Jolanta Demidziuk

Po wizycie u pani doktor wyszłam z listą specjalistów do których powinnam się udać z dzieckiem. Na każdej wizycie u specjalistów z "zaleconej" listy okazywało się, że nic z rzeczy o których mówiła pani doktor nie występuje u mojego dziecka.
Zachowanie pani doktor względem dziecka tragiczne!! moje dziecko całą wizytę przepłakało bo pani np. kazała mu się samemu rozebrać i ubrać gdzie on wtedy jeszcze nie umiał w pełni sobie z tym poradzić. Próbując mu pomóc ja oczywiście też oberwałam! Także ja osobiście nikomu pani doktor nie polecę! Jeśli chce się pracować z dziećmi to wypadałoby umieć się w stosunku do nich zachować.
Wizyta? Miałam z dzieckiem pierwszy numerek ale nie dość, że pani się spóźniła to przyszła już razem z jakąś inną panią z dzieckiem (rozmawiały jak koleżanki) i wzięła ich do gabinetu bez kolejki i słowa wyjaśnienia (a że wizyta trwa ok godziny to sobie poczekaliśmy).

Jesteś tym lekarzem? Odpowiedz na tę opinię! Zarejestruj się teraz

Mimo świetnego podejścia do dzieci, ocena bardzo niska. Została źle postawiona diagnoza, zdiagnozowana została u mojego syna choroba, której nie ma i przepisane silne leki na padaczkę. Nie polecam

Jesteś tym lekarzem? Odpowiedz na tę opinię! Zarejestruj się teraz

Moje dzieci leczę u tej Pani wiele lat. Wcześniej próbowałam je diagnozować u kilku innych lekarzy - wychodziłam z diagnozą, że to ja jestem nienormalna. Dopiero ona nam pomogła.
Jeśli chodzi o zachowanie Pani Doktor - no fakt - masakra. Idąc do niej mam mdłości już pół godziny wcześniej. Zgadzam się, że mogłaby powstrzymać się od różnego rodzaju uwag i gadaniny.
Co do jej kompetencji natomiast - uważam, że jest ŚWIETNYM specjalistą z ogromnym doświadczeniem. Nie lekceważy pacjenta. Nie boi się wypisywać skierowań i robić badań jak większość lekarzy - tylko po prostu je robi. Bada dziecko bardzo uważnie i dokładnie, jak nikt inny. Potrafi dostrzec objawy, których inni w ogóle nie zauważają lub je lekceważą.
Ja szczerze polecam - tylko trzeba uodpornić się na jej uwagi.

Ja leczyłam się u Pani dr kilkanaśnie lat temu. Jestem dzięki niej zdrowa, żyję normalnie. To prawda, nie owija w bawełnę, mówi wprost, ale nie odbiera nadziei, przeciwnie - zachęca do walki i wytrwałości. Może wydaje się trochę, czasami "pofuczy", ale w mojej pamięci pozostanie jako wspaniały człowiek i lekarz. Polecam.

to bardzo konkretna babka, jest tak bezpośrednia, że aż bije po oczach, ale za to stawia w pion natychmiastowo, jej opinia jest jak wyrok,ale mówi bez owijania jak to zmienić i ile trzeba w to włożyć czasu i pracy. Jest natomiast bardzo serdeczna i cierpliwa dla dzieci, że aż zadziwia. Kolejki przed jej gabinetem na Staszica mówią same za siebie. Polecam gorąco. Jestem jej bardzo wdzięczna po dziś dzień. jej diagnoza choć początkowo okrutna, dała nadzieję, a teraz zapomniałam ile wtedy trzeba było walki i siły.

Z Panią dr Demidziuk mam styczność prawie od 14 lat. Trafiłam do Pani dr załamana, obdarta przez innego lekarza (uznawanej w owym czasie za sławę neurologii dziecięcej...) z nadziei na jakiekolwiek światełko w tunelu. Przyniosłam na rękach moją córeczkę, która urodziła się z zespołem wad genetycznych Cornelia de Lange Syndrom. Wiem, że jeśli choroba jest na tyle poważna, że rokowania są złe, szanse wg medycyny są nikłe to lekarz nie ma prawa odbierać nadziei rodzicowi, wykraczać poza prawa Najwyższego. Odebrać nadzieję , to jak wydać wyrok śmierci...mnie coś takiego spotkało. Pani dr Demidziuk przywróciła mi nadzieję i chęć do działania. Za nim cokolwiek powiedziała, przewertowała dokumenty, zbadała córeczkę...usiadła za biurkiem i patrząc mi w oczy powiedziała tak: ..." Matuś, wiesz, że jest źle?../na co kiwnęłam głową twierdząco/...wiesz, że będzie ciężko?../znów kiwnęłam głową/...ale chcesz pomóc swemu dziecku...?.../na co głośno odpowiedziałam TAK!/...na co Pani dr : TO JA CI POMOGĘ!!!.."... i tak jest do dzisiaj. Moja córka skończyła 16 lat, na tyle ile się da razem z Panią dr Demidziuk sprawiamy, że dziecko nie cierpi. Poprzedni lekarz zawyrokował, żebym dała sobie spokój z rehabilitacją i leczeniem, bo dzieciak z tymi wadami nie przeżyje roku....Ula ma padaczkę i inne schorzenia. Pani dr zawsze patrzy na Nią całościowo, bo funkcje organizmu to naczynia połączone i zależą jedne od drugich. Dlatego - pada tu często taki zarzut w opiniach w kierunku Pani dr Demidziuk, że "czepia się" i wtrąca w życie rodziców, atmosferę rodzinną, poddając analizie jak to wpływa na stan dziecka. Ja potwierdzam i zgadzam się w 100% z tym, że ma to ogromny wpływ na rozwój dziecka. Uważam, że rodzice niezadowoleni powinni z dystansem przyjrzeć się temu, posłuchać i krytycznie spojrzeć na samych siebie. Prawda często boli, jest nie wygodna i powoduje złość i wzburzenie...ale niestety to może być klucz do problemu. Jeszcze jedno: akcja rodzi reakcje... Czasem zapominamy po co przychodzimy do lekarza.
Ja jestem pełna uznania dla osoby Pani Dr Jolanty Demidziuk, za oddanie, profesjonalizm i serdeczność. Nigdy nie zostawiła mnie bez pomocy. Bywało i tak,że dostawałam po uszach za nie stosowanie się do zaleceń. Ale nigdy Pani dr nie obraziła się na mnie, tak jak ja nie obrażałam się za zmycie głowy. Może nie jest osobą "ćwierkającą" nad dzieckiem, ale za to skupia się nad nim i koncentruje.
Ja zawsze polecam konsultacje z Panią dr Demidziuk:)

30 lat temu była moim lekarzem, a potem "oglądała" trójkę moich dzieci, jedno intensywnie lecząc. Bez pudła! Specyficzny charakter? TAK. Choleryczka z odwagą mówienia wprost, nawet, kiedy boli. Ma wgląd w elementy psychoterapii, trafnie rozpoznaje, kiedy środowisko (szkolne czy rodzinne) zaburza rozwój dziecka. Inteligentna, dociekliwa, czasami bezkompromisowa - ale zawsze służy swoim pacjentom.

Jestem mamą sześcioletniej dziewczynki. Do Pani doktor Demidziuk trafiłyśmy, ponieważ córka uskarżała się na silne napadowe bóle główki i nóżek. Dr Demidziuk zbadała dziecko bardzo dokładnie i zleciła badanie EEG. Niestety badanie to wyszło nieprawidłowo i na jego podstawie, na podstawie badania neurologicznego oraz zebranego wywiadu została postawiona diagnoza: padaczka dziecięca o lekkim przebiegu. Ja była u Pani doktor w przychodni na NFZ i podeszła do nas z sercem. Nie mogę niczego jej zarzucić! Co prawda ma ona taki specyficzny sposób bycia. Jest bardzo dociekliwa i czasami delikatnie nakrzyczy na rodziców, gdy nie stosują się do jej zaleceń, ale jako specjaliście i człowiekowi naprawdę nie mam jej nic a nic do zarzucenia!!!

Po przeczytaniu kilku negatywnych opinii postanowiłam dodać swoją ponieważ z przykrością czytałam to co wypisujecie. Poszliśmy do Pani doktror na konsultacje. Bardzo skrupulatnie i wnikliwie zbadała naszego syna, a także obejżała całą jego dokumentację. Syn choruje na padaczkę lekooporną i pani doktor po analizie potwierdziła dotychczasowe leczenie, nie podważała kompetencji lekarz prowadzącej tak jak to często bywa. Wskazała dodatkową drogę leczenia, a trudności w leczeniu są wynikiem choroby. Powiedziała nam co powinniśmy dalej robić, a mianowicie wizyta u laryngologa ( stan zapalny zatok może potęgować napady), ortopedy (łagodny niedowład połowiczy lewej strony), pogłębienie diagnozy metabolicznej w CZD. A sama powiedziała że jeśli lekarz który nas wysłał na konsultacje będzie potrzebował dodatkowych informacji może się skontaktować telefonicznie. Owszem ma specyficzny sposób przeprowadzania wizyty który nie wszystkim może odpowiadać, ale pamiętajmy że tu chodzi o DOBRO DZIECKA. My z mężem na początku wizyty byliśmy zaskoczeni jej pytaniami, ale uwieżcie nam że nie są one bezpodstawne tylko służą diagnozie. Pani doktor ma swoje lata i przyzwyczajenia, ale jest bardzo spostrzegawcza i ma duże doświadczenie.Nasza wizyta trwało 1,30 h , a koszt jej wyniósł 80zł.

Wizyta u pani dr trwała około pół godziny, pani dr o wszystko skrupulatnie wypytała, zanotowała. Zbadała chłopaka wzdłuż i wszerz aż miło było patrzec na tak zaangażowanego lekarz. Niestety w dalszej kolejności przeszła do wychowywania mojego 9-o letniego syna... Mówiąc szybko i nie zastanawiając się wiele rozbierała nasze życie prywatne na czynniki pierwsze ignorując obecnośc mojego dziecka lub zapominając, że dziecko ma uszy... Używając przysłów, powiedzeń, stereotypów oraz wygłaszając swoje poglądy w kwestii relacji ojciec-matka-dziecko doprowadziła mojego syna do histerii (chcę podkreślic, że mój syn płacze niezwykle rzadko i nigdy przy obcych więc poczekał aż zejdziemy do samochodu). Poświęciłam wiele czasu na wytłumaczenie mu, że pani dr nas nie zna i w wielu kwestiach po prostu się myli. Nie wypowiadam się na temat umiejętności leczenia chorób neurologicznych przez panią dr ponieważ mój syn jest zdrowy i nie wymaga leczenia. Z pewnością jednak mogę stwierdzic, że jako psychoterapeuta nie zrobiłaby kariery... Najbardziej jestem zła na siebie... powinnam była wyjśc z gabinetu po pierwszych 10-u minutach.

Ocena zmieniona przez moderatora na "bardzo słaby".