Laboratorium Psychoedukacji

Z p.Smolińską miałam do czynienia kilka lat temu. W tamtym okresie mierzyłam się z lękami, niskim poczuciem własnej wartości, ogólnym poczuciem zagubienia w życiu. Po wyjściu z gabinetu zupełnie się rozsypałam. Podczas spotkania p.Barbara skrytykowała młodych psychologów (ja byłam wówczas takim), stwierdziła, że ludzie mają poważniejsze problemy ode mnie i ostro skomentowała moje spóźnienie, z powodu którego i tak czułam się już źle. Przez wiele lat towarzyszyło mi uczucie, że skoro nawet profesjonalistka potraktowała mnie z góry i wykazała irytację tym, co mówiłam, to że naprawdę musi być coś ze mną nie tak. W tym momencie wiem już, że to nie ze mną był problem, ale p.Barbara zachowała się nieprofesjonalnie. Do tej pory smutno mi, że musiałam w tamtym czasie trafić akurat na tak nieempatycznego psychoterapeutę.

Jestem wdzięczna, za pomoc. Dzięki Panu Pawłowi nie myślę, już tak negatywnie o sobie, jak parę miesięcy temu, zaczynam wychodzić powoli na prostą i co jest chyba najważniejsze zobaczyłam, że życie ma sens.

Pomimo niewątpliwie dużej wiedzy i doświadczenia, pani Barbara nie jest profesjonalistką. Podczas terapii rodzinnej traktowała z góry nie tylko mnie, ale też moich rodziców. Bez wnikania w szczegóły podważyła diagnozę mojej terapeutki, do ktorej chodziłam od ponad roku na terapię indywidualną. Oprócz tego, podczas prób opisania problemów w naszych relacjach wyolbrzymiła i uprościła niektóre z poruszanych wątków, doprowadzając do zaostrzenia konfliktu. Dopiero kiedy wyjaśniliśmy sobie, ze sytuacja nie jest tak jednoznacznie czarno-biała, udało nam sie dojść do porozumienia. Pani Barbara pomijała też wiele problemów, ktore wypłynęły podczas zaledwie kilku spotkań, po czym stwierdziła, ze dalsza terapia nie jest potrzebna. Zdecydowanie nie polecam osobom, ktore lubią byc uważnie wysłuchane i traktowane podmiotowe, a także nie chcą byc dopasowywane do schematycznych założeń terapeutki.