mgr Joanna Meredyk

Jako dziecko byłam wykorzystywana seksualnie. Przez parę lat nie pamiętałam tego ale od dłuższego czasu wraca do mnie wszystko co mi robił. Jestem nerwowa, nie mogę się skupić bo mi się to przypomina. W nocy budzę się z myślą, że on mi to robił. Czasami mam wrażenie, że się wyłączam np. jadę samochodem i łapie się na tym, że nie wiem co było przed chwilą, albo z kimś rozmawiam a za chwilę nie wiem kompletnie o czym rozmawiałam, to samo jest z nauką, potrafię czytać jedna stronę przez godzinę a i tak nie zapamiętam nawet kilku zdań. Myślę, że jestem jakaś inna i zawsze będę gorsza, a w przyszłości nic nie osiągnę tak jak on mi wmawiał. Wydaje mi się, że przez to co było zniszczyłam sobie przyszłość bo bałam się, że sobie nie poradzę.
Czy to może minie czy powinnam pójść do psychologa, psychoterapeuty? Z drugiej strony nie chce zabierać czasu komuś kto naprawdę potrzebuje pomocy.
Dziękuję bardzo za odpowiedź.

Jako iż nie mam pojęcia co robić, chciałem się spytać o poradę [z nurtu psychoterapii]:

Uważam siebie za nieatrakcyjnego (0 randek w życiu), słabego (praktycznie bez cech mężczyzny) nieudacznika, bez pewności siebie - istnego przegrywa, w dodatku mam stwierdzonym na terapii zaburzenie osobowości.
Leczę się (a właściwie "jestem") już około 8 miesięcy na terapii psycho-dynamicznej (2 wizyty w tygodniu) i patrząc po przebiegu owej terapii, nie widzę żadnych postępów (wręcz pogorszenie samopoczucia).

Z terapii tylko mam same powtórzone historyjki / sytuacje [ukazujące coś, co wiem o sobie] które nic nie wnoszą (mimo moich próśb o, chociaż wytłumaczenie jak to rozumieć / jak można się tym zająć by terapia nie stała w miejscu) stwierdzam, że do owej terapii [która się opiera na relacji] kompletnie się do niej nie nadaję.

Tak więc, czy istnieje jakiś inny nurt / sposób by się wyleczyć z owych problemów, czy też jestem już skazany na to do końca życia?

Dziękuję za odpowiedź.
Pozdrawiam i życzę miłego dnia.
27 letni facet.