lek. Paweł Pawlus

Świetny lekarz rozmawia z pacjentem jak kolega nie jak doktor prze co nie daje odczuć dystansu. Dobrze mnie zdiagnozował na 1 wizycie i od razu pomógł ,dał również wytyczne gdzie szukać przyczyny mojego schorzenia u innego specjalisty .Rozmowa na luzie ,bez "spiny" nie miał problemu z odpowiadaniem na moje pytania i wyczerpywał temat.Polecam

Jesteśmy świeżo po wizycie z synkiem i mogę z całego serca polecić Pana dr! Ma niesamowite podejście do dzieci, wizyta trwa tyle aby wyczerpać temat, dokładnie wszystko wyjaśnia. Jest bardzo zaangażowany w to co robi, widać że jest dobrym specjalistą ale też bardzo sympatycznym człowiekiem :) Szczerze polecam!

Nie polecam nikomu wizyty u tego Pana. Brak profesjonalizmu, kultury, empatii i szacunku do pacjenta. Wizyta "w biegu", doktor nie pozwalał mi dojść do słowa, ciągle przerywał. Używał w stosunku do mnie wulgarnych słów i sformułowań, co jest nie do pomyślenia. Bez żadnych podstaw, bez opierania swoich słów na badaniach, komentował że jestem w beznadziejnym stanie, będzie już tylko gorzej z moim zdrowiem i żaden lekarz mi już nie pomoże. Doktor ten nie dość że nie stara się pomóc to jeszcze bardziej dołuje pacjenta. Dodam, że jestem 25-letnią dziewczyną i nie uważam żeby całe moje ciało było do niczego, tak jak to określił.. Sprawił, że nie wytrzymałam i popłakałam się w gabinecie, ale totalnie miał to gdzieś. Takie traktowanie pacjenta jest niedopuszczalne. Nie życzę nikomu takiej wizyty.

Do Dr. Pawła Pawlusa udałam się ze skierowaniem na kwalifikację do zabiegu operacji łękotki. Zależało mi na usłyszeniu opinii dotyczącej ewentualnej operacji lub alternatywnego sposobu jej leczenia.
Podczas wywiadu lekarskiego i wspomnieniu o bólu kręgosłupa oraz sporadycznym bólu szyi, doktor spytał mnie o problemy z tarczycą. Po usłyszeniu o mojej chorobie Hashimoto oraz wczesnym zespole policystycznych jajników, jego ton zmienił się diametralnie.

Bez znajomości mojej osoby ( już od początku wizyty ) lekarz przeszedł na “Ty”. Padały zwroty: “Jesteś w totalnej d....”, “czeka Cię dużo cierpienia”. Nieodpowiedni ton utrzymywał się przez całą późniejszą wizytę, a wspomniane wyżej kwestie zostały wypowiedziane wielokrotnie.

Lekarz oświadczył, że absolutnie nie mogę myśleć o ciąży, bo jestem “zepsuta genetycznie” i przeniosę wszystko co złe ze zdwojoną siłą na moje potomstwo. Była to oczywiście opinia, o którą nie pytałam i która nie miała żadnego związku z tematem wizyty. Żaden lekarz nie ma prawa dyktować pacjentowi czy powinien mieć dzieci, tym bardziej jeśli nie to jest poparte specjalistyczną wiedzą lekarską z zakresu ginekologii i położnictwa. Wykraczanie poza swoje kompetencje w tak wrażliwej dla każdej kobiety sprawie jest karygodne i nie ma nic wspólnego z empatią, którą powinien mieć każdy lekarz. Nie muszę chyba mówić, ile taka bezpośrednia i stanowcza opinia wywołała we mnie stresu i bólu.

Następnie zostałam zapytana o mój tryb pracy. Po ustaleniu, że mam stojącą pracę usłyszałam, że najpewniej za kilka lat wyląduję na rencie inwalidzkiej. Do wszystkiego dodał, że najpewniej dojdzie mi niedługo reumatoidalne zapalenie stawów. Było to wypowiedziane tonem wyniosłym, a opisane scenariusze były przedstawione jako pewne i nieodwracalne. Nie dostałam żadnych życzliwych instrukcji jak poprawić swój stan zdrowia oraz jak zapobiec tak pesymistycznym wizjom mojego stanu zdrowia. Nie uzyskałam żadnej pomocy oraz wsparcia ze strony lekarza. Dla niego byłam już “skończona”, lub jak to on lubił określić “w totalnej d....”.

Po chwili szoku i osłupienia zadałam pytanie skąd wniosek o tak drastycznej wizji mojej przyszłości. W końcu pan lekarz dysponował tylko wynikiem rezonansu magnetycznego mojego kolana i nigdy mnie nie zbadał ani nie zrobił pełnego wywiadu medycznego. Swoje śmiałe opinie opierał na kilku zdawkowych pytaniach zadanych podczas wizyty. Lekarz stwierdził, że patrzy na mnie holistycznie, opierał się na moim wyglądzie i na koniec stwierdził, że prawda nie zawsze jest miła. Szybko jednak uznał, że nie będzie “dyskutował z koniem” i zakończył konsultację rzucając nagle oschłe ‘żegnam!’

Podczas wizyty czułam się emocjonalnie wycieńczona, nie wytrzymałam presji i popłakałam się. Usłyszałam, że te emocje są przez moje Hashimoto, jednak jestem pewna, że starcia z taką skalą oskarżeń i złorzeczenia nie przetrwałby emocjonalnie prawie żaden pacjent. Przypomnę, że lekarz widział mnie pierwszy raz na oczy i nie miał prawie żadnej dokumentacji medycznej aby rzucać tak pewnymi i pesymistycznymi diagnozami. Nawet jeśli pewne dolegliwości sugerują pojawienie się innych objawów w przyszłości, istnieje sposób, aby powiadomić o tym empatycznie i troskliwie, a przynajmniej neutralnie i z szacunkiem do drugiego człowieka. W dniu wizyty nie był mi okazany żaden szacunek, na który zasługuje każdy pacjent. Nie uzyskałam również żadnej pomocy w związku z problemem, z którym się zgłosiłam. Skutki wizyty przeżywam do teraz, ciągle nie mogę dojść do siebie.

Pragnę zaznaczyć, że jest to moja pierwsza negatywna ocena skierowana w stronę jakiegokolwiek lekarza – nigdy nie poczułam się tak okropnie potraktowana i to przez lekarza który w moim odczuciu jest po to aby pomagać a nie krzywdzić.

Zdecydowałam się na opis tego co mnie spotkało bo czuję, że trzeba o takich rzeczach mówić głośno. Mam nadzieję, że tym samym uda mi się uchronić kolejną osobę przed podobną sytuacją.

Wysoko wykwalifikowany lekarz
Od razu widać, że trafiłem do wykwalifikowanego i doświadczonego. Byłem u niego kilka razy. Wszystko mi wytłumaczył i powiedział co i jak.
Polecam z czystym sercem.

Konkretny, bardzo dobry kontakt z pacjentem. Potrafi wszystko wyjaśnić w taki przyswajalny sposób. Polecam

Konkretny i rzeczowy fachowiec w swojej dziedzinie. Operował mi lewe kolano (endoproteza) po półrocznej rehabilitacji w pełni sprawne.

Świetny lekarz bezpośredni miły konkretny! Trafiłam do Pana doktora z bólem i spuchniętym kolanem od razu USG skierowanie na badania, rezonans wszystko pokoleji ! Jestem juz po 5 wizycie, po 2 juz wszystko było wiadomo, zapisana na zabieg plus kilkukrotne prp ! Nie mogłam trafić w tym całym nieszczęściu na lepszego specjalistę i mowie to teraz chociaż nie mam juz zakończonego leczenia ! Polecam naprawdę warto ! Najlepszy lekarz jakiego mogłam spotkać!

Lekarz bezpośredni, konkretny, rzeczowy! Pierwszy raz trafiłam do niego do poradni, gdy przyjmował jeszcze w Szpitalu w Tychach. Jako jedyny spośród (chyba) 6. lekarzy wiedział co robić, nie zbagatelizował sprawy, tak jak inni. Polecam z całego serca. Byłam u doktora również na wizycie w Dea Salus i na pewno jak tylko pojawi się jakiś problem zdrowotny to zgłoszę się właśnie do tego lekarza! Polecam z całego serca!

W dniu 4 października 2017 roku około godziny 22 przyjechałem wraz ze swoją narzeczoną na Izbę Przyjęć do szpitala nr 2 w Mysłowicach. Powodem przyjazdu było prawdopodobne zerwanie ścięgien w lewym kolanie. Po przyjęciu przez Ratownika Medycznego i zrobieniu zdjęć aparatem rentgenowskim, zostałem odesłany z powrotem na Izbę Przyjęć, w której miałem czekać na lekarza ortopedę.
W momencie, w którym lekarz zszedł na dół zaprosił mnie do swojego pokoju. Od samego początku zachowywał się w sposób wulgarny, cały czas mnie wyzywając i przeklinając. Po wypowiedzeniu monologu, w którym w jasny sposób dał mi zrozumienia jakim „człowiekiem jestem” oznajmił, ze wypisze mi skierowanie na badania na 2019 rok, a jak będę chciał to mam zapłacić 400 zł za wizytę u prywatnego lekarza. Po tych słowach dał mi zrozumienia, że mam opuścić ten pokój. Nie zamierzam cytować słów, których lekarz używał w moją osobę, gdyż są one nad wyraz wulgarne i których ich użycie przeze mnie w tym piśmie świadczyło by o akceptowaniu takiego słownictwa. Długo szukałem sensu, powodu dla którego lekarz mógłby się w taki sposób zachować. Wyjaśniając całą sytuację pragnę dodać, że w momencie w którym wszedłem do pokoju lekarskiego powiedziałem (myśląc, że tak postępuję osoba, która chce być kulturalna), :
„Zdaję sobie sprawę, że w tej chwili ma Pan dużo ważnych rzeczy do zrobienia, dlatego przepraszam, że zawracam Panu głowę, jednak jest to moja pierwsza sytuacja, z jaką pojawiłem się na Izbie Przyjęć.”
Nie potrafię zrozumieć jak te słowa miałyby negatywnie wpłynąć na moją osobę i dlaczego po tych słowach zostałem tak potraktowany. Zawód lekarza jak i wszystkich lekarzy darzę ogromnym szacunkiem. Jesteście Państwo dla mnie ogromnym autorytetem i przykładem ludzi, którzy poświęcili duży etap swojego życia inwestując w siebie i swoją wiedzę. Wykonując tak odpowiedzialną i ciężką pracę są Państwo dla mnie ludźmi, których z najwyższych sił powinno się doceniać i dbać o dobrą renomę. Zdania powyżej nie dotyczą oczywiście Pana Pawła Pawlus. Nie życzę nikomu spotkania z tym Panem.