mgr Ludwika Filipowicz

Dlaczego dziecko ma trudności w nauce? Ma 10 lat. Badanie testem wisc-r wykazało że ogólny rozwój umysłowy mieści się w granicach normy wiekowej. Rozwój funkcji poznawczych jest nieharmonijny. Mocną stroną uczennicy są tempo ucznia się wzorkowo - ruchowego rozumienie norm i zasad społecznych zdolności językowe zdolności do abstrahowania oraz orientacja wyobraźnia i wizualizacjia przestrzenna (wynik wyższy niż przeciętny). Rozwój przeciętny przyjmują zdolność do spostrzegania szczegółów trwałość pamięci werblanej oraz synteza danych spostrzeżeniowych. Deficyty występują w rozumowaniu arytmetycznym myśleniu przyczynowo - skutkowym w oparciu o materiał graficzny oraz wiadomościach

Mam 30 lat i urodziłam się jako wcześniak. Niestety wcześniactwo i pobyt w inkubatorze odbiły się na moim zdrowiu bo mam niedosłuch i noszę (tylko do pracy) aparaty słuchowe. Coraz bardziej moje życie i problemy mnie dołują. Jak się cieszyć życiem, kiedy co chwilę coś mi jest?
Z jednej strony mogę być dumna bo mimo przeciwności losu i gorszego słuchu skończyłam studia, uczyłam się bardzo dobrze, miałam stypendium, dość szybko znalazłam dobrą pracę, w której dziś jestem szanowana, doceniana przez kierownika, dostaję nagrody, premie i podwyżki. Doszłam też własną pracą i oszczędnością do własnego mieszkania. Mam narzeczonego, chcemy założyć rodzinę.

W kwestii niedosłuchu, moi rodzice zbagatelizowali problem. Dopiero jak zaczęłam pracę to sama coś zrobiłam w tej kwestii. Mam aparaty, które noszę w pracy i przynajmniej więcej słyszę .
Ale: w wieku 27 lat skręciłam kolano na siłowni – zerwałam więzadło w kolanie. Po paru miesiącach operacja i ponad rok czasu rehabilitacji i wydawania pieniędzy na leki i fizjoterapeutów. Jak już wyszłam na prostą, to zaczął mi przeszkadzać trądzik na buzi, wprawdzie niewielki ale jednak. I się zaczęło: diagnostyka, endokrynolog, 2 x byłam w szpitalu na badaniach. Diagnoza: PCOS i insulinooporność. Leczenie dietą i leki hormonalne. Tyle co zaczęłam zmieniać styl odżywiania itd. – złamałam rękę na rowerze. A teraz – znowu oczywiście. Pobyt u mamy i przebywanie z kotami spowodowały katar i reakcję alergiczną i zatkanie ucha. Znowu lekarz, apteka, ból i wydawanie pieniędzy.
Życie nie jest proste, a moje od samego początku. Jak żyć?
Mam hobby – rower, książki, gotowanie, spacery. Nie lubię mówić narzeczonemu o tym, że znowu coś mi jest. Staram się na zewnątrz zakładać maskę i być pogodną, śmieję się itd. Mam przyjaciółki, z którymi mogę pogadać itd. A potem przychodzi taki moment, że mam dość bo coś mnie boli np. teraz ucho (zapalenie). Stale muszę pilnować diety i brać kilka leków dziennie. I na dodatek odkładanie pieniędzy na zakup nowych aparatów co jest kwotą niemałą.
Czasem chciałabym już umrzeć. Jak odnaleźć sens i radość w takim życiu?