Pytania pacjentów (1070)
Mam przyjaciółkę Ize znamy się 4 lata. Jednak ona ma różne lęki. Jak jej pomóc żeby się juz nie bała ona ma takie leki boi sie bruty wysokosci pajakuw i jest smutna gdy mama się spoznia . Natalia
ODPOWIEDŹ LEKARZA:
Może przyjaciółka potrafi powiedzieć coś o tych przeżyciach? Może wie dlaczego się boi? Nawet jeśli, a może właśnie dlatego, że nie będzie to diagnoza medyczna! Gdy ktoś bliski ma problemy takie jak opisane, proponujemy zacząć od tego by współuczestniczyć, być blisko takiej osoby
Bes potrzeby interwencji, napominania, pouczania. Emocjonalnie współbrzmienie bywa skuteczniejsze niż leki.
Od pewnego czasu mam problem z pamięcią. Często zdarza mi się zapomnieć np. co chciałam zrobić, co chciałam powiedzieć, gdzie coś odłożyłam, zapominam imion, o umówionych spotkaniach itp. Niedawno miałam robione badania krwi -wszystkie wyszły w normie. Czego może to być objawem? Jak sobie z tym radzić? (mam 28 lat)
ODPOWIEDŹ LEKARZA:
Bardzo często takie objawy występują z powodu zburzeń skupienia uwagi. Czy nie zauważyła Pani tego w innych okolicznościach np. przy czytaniu, śledzeniu programów TV, uczeniu się? Badania laboratoryjne niewiele wniosą.
Może są powody dla których nie może Pani skupić się? Życiowe? Rodzinne? Zawodowe?
A może ma Pani podwyższony poziom lęku? Co tez niejednokrotnie nie jest chorobą a reakcją na sytuację życiową.
Czy zauważyła Pani co pomaga w zmniejszaniu tych zburzeń? Co je pogarsza? Zanim, podda Pani te sprawy medykalizacji a więc zaliczy do chorób proszę przyjrzeć się uważniej temu zjawisku. Niejednokrotnie sami potrafimy znaleźć antidotum. Czego życzę!
Od kilku lat mam nadpobudliwosc emocjonalna i nerwową.problemem jest także a moze przedewszystkim nadmierna sennosc i znużenie.Czy mozna stosowac kombinacje w postaci paroksetyny i armodafinilu ?czy nie ebdzie powodowal ze bede bardziej drazliwy z gory dziekuje za odpowiedź.
ODPOWIEDŹ LEKARZA:
Czy opisane objawy to rzeczywiście choroba czy reakcja sytuacyjna? W jaki wieku i jakiej płci jest osoba to przeżywająca? Jaki jest stan jej(jego) zdrowia? A sytuacja życiowa, społeczna, zawodowa? Nie jestem przekonany do wyłącznie farmakologicznego leczenia opisanych objawów..
Kto piszącej(emu) przepisuje te leki. Czy nie można od niego(niej) uzyskać odpowiedzi na stawiane pytania?
Czy istnieje w Poznaniu miejsce, w którym można zdiagnozować Zespół Aspergera u osoby dorosłej (chętnie w ramach NFZ)? Jak wygląda taka diagnoza i ile trwa? Lekarza jakiej specjalizacji powinnam szukać? Psycholog w ośrodku pracy zasugerowała mi diagnozę w tym kierunku, ale sama się tym nie zajmuje. Pozdrawiam serdecznie.
ODPOWIEDŹ LEKARZA:
W Poznaniu warto zwrócić się do Kliniki Psychiatrii Akademii Medycznej. Jest to renomowana instytucja.
Może warto "wyguglać" psychiatrów
w Poznaniu w portalu Znany Lekarz? Diagnozę tego zespołu stawia psychiatra. Procedura zaczyna się od dokładnego wywiadu i to decyduje o dalszym postępowaniu diagnostycznym.
Ponieważ objawy tego zespołu nie są zbyt precyzyjne proponuję umówić się z psychiatrą i dowiedzieć się z jaką jednostką chorobową można łączyć objawy stwierdzane u Pan(i). A może to nie choroba a utrudniająca życie reakcja na trudną sytuację życiową?
Mam wiele problemów na tle psychicznym i podam jeden z nich a i chciał bym uzyskać odpowiedz jakąś diagnozę jeśli będzie to możliwe .
Przykład z dziś z dnia w pracy przedłużenie umowy , przekazano mi informację ile godzin dziennie będę pracować jaki etat itp ale po chwili nic nie pamiętałem zupełnie nic i bałagan w głowie stres i nawet nie wiedziałem do której dziś mam być w pracy a nie dawno temu było mi to powiedziane , czaiłem się by po prostu iść i dopytać zapytać i właśnie tu jest problem że z przyczyn mi nie znanych nie robię tego co w pewnych sprawach jest oczywiste i trzeba iść zapytać a u mnie jest pewna blokada i za chiny nie umiem sobie z tym poradzić , na spokojnie gdy rozmawiam wiem że gdy coś trzeba załatwić lub zapytać w swojej sprawie lub innej to po prostu trzeba pytać ale to wiem gdy takiej sytuacji nie ma a gdy już się przydarzy to dzieje się tak że jakaś blokada we mnie i mimo mówienia sobie idz idz , zapytaj zapytaj to nie robię tego i takich przypadków jest bardzo dużo gdzie wszystko jest ok i i tak mówię co trzeba itp a gdy już najdzie taka sytuacja to nie radzę sobie i jakaś blokada we mnie rodzi .
Ma to jakieś określenie ? można to podpiąć pod jakaś chorobę .
ODPOWIEDŹ LEKARZA:
Najczęstszą przyczyną opisanych zaburzeń pamięci są trudności w skupieniu uwagi. Te zaś często są wynikiem podwyższonego poziomu lęku.
Nie jestem w stanie postawić diagnozy, bo to można zrobić jedynie p o badaniu lekarskim.
Chyba dobrze będzie skontaktować się z psychiatrą lub psychoterapeutą.
Mogą pomóc!
Pisze w sprawie mojej 50letniej mamy
Przez 11 lat mieszkala za granica wraz z tata. Po tym czasie wrocili do polski.sa juz tu miesiac , mama od tygodnia wykazuje stany depresyjne . Ktore rowniez maja objawy somatyczne : zawroty glowy, mocne palpitacje, lzawiace oczy, omdlenia, wymioty. Ciagle placze, mimo ze nic jej nie brakuje. Wspomne iz bardzo marzyli aby wrocic do polski . Ma wszystko czego potrzebuje. Kochajacego meza, corke na ktora zawsze moze liczyc. Wspomne tez ze za granica rowniez miala takie stany. Nieraz jest tak slaba ze nie moze wstac z lozka. W wiekszej grupie ludzi gubi sie, widze ze ma problemy w wymowa, brak jej pewnosci siebie. Bardzo sie o nia martwie bo widze jak traci sens zycia. Od tygodnia bardzo sie stara normalnie funkcjonowac , ale po zrobieniu przykladowo obiadu jest bardzo zmeczona i nieszczesliwa. Ja rowniez mieszkam.za granica ale przyjechalam na wakacje do mamy, boje sie ze jej stan pogorszy sie jeszcze bardziej gdy ja wyjade. Umowilam ja na wizyte do najlepszego psychiatry w moim miescie, ale wizyte mamy dopiero 2 lipca. Nie wiem co mam zrobic do tego czasu zeby choc troche jej pomoc w tym wszystkim.
ODPOWIEDŹ LEKARZA:
Tak duża zmiana kulturowa dla kogoś w wieku Mamy to przeżycie traumatyczne. Być może już uprzednio miała wahania nastroju.
Proponuję, do czasu wizyty u lekarza, towarzyszyć Mamie i sygnalizować swoje rozumienie jej sytuacji. Nie starć się dostarczać nadmiernej ilości wrażeń, nie doradzać, nie pocieszać, nie zapewniać, że "wszytko się dobrze ułoży", nie mobilizować za wszelką cenę. Troskliwe towarzyszenie w codziennych sytuacjach może byś najskuteczniejszym sposobem pomocy
Wczoraj wieczorem przyjąłem pierwszą dawkę anafranilu w dawce 25 mg na noc. Rano ok. 4.30 dostałem drgawek, uczucia otępienia, niepokoju, suchości w ustach i wpadłem w totalną panikę. Odstawiłem ten lek po jednym razie, a mam go przyjmować 3 tygodnie. Mam natręctwa stwierdzone u pani psychiatrii. Telefon od pani psychiatrii milczy. Co robić.? Jak długo działa taka dawka anafranilu po jednym przyjęciu? Ile efekty uboczne mogłyby potrwać? Mam 36 lat i ważę 82 kg. Boję się że coś mi się stanie.
ODPOWIEDŹ LEKARZA:
Lek zwykle utrzymuje się we krwi do kilkunastu godzin. Jest to lek po który sięgamy w leczeniu natręctw bardzo często. Zazwyczaj objawy uboczne występują na samym początku leczenia potem znikają. Warto raz jeszcze spróbować np. 1/2 tabl rano? I nie podnosić dawki zbyt szybko. Może potrafi Pan zaakceptować początkowe trudności by potem móc szybciej wrócić do zdrowia? Może warto zrobić badani np. kardiologiczne? Lek ma szeroki wachlarz oddziaływań na kilka systemów neuroprzekaźników.
Rok temu lekarz stwierdził u mnie zaawansowane zapalenie żołądka i jelit, po wyleczeniu go przez pół roku miałem spokój a od kilku miesięcy dolegliwości z brzuchem wróciły w dziwnej formie. Otóż nabyłem się pewnego dziwnego i świadomego strachu przed brakiem łazienki w miejscu w którym obecnie jestem co przekłada się na ból brzucha, parcie na łazienkę i staję się wtedy bardzo nerwowy. Dziwne jest to iż gdy mam świadomość że łazienka jest w zasięgu to żadnych dolegliwości nie odczuwam. Psuje mi to życie gdyż unikam wszelkich wyjść lub wyjazdów z powodu strachu przed powyższym. Jestem gotów szukać pomocy prywatnie u specjalisty lecz nie wiem czy kierować się raczej do gastrologa czy może jednak do psychiatry ?
ODPOWIEDŹ LEKARZA:
Chyba jednak do psychiatry! Opisane objawy mogą sugerować nerwicę lękową z objawami somatycznymi.
Mam F41.2. Chodzę też na terapię. Miałam silny nawrót lęków, nie mogłam spokojnie siedzieć w pracy etc. Miałam mnóstwo problemów w rodzinie, zmiana pracy. Biorę od 4 lat Fevarin 100 mg. Z powodu dyskomfortu i lęków, psychiatra dał mi Cloranxen 5 mg, biorę połówkę (2,5mg) od 8 ntygodni na noc. Lekarz mówił, że czas leczenia nie powinien przekraczać 8 do 12 tygodni. Mam się zgłosić w celu ustalenia schematu odstawiania. Lek i tak przestaje działać, czuję nawrót lęków, a dawki zwiększać oczywiście nie mam zamiaru.
Uczę się oswajać z lękiem na terapii. Chcę Cloranxen odstawić jak mówił lekarz, ale boję się skutków ubocznych, nawrotu, wiadomo... Wszyscy straszą, że to uzależnia, ale 2,5 mg to chyba nie jest dramat? Niech mnie ktoś uspokoi... W Internecie straszą, że już jestem uzależniona (choć to wiadome źródło informacji...). Psychiatra powiedział, że inaczej na pacjenta patrzy psychiatra, dając taki lek, w takiej dawce, której nie zwiększam, kazał zaufać. Ale jako lękowiec potrzebuję wsparcia, nie chce się uzależnić lub sobie tego wkręcać.
Dziękuję za zainteresowanie.
ODPOWIEDŹ LEKARZA:
Mam wrażenie, że gdyby moc uzależniania Cloranxenu była tak duża to prawie połowa mieszkańców Europy i Ameryki Północnej byłaby uzależniona. (oczywiście ma na myśli nie tylko Cloranxen ale leki z tej grupy). Nie bagatelizuję uzależnienia ale ważniejszym jest to, by objawy tak utrudniające Pani życie ustąpiły. Proponowałbym postępować wg wskazówek lekarz leczącego, który, jak Pani widzi, nie bagatelizuje problemu i wie jak kierować leczeniem!
Jak nakłonić19letniego brata na ponowne leczenie depresji. Brat rok temu zkonczyl/przerwal 2letnia niesystematyczna terapie u psychiatry z powodu depresji oraz nadużywania -palenia konopii. Aktualnie funkcjonuje tak że wychodź z domu, ale sam stwierdził ze ma depresje od 7lat. Nie chce chodzić do poprzedniego psychiatry (którego bardzo chwalil i jako 1z 4mu odpowiadal)ponieważ twierdzi że rodzice i lejarze caly jego problem sprowadzaja do uzalerznienua. Jak namówić go do leczenia i wizyty u psychiatry.
ODPOWIEDŹ LEKARZA:
Nie znam uniwersalnego sposobu "nakłaniania do leczenia" każdego człowieka.
Proponuję:
zorientować się czy istnieje ktoś, kogo brat postrzega jako autorytet i poprosić tę osobę o pomoc
pójść za sugestiami brata i zaproponować wizytę u innego psychiatry by ten leczył depresję brata
skontaktować się z tym lekarzem, który poprzednio leczyła go i
jego poprosić o radę. Lekarz ten może, dzięki swojemu dłuższemu kontaktowi z bratem, będzie miał pomysł co może być mobilizujące do leczenia.
Proszę jednak pamiętać, że obowiązujące obecnie RODO znacznie utrudnia kontaktowanie się z pracownikami ochrony zdrowia!
Popularne pytania
-
W jaki sposób poradzić sobie ze stresem w pracy?
Trudności ze snem oraz ucisk w klatce piersiowej mogą być wynikiem nagromadzonego…