Magda Kozłowska

Jest Pani na etapie, kiedy to jest bardzo trudne.
Mamie nie można pomóc, jeśli nie będzie tego chciała. Wychodzenie z uzależnienia musi być oparte o motywację uzależnionego do leczenia. Ani Pani ani Tata nie możecie brać odpowiedzialności za Mamę. Z punktu widzenia terapii współuzależnienia i DDA wręcz branie odpowiedzialności za osobę uzależnioną może PODTRZYMYWAĆ PROBLEM UZALEŻNIENIA. Na poziomie emocjonalnym jest to bardzo trudne do zrozumienia, a tym bardziej do zaakceptowania, ale to się nazywa TWARDA MIŁOŚĆ. Czyli bardzo wyraźnie Pani i Tata dajecie do zrozumienia, że nie akceptujecie jej picia. Fakt, że dzwoni Pani codziennie do Mamy martwiąc o Nią się pokazuje, że przejawia Pani symptomy współuzależnienia. To jest bardzo destrukcyjne dla Pani i paradoksalnie dla Mamy. W pracy terapeutycznej DDA i współuzależnionych wręcz zaleca się odseparowanie od osoby nadużywającej alkoholu. Pani lęk, że Tata może odejść od Mamy jest jak najbardziej zrozumiały, ponieważ potrzeba bycia w pełnej rodzinie jest naturalna. Jednak w terapii DDA i współuzależnienia generalną zasadą jest CHRONIĆ SIEBIE, a nie osobę uzależnioną. Odejście Taty na pewno Jemu pomoże, a i być może będzie pomocne Mamie. Utrata opieki lub kontaktu z bliskimi u niektórych uzależnionych powoduje pobudkę. Możecie jak najbardziej wspierać Mamę w leczeniu jeśli się zdecyduje i pomagać jej, ale to Ona ma wziąć odpowiedzialność za swoje życie. Często Klienci mi mówią, że mają lęk przed urwaniem kontaktu z bliską osobą naduzywającą alkoholu :
"bo (uzależniony) sobie krzywdę zrobi"
"bo popełni samobójstwo i sobie tego nie daruję",
"bo spali mieszkanie niechcący" ect...
Napisała Pani "Mieszkam za granicą i nie mogę tego kontrolowac na bieżąco" To jest olbrzymia pułapka, ponieważ nie można kontrolować uzależnionego!

Alkoholik może mieć poczucie odrzucenia, bo nie odróżnia odrzucenia Jego jako osoby, od Jego picia, ponieważ stapia się ze swoją chorobą alkoholową – ona zmienia osobowość, postrzeganie świata i samego siebie.
Warto w rozmiowie podreślać uzależnionemu "Kocham Cię, ale nie akceptuję Twojego picia. Wrócimy do rozmowy jeśli zdecydujesz się na leczenie i utrzymasz trzeźwość" .
Kiedy traci bliskich, wtedy zdarza się, że alkoholik się budzi, bo dostrzega powagę sytuacji.

Kluczową kwestią jest jednak Pani spokój i uwalnianie się od Mamy. I od tego bym zaczęła.
Zdaję sobie sprawę, że czytane moich wskazówek jest dla Pani trudne, a nawet absurdalne, nie do przyjęcia. Ale tak niestety wygląda leczenie tego problemu. Osoby z DDA i współuzależnione odczuwają często wstyd, lęk, żal, złość do siebie, do innych, do osoby uzależnionej. Ciągłe napięcie i niepokój, co się dzieje z bliską osobą dezorganizuje życie, poczucie bezsilności sprawia, że nic juz nie cieszy, a w konsekwencji może prowadzić do zaburzeń nastroju, depresji i nerwicy lękowej.

Gorąco zachęcam, aby w miejscu w którym Pani mieszka skontaktowała się z lokalną grupą wsparcia albo specjalistą ds współuzależnienia czy DDA.

Dobrze, że rozpoczął Pan poszukiwania pomocy w necie i zasygnalizował na portalu swój problem. To ważne.
Jednak znajduje się Pan w sytuacji kryzysowej i zachęcam, aby zgłosił się natychmiast do specjalisty lekarza psychiatry. Ważne, aby lekarz uspokoił stan w jakim się Pan znajduje. Psychoterapia prowadzona przez psychologa dobrze współgra z równoległym leczeniem farmakologicznym. Dziś farmakoterapia oferuje również leki, które nie są otępiające czy powodujące znaczne zmiany w zachowaniu, a bardzo pomagają w codziennym funkcjonowaniu i pracy terapeutycznej.
Nie wiem w jakiej miejscowości się Pan znajdue, ale w większych miastach są ambulatoria i poradnie przyszpitalne zdrowia psychicznego.
Proszę nie zwlekać i jak najszybciej zrobić ten drugi ruch i wykonać telefon czy pojechać po pomoc do lekarza. Każdy kolejny dzień leczenia przybliża Pana do zmniejszenia cierpienia.
Z serdecznymi życzeniami powrotu zdrowia