Pytania pacjentów (1070)

Strasznie boję się śmierci. Mam 25 lat, nie choruję, ale ogromnie się boję swojej własnej śmierci, bo nikt nie zna daty swojego zgonu, umrzeć można w każdej chwili. Boję się, że umrę, zanim spełnię swoje marzenia (na przykład przeżycie pierwszej miłości). Boję się, że położę się do łóżka i umrę na zawał podczas snu. Czy psychiatra mógłby mi pomóc?

Szukam pomocy dla 22 letniego syna niepelnosprawnego,zepsuł Laudara Klefnera silne nerwice i natrectwa .Lekarstw coraz wiecej a stan gorszy...obecnie nie do funkcjonowania.Jestem załamana a serce rozpada mi się na kawałki widząc go w takim stanie.
A.K.

Od jakichs 2 miesiecy kilka razy dziennie odczuwalam dziwne samopoczucie-uczucie jakbym miała za chwile zemdlec, dziwne "krecenie" w głowie, choć do końca nie były to zawroty, coś jakby mi uciskalo w głowie. Uczucie ciężkie do opisania. Jednak nie było to na tyle utrudniające mi życie, wiec to zignorowalam. Składalam winę na przemeczenie związane z praca. Dokładnie 3 tygodnie temu pierwszy raz lecialam samolotem co wiązało się dla mnie z wielkimi emocjami. Byłam tez pierwszy raz za granica co trochę okazało się być dla mnie szokiem - było kilka sytuacji, które wywołały we mnie lek, np chodzenie po górach (mam lek wysokosci), lek ten jednak był na poczatku, jak już się przyzwyczaiłam, bardzo mi się podobało. Nie mniej jednak wyjazd ten dostarczył mi wielu wrażeń. Dzień po powrocie z wycieczki do domu - około 2 h po przebudzeniu sie, nogi zaczęły robić mi się jak z waty, miałam cały czas uczucie ze zemdleje chociaż nie zemdlalam, pojawił się strach o moje życie, myślałam ze za chwile umre, dodatkowo mój tata był w szpitalu i również się obawiałam o niego nierealnym strachem. Byłam otumaniona, ospala, bez chęci do życia, gdy zamykalam oczy czułam jakbym "odlatywala" i wydawało mi się ze umieram. Stan ten był najgorszy dzień po powrocie do Polski. Trwał cały dzień. Kolejnego dnia było podobnie - ciezko, zaczęłam plakac, rozmawiać z rodzicami o swoich problemach, które skrywalam w sobie latami i zrobiło mi się jakby lżej. Jednak fizyczne uczucie nie dajace normalnie żyć pozostało. Byłam u lekarza rodzinnego. Skierował mnie na badania krwi. Wszystkie wyszły w normie. Zapisal mi aspargin, deflegmin (ponieważ miałam uczucie jakby mi coś zależało w gardle na zasadzie flegmy, do tego trudności z przelykaniem) i hydroksyzyne w syropie, odkąd pije syrop czuje się lepiej, dużo lepiej, jednak został niewielki lęk, ze to nerwica lub depresja i nigdy się nie wylecze. Czy może to być objaw jakiejś choroby w sensie fizycznym czy tez możliwe ze to nerwica lub depresja i warto zgłosić się do psychiatry mimo ze fizyczne objawy ustapiły? Pozdrawiam

Ja naprawdę nie wiem co mam zrobić. Mój chłopak choruje na schizforenię od prawdopodobnie 2 lat. Nie chce iść do lekarza, a widać, że jest z nim źle. Mówi mi, że zamkną do w jakimś ośrodku, że nie mogę mu tego zrobić itd., ale ja bardzo się boję o niego. Niestet krzyczy, gdy tylko wspominam o leczeniu. Co mam zrobić?

Czy możliwe jest przyjęcie osoby 17-letniej do psychiatry przyjmującego osoby dorosłe?

Przez pewien czas byłem w psychoterapii, która przyniosła sporo pozytywnych zmian w moim życiu. Obecnie zastanawiam się jednak nad kwestią przypadłości, której mogę ulegać, a która objawia się tym, że przez znaczący czas w tygodnie nie doświadczam entuzjazmu, częściej zmęczenie i niejednokrotnie zniechęcenie dotyczące szczególnie spraw zawodowych. Największy kontrast pojawia się, gdy po wyjściu, czy to z pracy, czy prywatnym, na którym pojawia się alkohol, częściowo nieprzespana noc (alkohol zaburza sen w moim przypadku) , spore zmęczenie następnego dnia. Jednocześnie przez sporą część kolejnego dnia jestem bardziej entuzjastyczny, komunikatywny, energiczny (pomimo poczucia zmęczenia) i optymistycznie nastawiony. Nie wiem czy zmiana nastawienia/nastroju po alkoholu, czy nieprzespanej nocy może być wskazówką występowania jakiś problemów? Czy warto skonsultować się z lekarzem?

Dziękuję i pozdrawiam

Czy umówienie się na prywatną wizytę do lekarza,który jest w składzie lekarzy orzekających to dobry pomysł? W tym przypadku chodzi o lekarza psychiatrę. Pozdrawiam

Moja siostra, 17 lat, pół roku temu po pobycie w szpitalu otrzymała skierowanie do poradni psychologicznej oraz psychiatrycznej z podejrzeniem zaburzeń nastroju. Rodzice niechętnie zabrali ją do psychologa, jednak dowiedzieli się, że wizyta u lekarza jest konieczna, prawdopodobnie włączenie farmakoterapii również. Rodzice są sceptycznie nastawieni do zaleceń psychologa i nie chcą zabrać siostry do psychiatry. Od pewnego czasu odnoszę wrażenie, że stan siostry jest o wiele gorszy. Porozmawiałam z nią i dowiedziałam się, że jest chętna na wizytę u lekarza i jego pomoc. Stąd moje pytanie - czy do psychiatry (nie prywatnie!) jest potrzebne skierowanie od lekarza rodzinnego? Jeśli tak, to czy może do niego pójść sama i o nie poprosić bez odnotowania tego w karcie medycznej? Czy psychiatra może przyjąć 17-latkę bez rodzica?

Mam pytanie czy każdy Lekarz psychiatra może wystawić zwolnienie chorobowe tzw. L4 i na jaki okres pierwszej wizyty ponieważ mam bardzo duże problemy i nieprzyjemności.

Choruje na sm od 14 lat,leczę się (obecnie przyjmuję Tecfidera),korzystam z rehabilitacji,mimo to pracowałem,jednak z powodu reorganizacji/likwidacji zakładu pracy z dnia na dzień dopadła mnie bezsenność i stany lękowe,mój organizm wewnętrznie jest ciągle pobudzony przez co nawet w ciągu dnia nie mogę usnąć na chwile mimo ,że czuje zmęczenie,jak się położę to zaczyna kołatać mi serce czuje lęk i zrywam się,ciągle wracam do tamtych wydarzeń,na noc biorę Trittico (ok,śpię po nim raz lepiej raz gorzej),dodatkowo miałem też udar móżdżku,dostałem leki (prdaxa,tritace,betabloker jednak mam odstawiony ze względu na skutki uboczne),jednak mój stan psychiczny uległ pogorszeniu,nic mnie nie cieszy (nawet moje dawne pasje),wszystkiego unikam (bezpiecznie czuję się w domu),ciągle dopadają mnie jakieś infekcję,jestem ciągle spięty,trzęsę się momentami,wpadam w dziwne ataki paniki z byle powodu,mam nadwrażliwość na dźwięki,czasami drażnią mnie różne zapachy,jak gdzieś wyjdę do ręce mi się trzęsą,pocę się,nogi jak z waty.Lekarz na dzień proponuje mi jeszcze lek przeciwdepresyjny Setaloft/Cital/Escitil ,ale mam lęk przed takimi lekami (boję się skutków ubocznych) choć wewnętrznie wiem ,że powinienem brać taki lek w mojej sytuacji.Tylko jak się przełamać,jaki lek będzie odpowiedni w moim stanie i przy lekach ,które biorę?
Dziękuję,Sławek