Niektóre wydawały mi się co najmniej dziwne. Dlatego też zastanawiałem się nad sensem kolejnej wizyty. Jednak się zdecydowałem. Na drugiej wizycie wyszło po co były te pytania. Dostałem dokładną diagnozę i instrukcję postępowania z własną podświadomością. Strzał w 10! Do tej pory zastanawiam się jak Pan Janusz to robi…

mgr Janusz Wiesziołek

Dziękuję bardzo za opinię. Cieszę się, że mogłem pomóc.

Ż
Lokalizacja: W innym miejscu Inny

Znajomość sprzed kilkunastu lat jest niezmienna co potwierdza zaangażowanie i niesamowitą różnorodna wiedza. Szerokie zainteresowania co przekłada się na skuteczne metody. Osoba godna polecenia

mgr Janusz Wiesziołek

Dziękuje za opinię.

K
Lokalizacja:

Bardzo pomocne spotkanie. Szybkie i konkretne odpowiedzi na moje pytania. Polecam.

mgr Janusz Wiesziołek

Dziękuję za opinię.

K
Lokalizacja: konsultacja online

Polecam zaufać Panu Januszowi. Wizyty przebiegają w miłej i rzeczowej atmosferze.

mgr Janusz Wiesziołek

Dziękuje za opinię.

P
Lokalizacja: konsultacja online

W życiu nie przypuszczałem, że można w sobie czuć taki spokój i błogość jak po sesjach oddechowych z Panem Januszem gorąco polecam!

mgr Janusz Wiesziołek

Dziękuje za opinię.

A
Lokalizacja: Gabinet Psychologiczny Opole

Pan Janusz nauczył mnie pozytywnego myślenia. Moje życie nabrało kolorowych barw. Polecam!

mgr Janusz Wiesziołek

Dziękuję za opinię.

J
Lokalizacja: Inny

Wizyty u Pana Janusza odmieniły moje życie. Na różne sytuacje nauczyłem się patrzeć z odmiennych
perspektyw.

mgr Janusz Wiesziołek

Dziękuję za opinię.

Lokalizacja: W innym miejscu Inny

Serdecznie polecam,duże zaangażowanie i profesjonalizm

mgr Janusz Wiesziołek

Dziękuję za opinię

A
Lokalizacja:

Do Pana Janusza trafiłam z powodu obniżonego nastroju. Konsultacja przebiegła w miłej i rzeczowej atmosferze, następne spotkania to były hipnotyczne sesje oddechowe, podczas których dotarłam do źródła swojego problemu. Jestem już po dwóch sesjach i śmiało mogę powiedzieć, że mój stan psychiczny poprawił się na tyle, że nie potrzebuję już pomocy. Polecam wizyty u tego specjalisty!!!

mgr Janusz Wiesziołek

Dziękuję za opinię. Cieszę się, że mogłem pomóc.

Wystąpił błąd, spróbuj jeszcze raz

Odpowiedzi na pytania

5 odpowiedzi udzielonych przez lekarza na pytania pacjentów na ZnanyLekarz.pl

Dzień dobry,

Po ostatnich wydarzeniach mam dużo problmów psychicznych - generalnie czuje się wypalony zawodowo i życiowo:

- zawodowo -> kompletnie nie chce mi się pracować, nie widzę wogóle szans w życiu [jestem programistą z 8 letnim doświadczeniem], ciągle wymagane jest więcej i więcej, a ja za tym nie nadażam... (mój mózg jest zbyt wolny i ograniczny)

- życiowo - próbowałem już ostatniej deski ratunku [swatki w kwesti szuknia sobie kobiety] i nawet na tym polu nic się nie da zrobić, żadna mnie nie chce prędzej czy później... w efekcie odechciewa mi się już nawet żyć (a w związku nigdy nie byłem, jak widać jestem za mało przystojnym [otyłość olbrzymia] czy nie atrakcyjnym [nie umiem randkować, tak jak facet powinien] i nie pewnym siebie).

Piszę to tak w skrócie - próbowałem już wielu terapii, i nie wiem gdzie / do kogo w końcu mam iść by mi naprawdę pomógł z tymi problemi...,
Może też mógłbym ktoś mnie chociaż nakierować na co innego mam się zgłosić, bo jedyne co ostatnio mi zostaje to płakanie ze swojej nieudolności/marności życia.

Gdańsk, 31 lat niedacznik facet.

Dzień dobry. Z pana opisu wynika iż ma Pan wiele problemów. Ciężko jednak na podstawie tak krótkiej wiadomości z całą pewnością zdiagnozować co Panu dolega. Czy wypalenie zawodowe powoduje stany depresyjne czy też depresja która obniża poziom Pana energii powoduje wypalenie. A Pana problemy dotyczące związków z kobietami , a w zasadzie to jak Pan to opisuje, sugeruje iż może Pana dotykać zespół niezaspokojenia emocjonalnego inaczej zwany nerwicą deprywacyjną. Charakteryzuje się obniżonym nastrojem, brakiem energii, motywacji, depresją lub nerwicą gdy daną osobę dotyka samotność. Zapraszam na bezpłatną konsultacje online.
Janusz Wiesziołek

mgr Janusz Wiesziołek

Dzień dobry. Proszę o pomoc! Mam 26 lat. Od pół roku chodzę do psychologa i do psychiatry. Niestety leki antydepresyjne na mnie prawie w ogóle nie działają. Depresja towarzyszy mi od okresu studiów. Z przerwami. Przerwy w depresji były tylko i wyłącznie wtedy kiedy byłam w związkach z mężczyznami. Będąc samotna cały czas doświadczam depresji tym silniejszej im dłużej jestem samotna. Myślałam iż ten smutek jest normalny gdy odczuwam samotność. Dopiero niedawno psycholog zasugerował mi, że mogę mieć zespól niezaspokojenia emocjonalnego. Polecił mi książkę „Integracja emocjonalna” Baars, Terruwe. Po jej lekturze dwa dni przepłakałam. To książka totalnie o mnie. Niestety mój psycholog jak stwierdził nie jest w stanie mi pomóc. Nie wiem już co mam robić. Jakiej terapii szukać? Czuję się bezradna z tym problemem. Przeszukałam internet i nigdzie nie widzę ratunku… Monika

Dzień dobry.
Zespół niezaspokojenia emocjonalnego inaczej zwany nerwicą deprywacyjną jest wbrew pozorom często spotykanym zaburzeniem. Bardzo często dotyka osób z DDA i DDD lub gry któregoś z rodziców cechował narcyzm, aczkolwiek czasem może pojawić się w z pozoru całkiem normalnych rodzinach. Charakterystycznym objawem tego zaburzenia jest lekooporna depresja lub nerwica. Leki albo nie działają wcale albo tylko w nieznacznym stopniu. Mimo, iż to zaburzenie nie jest szeroko znane psychoterapeutom dotyka wielu osób. W najkrótszy możliwy sposób można by je nazwać „nienasyconym głodem miłości”. Osoby z zespołem pragną bezwarunkowej miłości partnera takiej jaką nie jest w stanie dać inna osoba niż rodzic. Bardzo często (choć nie każdy przypadek) testują podświadomie partnera robiąc mu na złość lub na przekór. Nie jest to u nich mechanizm uświadomiony. Po prostu coś ich pcha w tym kierunku. Jakby wtedy mówiły „jeśli nie kochasz mnie naprawdę to mnie zostaw”. Często też osoby z zespołem cechują się niskim poczuciem własnej wartości „skoro nikt mnie nie kocha to nie jestem nic wart”. Czują, że żyją tylko będąc w satysfakcjonującym związku. Związki, które nie dają im satysfakcji lub samotność są dla ich emocji równią pochyłą. Dlatego często mogą popadać w uzależnienia od substancji odurzających. Jeśli już do nich dojdzie kolejną cechą charakterystyczną jest multi uzależnienie. Najważniejsze, aby nie być trzeźwym. Czy do tego doprowadzi alkohol, narkotyki, dopalacze ma już mniejsze znaczenie. Nie jest to cecha, która występuje u wszystkich osób z zespołem, ale pojawia się często. Kolejną charakterystyczną cechą jest zaborczość w miłości. Ciągły lęk przed zostaniem porzuconym. Ponadto charakteryzuje się olbrzymimi wahaniami siły i energii do życia. Kiedy takie osoby się szczęśliwie zakochają (obustronnie) potrafią góry przenosić. Natomiast gdy dłuższy czas doskwiera im samotność to zwykłe posprzątanie mieszkania stanowi mission impossible. Inna z charakterystycznych cech to przyciąganie partnerów życiowych, którzy też dotknięci są zespołem. Taki związek wtedy polega zwykle na tym, iż na początku jest niezwykle intensywny obustronnie. Potem jedna ze stron zaczyna się już dusić nadmiarem namiętności, a druga przed tym ucieka. Te strony z czasem potrafią się zmieniać miejscami. W przypadku młodych osób zachowania bohaterów polskiego filmu „Big Love” z 2012 r. w krzywym zwierciadle pokazują taką zależność. Bardzo niebezpieczny dla osób z zespołem jest związek z narcystą. Taka relacja może doprowadzić do tragedii z samobójstwem włącznie.
Najczęściej – dzieje się to na nieuświadomionym poziomie – chcą przeżyć jeszcze raz dramat z dzieciństwa (odrzucenie) ale tym razem z happy endem. Co w praktyce nigdy się nie udaje. Partner na logikę „idealny” jest dla nich zbyt idealny. Po prostu nie ma „tego czegoś”, chemii… Z nim nie przeżyłyby scenariusza – walka o związek uff… udało się, żyli długo i szczęśliwie. Niestety dla nich życie takich scenariuszy nie pisze i zwykle wygląda to walka, już się prawie udało, walka… , rozstanie.
Terapeuci, którzy opisali mechanizmy działania zespołu w książce „Integracja emocjonalna: jak uwierzyć, że jesteś kochany i potrafisz kochać” Conrad W. Baars, Anna Albertina Terruwe podali też eksperymentalną metodę leczenia. W wielkim skrócie polegała ona sztucznej adopcji dorosłego pacjenta i „zalaniu” go bezwarunkową miłością. Wówczas wg nich następował zahamowany wcześniej rozwój emocjonalny. Oczywiście taka terapia jest praktycznie niedostępna, a jeśli już byłaby dostępna jej koszta byłby olbrzymie (kilka miesięcy życia w domu terapeuty).
Na szczęście są inne metody którymi da się to skutecznie leczyć. Wymaga to jednak sporego doświadczenia terapeuty w tym temacie. Jedną z metod jest hipnoza. Nie każdy hipnotyzer jednak podoła temu zadaniu. Są jeszcze inne metody terapii, które przewyższają skutecznością pod tym względem hipnozę. Wymaga to jednak pracy, z osobą która specjalizuje się w temacie zespołu niezaspokojenia emocjonalnego, gdyż w przypadku tego zaburzenia trzeba dotrzeć do korzeni problemu. W przypadku innych metod jak np. terapii poznawczo-behawioralnej można uzyskać znaczącą poprawę, nie następuje jednak całkowite wyleczenie problemu, co może skutkować nawrotem przypadłości po silnych przeżyciach emocjonalnych typu rozstanie czy rozwód.
Z moich osobistych obserwacji i doświadczenia wynika, iż jeśli chodzi o rokowania w wyleczeniu istotny jest wiek pacjenta. W przypadku pacjentów w wieku 20-30 lat można osiągnąć praktycznie 100% wyleczalność w przypadku braku zaburzeń towarzyszących. Z wiekiem jednak szanse na wyleczenie maleją. W przypadku osób po 45-50 roku życia szanse drastycznie spadają oscylując w okolicach 50 procent szans na wyleczenie. U pacjentów w tym wieku lepiej rokującymi pacjentami są mężczyźni.

Z poważaniem
Janusz Wiesziołek

mgr Janusz Wiesziołek
Zobacz wszystkie odpowiedzi

Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.

Najczęściej zadawane pytania