mgr Maria Seta

Tytuł magistra psychologii zdobyłam na Uniwersytecie Wrocławskim. Obecnie realizuję Całościowy Podyplomowy Kurs Psychoterapii atestowany przez SNPPTP w Polskim Instytucie Ericksonowskim w Łodzi. Ukończyłam dwuletnie Studium Psychoterapii Dzieci i Młodzieży we Wrocławskim Instytucie Psychoterapii oraz studia podyplomowe w zakresie przygotowania pedagogicznego. Uczestniczę w kursach i szkoleniach podnosząc swoje kwalifikacje m.in. ukończyłam: Kurs Socjoterapii w CDiT ADHD w Gdańsku, szkolenie z zakresu uzależnień behawioralnych przeprowadzone przez Stowarzyszenie KARAN oraz Szkolenie z komunikacji w zakresie edukacji seksualnej przeprowadzone przez Grupę Ponton. Specjalizuję się w pomocy dziecku krzywdzonemu, w tym dzieciom uczestniczącym w procedurach karnych, więc uczestniczę w licznych szkoleniach organizowanych przez Fundację Dajemy Dzieciom Siłę. Moją pracę poddaję regularnej superwizji.

Doświadczenie zawodowe zdobywałam m.in. w instytucjonalnej pieczy zastępczej, przedszkolu, szkole artystycznej i integracyjnej, Poradni Psychologiczno - Pedagogicznej, w Środowiskowym Domu Samopomocy, oddziałach psychiatrycznych dla dzieci i dla dorosłych, zakładzie karnym i poprawczym. Obecnie współpracuję z Centrum Pomocy Dzieciom Fundacji "Non Licet" we Wrocławiu.

Pracuję z dziećmi i ich rodzinami, młodzieżą, osobami dorosłymi. Zajmuję się diagnozą, terapią psychologiczną, działaniami psychoedukacyjnymi. Pracuję w oparciu o zasoby jednostki z uwzględnieniem indywidualnych możliwości i potrzeb w kontekście sytuacji życiowej pacjenta.

Pomagam osobom dorosłym doświadczającym szeroko pojętych kryzysów m.in. emocjonalnych, wynikających z relacji międzyludzkich, żałoby, choroby oraz doświadczających przemocy. Wspieram osoby mające trudności w codziennym funkcjonowaniu, w regulacji emocji, z obniżonym nastrojem.

Pomagam dzieciom i młodzieży oraz ich rodzinom w zakresie:
zespołu nadpobudliwości ruchowej (ADHD);
zespołu deficytu uwagi (ADD);
uzależnień behawioralnych;
zaburzeń lękowych, ataków paniki, fobii;
problemów w relacjach z rówieśnikami i dorosłymi;
problemów wieku dojrzewania;
problemów z opanowaniem prawidłowych nawyków życia codziennego;
problemów emocjonalnych (wahania nastroju, samookaleczenia, stany depresyjne, agresja, brak motywacji).

Współpracę w przypadku dzieci i młodzieży rozpoczynamy od spotkania konsultacyjnego z opiekunami, na którym zapoznaję się z trudnościami dziecka, zbieram wywiad i rozpoznaję oczekiwania opiekunów. W kolejnych spotkaniach udział bierze dziecko – na nich badam jego funkcjonowanie, rozpoczynam proces diagnostyczny, rozpoznaję oczekiwania dziecka.
Budowanie zaufania wymaga poczucia bezpieczeństwa, stąd w swojej pracy kieruję się zasadą poufności – przedstawiam rodzicom swoje rozumienie problemów dziecka, jednocześnie nie ujawniając nikomu wątków poruszanych przez dziecko czy nastolatka. Wyjątkiem jest sytuacja zagrożenia życia lub zdrowia Pacjenta.
Skuteczność terapii i jej czas trwania są związane z rodzajem trudności i zaangażowaniem każdej ze stron: dziecka, opiekunów i specjalisty.