Pytania pacjentów (33)

jest jeszcze duży problem poruszania się po mieście, nie jestem w stanie jechać sam bez opieki, ze względu właśnie na tiki. Bywało już różnie: Chciano mnie pobić, wyrzucano z zajęć, zgłaszano na mnie policję i pogotowie(zarówno w przypadku tików, jak i awantur), dlatego mam wsparcie opiekuna, do tego…

Witam,
Mam pytanie. Dziecko 7 miesięcy rzadko śmieje się na glos. Oprócz tego rozwój w normie. Pełza w tył i dookoła. Dużo gaworzy (baba tata dada agu agie) kiedy nie jest czymś zajęta. Najczęściej jak leży sobie w łóżeczku. Bardzo dużo się do nas uśmiecha i do swojego rodzeństwa ale bardzo ciężko rozmieszyc ja na glos lub zęby wydawała piski radości. Udaje mi się zwykle raz dziennie ale muszę się mocno natrudzić. Czy to jest możliwe że taki ma temperament? Brat śmiał się w jej wieku non stop dlatego też pytam. Dodam że ja jestem sama dość zachowawcza ale wolę się upewnić.

Mam 3 letnie dziecko z poprzedniego zwiazku. Dziecko widzialo biologicznego ojca gdy mialo rok. Pozniej on sie wycofal, a ja ulozylam sobie zycie na nowo- maz i drugie dziecko. Moj maz jest tata z praedziwego zdarzenia i tak tez nazywa je dziecko. Od stycznia biologiczny ojciec ma zasadzone kontakty- wideorozmowa co tydzien i spotkanie 1 weekend miesiaca. Dzwoni co tydzien ale osobiscie pojawil sie dopiero 2 razy. On nie mowi po polsku, a dziecko w innym jezyku wiec nie potrafi sie nawet komunikowac z dzieckiem. Nie wiem jak przekazac dziecku informacje kto to i czemu sie pojawia. Do tej pory mowie tylko 'zaraz ktos bedzie do ciebie dzwonil', a na pytanie kto odpowiadam - zapytaj kim jest (dziecko bardzo dobrze mowi). Przy spotkaniach osobistych gdy dzien przed mam potwierdzenie czy ojcirc biologiczny bedzie czy nie, mowie dziecku ze nie spedzimy weekendu jak zazwyczaj razem (dzieci, mama i tata) bo do dziecka przyjedzie gosc i tak tez podczas spotkan mowie- masz teraz goscia wiec pobawimy sie razem po obiedzie. Relacje z ojciem biologicznym sa zle, on oczernia mnie i klamie bardzo w posmach do sadu, placic na dziecko zaczal dopiero gdy zalozylam sprawe o alimenty w ostatnim czasie. Jedyny kontakt to gdy o cos zapyta (zwiazanego z dzieckiem), aczkolwiek jest to tylko i wylacznie przed planowanym spotkaniem osobistym aby nakupic dziecku prezentow i pokazac przed sadem jak sie interesuje dzieckiem. Probowalam dziecku 2 razy tlumaczyc na swieczkach- plomien jak milosc sie dzieli im wiecej jest osobo tym wiecej milosci. Opowiadalam krotka historie swojego zycia i gdy dochodzilam do momentu ze poznalam ojca dziecka i padalo imie jego, dziecko przerywalo ze tata ma na imie inaczej (imie mojego meza) i konczylo 'zabawe'. Tlumacze dziecku jak ma na nazwisko, ale dziecko uparcie mowi ze ma na nazwisko tak jak moj maz i mlodsze dziecko.

Dzień dobry!
Mamy ogromny problem. Po pojawieniu się w domu małej siostrzyczki, nasza 2,5 letnia córeczka, nie może sobie z tym poradzić. Nie chce się ubierać, chodzi cały dzień rozebrana i już rano mówi że nie wychodzimy z domku. Więc nie chcemy robić nic na siłę, aby czegoś nie popsuć bardziej, więc nie możemy iść na spacer. Przedtem uwielbiała jeździć samochodem, teraz nie da się wsadzić do niego. Jesteśmy załamani, bezsilni i bardzo nam żal naszej okruszynki a przecież jest jeszcze drugie maleństwo, które nasz potrzebuje. Prosimy o radę co powinniśmy robić. Przytulamy ją bardzo często i mówimy ze bardzo kochamy.

Witam,
Piszę z problemem mojej już prawie 4 letniej córki, która bardzo boi się robić kupę do toalety. Ze sikaniem nie mam żadnego problemu. Jak chce kupkę prosi mnie, aby założyła jej pampersa i prosi mnie, żebym wyszła z pokoju jak nikogo nie mam to zrobi spokojnie beż problemu. Jak już zrobi to mnie woła. Córka kiedyś miała zaparcia, ale zostało już wszystko uregulowane. Dawałam jej dulcosoft. Nie ukrywam martwię się bardzo, że jest to już duża dziewczynka i jeszcze robi kupkę w pampersa. Wiele razy jej tłumaczyłam, że robienie kupki do pampersa jest tak samo jak do toalety. Jest mi już wstyd przed znajomymi jak córka prosi mnie,żebym jej założyła pampersa bo chce kupkę. Bardzo proszę o poradę co w tej sytuacji mam robić bo wiele sposobów już wykorzystywałam i dalej nic. Proszę o pomoc. Pozdrawiam

Witam, moja 18 MSC córeczka budzi się w nocy co parę godzin w nocy z strasznym płaczem. Biorę na ręce ale to nic nie pomaga, odkładam nic nie pomaga. Po przeplakaniu kilkunastu minut zasypia i znowu to samo zdarza się za godzinę max 2. W ciągu dnia też większość przeplacze. Nie chce się sama bawić, jeszcze nawet sama nie chodzi. Byłam u neurologa, nic nie stwierdził. Pediatra tak samo. Ja już nie daje rady, nie pamiętam co to znaczy spać w nocy.. proszę o jakąkolwiek pomoc.

Ostatnio strasznie się źle czuję pod względem psychicznym. Stresuję się egzaminami które niedługo będę miał i gdy wykonuje próbne egzaminy to kiedy nie wiem wielu rzeczy wzbudza się we mnie niewyobrażalna złość i zaczynam mieć wtedy dziwne myśli. To już nie pierwszy raz kiedy coś takiego u mnie występuje. Proszę o pomoc.

Moja 16 prawie 17 letnia córka po próbie samobójstwa i wzięcia narkotyków trafiła do psychiatryka. Pomimo wyników pozytywnych na narkotyki ona wciąż się wypiera. W czasie kiedy była w szpitalu przejrzałam jej telefon i wiadomości.Pisze tam że zakochała się w koleżance że chyba jest lesbijką. W szpitalu poznała ludzi przewaga homoseksualnych i pisze tam z dziewczyną, że ją kocha itd. Chce się z nimi spotykać ,a ja jej nie pozwalam. Piszę z tymi ludźmi o samobójstwach ,.że się tnie i nienawidzi mnie. Wciąż twierdzi że ja się wszystkiego czepiam , że zabieram telefon ,że ma aplikację która jej blokuje po 3 godz. telefon. Ja nie wiem już jak z nią rozmawiać ,tłumaczyć. Jak pytam się jej czy jest lesbijką czy jest homoseksualna to ona twierdzi ,że nie albo że nie wie i wciąż się odgraża że się zabije. Psychologów okłamuje, mówi że czuje się dobrze , że nie ma już takich myśli ,a z tymi znajomymi piszę i chwali się że ich oszukała i lekarz stwierdził , że już nie musi chodzić do niego jak czuje się dobrze i nie chce. Proszę doradzić co mam w takiej sytuacji robić i czy ona może być lesbijką, chociaż kiedyś była zakochana w paru chłopcach i podobali jej się,ale jeszcze nigdy nie była w żadnym związku na poważnie.

Córka ma 7lat poszła do pierwszej klasy w domu jest wszystko dobrze opowiada że w szkole było fajnie ale z pani opowieści niejest tak fajnie rzuca nożyczkami niechce pomocy w zadaniu mino tego że nauczyła się czytanki to niechce czytać rozmowa kończy się wyciem i że niechce rozmawiać jak jej pomóc co mogę zrobić aby doniej dotrzeć

Mam fobie śmierci gdy pomyślę o śmierci kogoś bliskiego załamuję się czasami w nocy przed snem mam takie coś i płaczę potrafię płakać przez 15 min przerwę i znowu gdy myślę że to się kiedyś skończy mam pustkę wszystko od środka znika nie wiem co robić wtedy.