Urodziłem się w Poznaniu i tam ukończyłem Uniwersytet Medyczny (dawniej Akademię Medyczną) im. Karola Marcinkowskiego na Wydziale Lekarskim. Od 1993 rozpocząłem swoją pracę w Poznaniu jako lekarz w Klinice Opieki Paliatywnej Państwowego Szpitala Klinicznego nr 1 imienia Przemienienia Pańskiego, dawniej imienia Pawłowa (lekarz stażysta). Z Kliniką, po stażu podyplomowym, związany byłem przez kilka lat pracując w hospicjum domowym, poradni leczenia bólu przewlekłego i dyżurach na oddziale. Moim opiekunem i mentorem w tym okresie był profesor Jacek Łuczak.
Od 1994 roku zacząłem pracować w szpitalu, z którym do dnia dzisiejszego jestem związany (z kilkuletnią przerwą) – Wielkopolskim Centrum Neuropsychiatrycznym w Kościanie (wcześniej Wojewódzkim Szpitalu Neuropsychiatrycznym). W latach 2004 - 2008 pracowałem w Zakładzie Pielęgnacyjno-Opiekuńczym w Śremie jako kierownik działu medycznego i pełnomocnik do spraw zarządzania jakością oraz w Wojewódzkim Szpitalu Neuropsychiatrii w Krośnicach, gdzie prowadziłem oddział ogólnopsychiatryczny żeński. Obecnie prowadzę oddział ogólnopsychiatryczny męski Wielkopolskiego Centrum Neuropsychiatrycznego w Kościanie.
Podczas pracy na różnych oddziałach uzyskałem pierwszy a potem drugi stopień specjalizacji w zakresie psychiatrii. Kierownikiem obu stopni mojej specjalizacji był dr Leszek Bielecki. Dzięki pracy na Oddziale Leczenia Uzależnień i w Poradni Terapii Uzależnień i Współuzależnienia miałem okazję szkolić się początkowo w Studium Pomocy Psychologicznej a później Studium Terapii Uzależnień i Współuzależnienia. Szkolenia te, przygotowujące do profesjonalnego zajmowania się terapią uzależnień i współuzależnienia, organizowane były przez Instytut Psychologii Zdrowia Polskiego Towarzystwa Psychologicznego w Warszawie. Posiadam certyfikat specjalisty psychoterapii uzależnień. Ważnymi moimi mentorami na tej drodze byli profesor Jerzy Mellibruda, mgr Wanda Sztander-Trabert, mgr Jacek Skrobot, dr Marek Glapiński oraz mgr Bogdan Ratajczak. Pracę terapeutyczną w tym zakresie wykorzystuję w swojej prywatnej praktyce i organizowanych warsztatach.
Jestem również członkiem Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego i działam w dwóch jego sekcjach: Sekcji Naukowej Suicydologii i Sekcji Naukowej Psychiatrii Środowiskowej i Rehabilitacji. Dzięki aktywności w tej drugiej sekcji uzyskałem certyfikat specjalisty terapii środowiskowej i certyfikat terapeuty środowiskowego. Z moją pracą w zakresie psychiatrii środowiskowej jest też związana przynależność do Polskiego Towarzystwa na rzecz Psychologicznego i Społecznego Podejścia do Psychoz. Przez kilka lat prowadziłem Zespół Leczenia Środowiskowego w Kościanie i Oddział Dzienny Rehabilitacyjny w Śremie (typowe placówki nastawione na pomoc środowiskową pacjentom i ich rodzinom). W pracy środowiskowej moim ważnym mentorem był profesor Andrzej Cechnicki z Zakładu Psychiatrii Środowiskowej Katedry Psychiatrii UJCM oraz dr Ewa Rudzka-Jasińska z Centrum Psychiatrii w Katowicach im. dr Krzysztofa Czumy.
Odbywałem szereg szkoleń, warsztatów, treningów mających doskonalić mój warsztat służący pomaganiu innym, również w zakresie tzw. pracy własnej (w tym terapia indywidualna w paradygmacie Gestalt). Poza doszkalaniem się zgodnym z wymogami ustawy o zawodzie lekarza, szkoliłem się w zakresie terapii systemowej, psychodramy, podejścia psychoanalitycznego, behawioralnego (w tym podejść tzw. „trzeciej fali”, głównie ACT). Jestem terapeutą ACT, członkiem Association for Contextual Behavioral Science oraz ACBS Polska. Dzięki Fundacji Polski Instytut Otwartego Dialogu ukończyłem szkolenie w zakresie tego podejścia. Dzięki podejściu Otwartego Dialogu poznałem wielu ekspertów przez doświadczenie i przekonałem się o tym, że tylko osoba w kryzysie psychotycznym posiada najlepszy dostęp, i w sposób wyłączny, do swoich doświadczeń.
Kształciłem się w zakresie Logoterapii w Institute of Biofeedback and Noo-psychosomatic (Lublin). Jest to polska wersja propagowana przez profesora Kazimierza Popielskiego logoterapii V.E.Frankla. Posiadam certyfikat ukończenia kursu z Logoterapii akredytowanego przez Międzynarodowe Towarzystwo Logoterapii i Analizy Egzystencjalnej Instytutu V.E.Frankla w Wiedniu. Miałem okazję osobiście poznać profesora Kazimierza Popielskiego, a przez same arkana logoterapii prowadziła mnie dr Lilia Suchocka. Jestem członkiem Polskiego Towarzystwa Logoterapii i Noo-Psychosomatyki.
W gabinecie zajmuję się głównie diagnozowaniem oraz terapią chorób związanych z lękiem (tzw. „nerwicowych”), zaburzeniami nastroju, bezsennością, zaburzeniami w których występują objawy psychozy (schizofrenia, zaburzenia z urojeniami, choroba dwubiegunowa), chorób przebiegających z zaburzeniami pamięci (otępiennymi). Mam największe doświadczenie w pomaganiu osobom uzależnionym, cierpiącym na zaburzenia nastroju (w tym dwubiegunowe) oraz znajdujących się w kryzysach psychotycznych. W tych przypadkach pracuję również z osobami pozostającymi z nimi w relacjach.
W opisie problemu z którym zwraca się do mnie Pacjent lub rodzina, najważniejsza jest dla mnie ich własna opowieść, wolna od medycznych, psychologicznych, filozoficznych określeń. Proste jest zawsze bliższe prawdy.
Podejmując decyzje dotyczące rodzaju proponowanego leczenia opieram się zawsze na Praktyce Opartej na Wartościach, w tym zakresie współpracuję z Pracownią Filozofii Zdrowia Psychicznego w Katedrze Nauk Społecznych i Humanistycznych Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. Równocześnie staram się ograniczać kontakty z firmami farmaceutycznymi. Uważam że zdrowie Pacjentów i prawa rynku, same w sobie, stanowią istotny konflikt interesów. Konflikt ten staram się rozwiązywać samodzielnie, uaktualniając swoją wiedzę i umiejętności. Prowadzę gabinet wolny od jakiejkolwiek reklamy firm farmaceutycznych. O tym jak ważna jest samodzielna i krytyczna ocena wyników badań naukowych oraz przekazu marketingowego przekonałem się słuchając i w końcu poznając osobiście dr Tomasza Witkowskiego. Ważnym doświadczeniem w tym zakresie stanowią dla mnie rekomendacje Polskiego Instytutu Evidence Based Medicine.
Zajmuję się leczeniem pacjentów dorosłych, nie mam dostatecznego doświadczenia w pracy z dziećmi i młodzieżą. W zakresie leczenia uzależnień nie zajmuję się programami redukcji szkód, nauką kontrolowanego używania środków psychoaktywnych, terapią awersyjną. Dla mnie celem terapii uzależnień jest proces zdrowienia (rozwoju) rozumiany jako trzeźwienie.
Do gabinetu można rejestrować się wyłącznie drogą elektroniczną na portalu www.znanylekarz.pl - porady lekarskie pierwszorazowe i kontrolne.
Na sesje terapeutyczne umawiam się wyłącznie po przeprowadzeniu osobistego badania w gabinecie (czyli po wcześniejszej wizycie lekarskiej - pierwszorazowej i diagnostycznej). Z tego wynika, że Pacjenci chcący podjąć psychoterapię muszą się zapisać na poradę lekarską pierwszorazową – diagnostyczną. W pracy psychoterapeutycznej mam największe doświadczenie z osobami uzależnionymi (które w sposób nałogowy regulują swoje życie emocjonalne), współuzależnionymi, DDA, pracuję również psychoterapeutycznie z pacjentami z objawami psychotycznymi (pacjenci z doświadczeniami kryzysów psychotycznych). Obecnie w swojej pracy psychoterapeutyczniej ograniczam się praktycznie wyłącznie do tej ostatniej grupy pacjentów. W swojej pracy korzystam głównie z nurtu egzystencjalnego (głównie logoterapii) oraz analitycznego. We wstępnej, podstawowej fazie terapii uzależnienia korzystam głównie z paradygmatu behawioralno-poznawczego. Jeżeli praca dotyczy rodziny (lub innej grupy) z osobą z zaburzeniami psychotycznymi pracuję w nurcie Otwartego Dialogu z drugim moderatorem (taka forma pracy wymaga pierwszej konsultacji w warunkach domowych i trzeba na taką wizytę się umówić). W swojej pracy skupiam się głównie na budowie przymierza terapeutycznego, które uważam za podstawowy czynnik leczący. Swoją pracę poddaję regularnej superwizji. Moją pracę psychoterapeutyczą superwizują: superwizor psychoterapii uzależnień oraz superwizorzy w paradygmatach: analitycznym i egzystencjalnym. Przed ew. podjęciem psychoterapii warto się wcześniej upewnić, czy są aktualnie wolne terminy i jest możliwość przyjęcia kolejnej osoby do procesu psychoterapeutycznego. Zwykle nie prowadzę więcej niż trzech Pacjentów w procesie psychoterapeutycznym równocześnie.
Dla osób które nie mają rozpoznanych zaburzeń zdrowia psychicznego, chcących generować zmiany w swoim życiu, najlepszym ku temu miejscem i czasem jest przestrzeń coachingu.
Coaching jest sztuką ułatwienia drugiej osobie uczenia się, rozwoju, działania i osiągania dobrostanu. Coaching podnosi samoświadomość i pozwala wskazać dostępne możliwości. Dzięki niemu ludzie odnajdują własne rozwiązania, rozwijają umiejętności oraz zmieniają nastawienie i zachowania.
W coachingu zakłada się, że to klient jest źródłem wszystkich zasobów potrzebnych do tego aby mógł znaleźć dobre rozwiązanie, zatem rolą coacha nie jest dawanie rad. Coach natomiast sprawia, że klient zaczyna korzystać z własnych zasobów (najczęściej poprzez stawianie pytań lub generowanie doświadczeń prowadzi klienta w obszary, których ten nigdy wcześniej nie rozważał). Tematy zarówno sesji coachingowych jak i całego procesu coachingu wybiera zawsze klient. W swojej relacji która się tworzy podczas coachingu coach i klient są równi sobie, są nieoceniającymi siebie partnerami. Celem coachingu jest zawsze zmiana i działanie, dlatego jedynym warunkiem który musi spełnić klient przed podjęciem coachingu jest chęć zmiany.
Coaching nie jest zwykłym poradnictwem, nie jest też terapią.
Szkoliłem kluczowe kompetencje coacha według standardów ICF (International Coach Federation) w Instytucie Mukoid. Moją mentorką podczas tego szkolenia była dr Ewa Mukoid. Osoby chętne do pracy w duchu coachingowym zapraszam do kontaktu prywatnego (wiadomości prywatne, opcja kontaktu udostępniania przez portal).
Jeżeli klient jest zainteresowany, przed rozpoczęciem procesu coachingowego, przeprowadzam badanie odporności psychicznej kwestionariuszem z rodziny MTQ (Mental Thoughness Questionnaire). Posiadam certyfikację w używaniu tego narzędzia nadaną przez AQR International. Jest ona wysoko skorelowana z efektywnością własną, satysfakcją życia i z pracy, realistycznym postrzeganiem siebie, panowaniem nad lękiem, optymizmem, wytrzymałością fizyczną. Przekłada się na zwinność i zdolność przechodzenia przez zmiany, adaptacji do nowych okoliczności. Wpływa na nasz dobrostan, zdrowie psychiczne i poczucie szczęścia. W pracy osoby odporne poznamy po ich wytrwałości w dążeniu do celu, ambicji, wywiązywaniu się ze zobowiązań, dobry relacjach, stabilności emocjonalnej. To osoby lubiące działanie i utrzymujące wysoką motywację. Bywa tak, że omówienie wyników kwestionariusza na sesji staje się podstawą dalszego procesu i wyznacza kierunki pracy.
Klientów zainteresowanych coachingiem zapraszam do kontaktu ze mną poprzez prywatne wiadomości.
W swoim gabinecie pracuję w sposób planowy. Nie udzielam porad w gabinecie w trybie nagłym czy pilnym. Taki sposób pracy gabinetu umożliwia rozłożenie jego czasu pracy tak, aby zaspokoić potrzeby wszystkich rejestrujących się osób. Uważam, że do spotkania dwóch osób niezbędne są dwie rzeczy: przestrzeń i czas.
Moje główne zainteresowania zawodowe to: kryzys psychotyczny, choroba afektywna dwubiegunowa, szeroko pojęta problematyka uzależnień, psychiatria środowiskowa, niefarmakologiczna terapia kryzysów psychotycznych, filozofia spotkania, relacji pomagania, kulturowe uwarunkowania/implikacje aktywności psychiatry i psychiatrii.
Porady lekarskie, psychiatryczne, sesje psychoterapeutyczne i coachingu prowadzone są w języku polskim.
Prywatnie jestem niereformowalnym czytelnikiem opowieści i słuchaczem jazzu. Szukam też niepowtarzalnych opowieści i improwizacji na temat życia u swoich Pacjentów, Klientów i u siebie samego.
Wszelkie wątpliwości i pytania, których powyższy opis nie rozjaśnia, można kierować do mnie przez prywatne wiadomości (opcja kontaktu z lekarzem udostępniania przez portal Znanego Lekarza).
