Pytania pacjentów (1070)

W sierpniu tego roku skończę 18 lat i wtedy dopiero planuję wybrać się do psychiatry, bo nie chce mieszać w to rodziny. Z czym mam problem?

Od kilku lat mam kilka problemów, łatwiej będzie jak je po prostu wypunktuję:
-Idąc ulicą nie wiem dlaczego ale bardzo stresuję się mijając innych ludzi,
-Często mój mózg się "wyłącza", patrze wtedy w jakiś punkt nie myśląc o niczym i uświadamiam sobie to dopiero po kilku minutach,
-Mam problem z zapamiętywaniem, czytając jakiś artykuł lub oglądając film, muszę powtarzać kilka razy dany fragment żeby zrozumieć co jest tam napisane, ponieważ na początku nic mi po prostu nie wchodzi do głowy,
-Bardzo łatwo się denerwuję,
-Strasznie się wszystkim przejmuję, potrafie przywołać sytuację sprzed lat i się nią stresować oraz myślę co mogłem zrobić lepiej,
-Wszystkie przedmioty dokoła wydają się nieprawdziwe,
-Podczas rozmowy często tracę wątek i zaczynam rozmyślać co ja przed chwilą powiedziałem, czy mój rozmówca w ogóle mnie słucha lub czy to co mówię ma jakikolwiek sens i znaczenie,
-Mam także problem z odczuwaniem emocji, na przykład, to co innych cieszy lub smuci, po mnie po prostu spływa

Dodam jeszcze, że nie jestem specjalnie towarzyski, bardzo lubię spokój i samotność, ale czasem lubie spotkać się ze znajomymi, lecz przebywanie w większej grupie mnie strasznie męczy.

Rozumiem że to lekarz jest od diagnozowania, a auto-diagnoza może być dla niektórych lekarzy irytująca, ale według mnie może to być stan derealizacji wywołany zaburzeniami lękowymi, prosze mnie poprawić jeśli jestem w błędzie. Moje pytanie brzmi: jakie leki najczesciej sa przepisywane na tego typu problemy?

Praktycznie od zawsze miałam problemy w kontaktach z innymi ludźmi. Ciężko było w ogóle mi się z kim kolwiek zaprzyjaźnić, a gdy już mi się to udawało to zawsze kończyło się to kłótnią na śmierć i życie. Ludzie często określali moje reakcje jako zbyt mechaniczne i pozbawione emocji, a ja poprostu nie umiem ich chyba okazywać. Poza kłopotami z kontaktami z ludźmi, ktore cały czas się pogarszały, pojawiły się też inne. Rok temu cokolwiek przestalo robić na mnie wrażenie. Wcześniej byłam raczej osobą przewrażliwioną. przestalo mi zależeć na uczelni. Wszystkie informacje jakie do mnie docierały traktowałam oschle, tak jakby mnie nie dotyczyły. Wstawałam z łóżka, bo musiałam. Wtedy też zaczęły się poważne kłopoty z koncentracją i coś co skojarzyło mi sięz demencją. Nauka zaczęła mi sprawiać bardzo dużo trudności, niektórych faktów w ogóle nie mogę zapamiętać. Poza tym mam wrażenie, że cofam się intelektualnie. Aktualnie mam wrażnie, ze odczuwam tylko te negtywne emocje i mam silną potrzebę wyładowania się. Dodam jeszcze, że w w najmłodszych latach mojego dzieciństwa mój ojciec był alkoholikiem, mniej więcej kiedy miałam 10 lat przestał pić.

Mam bardzo uciazliwy problem. Otoz chodze ciagle niewyspany. Zakupilem smartopaske, ktora mierzy m.i. puls i jakosc snu. W gleboka faze wpadam okolo 5- razy, jednak rzadko przekraczaja one 15 minut. Trwaja wiecej niz tyle moze 1-2 razy w ciagu nocy. Innym ludziom trwaja one prawie godzine wszystkie.…

Od pewnego czasu mam problemy ze snem i ból z towarzyszącym uciskiem w klatce piersiowej,lekarz rodzinny po badaniach stwierdził żebym udał się do psychiatry z jego punktu widzenia nic mi nie dolega.czy jest jakaś choroba z takimi objawami?

Czy chorobą testatora można unieważnić testament.
1. Miażdżyca Uogólnionia Zespołem Otępiennym.
2 Zespół Urządzenia Układu Nerwowego

Czy psychiatra mi wypisze receptę na lek baclofen z góry dziękuje

Po kilkunastu latach poszukiwań źródła problemów (zaburzenia pamięci, koncentracji, nastroju, okresy zmęczenia, parestezje, bóle stawów, mięśni, drgania mięsni itd.) odkryto u mnie zmiany demielinizacyjne (bez wzmocnienia kontrastowego), prążki oligoklonalne oraz stan zapalny w PMR. Nadciśnienie, tachykardia, podniesione ciśnienie w oczach - pierwotnie zdiagnozowano jaskrę. Konsultacja u specjalisty leczenia SM, oraz w Ośrodku chorób rzadkich nie przyniosła diagnozy - być może to jest SM, być może nie SM. Przy okazji leczenia Helicobacter Pylori zniknęły bóle stawów. Dalsza diagnostyka wykazała przewlekłe zakażenie Mycoplasma Pneumoniae, oraz HSV (borelioza badana kilkukrotnie, także WB negatywna). Graniczne wyniki ANA2, świecenie ziarniste, podniesiony poziom glukozy (ok. 110 z wyskokami do 140). Po leczeniu antybiotykami znacznie zmniejszyły się bóle mięśni (uda), zniknęły drgania mięśni. Okresowo wraca zmęczenie, wróciły nieznaczne drgania mięśni nóg, wciąż lekko bolą uda, czasem parzy skóra. Od czasu do czasu uczucie osłabienia, omdlewania dłoni. Co kilka miesięcy obniżenia nastroju - szczególnie porankami nastroje depresyjne, stany lękowe, uczucie zmęczenia, mrowienia palców w dłoniach i stopach. Po miesiącu bez leków ciśnienie w oczach już się nie podnosi i jaskra niepewna. Wciąż brak pewnej diagnozy. Czy w tym wypadku należy wciąż szukać źródła somatycznego, czy warto równolegle konsultować się z psychiatrą. Przyznam, że stany depresyjne mam od około 25 lat, po drodze psychoterapia, która pomogła (DDA), być może część problemów nie jest pochodzenia somatycznego.

W jaki sposób pomoże mi psychiatra. Zajęła się mną Pani neurolog, która nic nie widzi :) Mam ostatnie pytanie, jak przygotować się do rozmowy z psychiatrą, jakie pytania zadaje?

Od czasu studiów (już kilkanaście lat) mam problemy ze snem, które objawiają się tym, że nie mogę zasnąć. Najczęściej, w moim odczuciu jest to powiązane z czynnościami, które będę musiała wykonywać w następny dzień. Wydaje mi się, że im bardziej chcę być pełna sił następnego dnia, tym trudniej jest mi zasnąć. Jednocześnie pragnę sprostać oczekiwaniom własnym oraz innych, co zdaje się tylko potęgować problem. Przykładowo dzisiaj, rozpoczynając zmianę w pracy wcześniej niż zwykle, spałam tylko 2 godziny. Niekiedy problemy z zaśnięciem wywołuje nadmiar wrażeń powstających nawet kilka godzin przed położeniem się do łóżka. Mam wrażenie, że stres or różnego rodzaju lęki ujawniają się dopiero w nocy. Odpowiednia długość snu dla mnie to 8 godzin. Do łóżka zazwyczaj kładę się tak, żeby mieć zapas 9 godzin na wypadek bezsenności. Gdy już uda się zasnąć, zazwyczaj nie ma problemu z długim i dobrej jakości snem. Niekiedy wspieram się suplementami ziołowymi, a w ostateczności sięgam po hydroxyzynę, lub zolpidem. Nie chcę stosować leków, niemniej bez tego typu wsparcia kolejny dzień staje się nie do zniesienia i musiałabym zrezygnować z wielu aktywności (włączając wyjazdy wakacyjne, spanie w nowymi miejscu, napięty harmonogram dnia). Prosiłabym o radę do kogo kierować się z tego typu problemami, lub jakie działania podjąć.

Potrzebuję pomocy.. Jestem smutna i ciągle chce mi się płakać. W dodatku mam myśli samobójcze i chcę umrzeć. Nie lubię mojego życia, jest straszne. Co zrobić? Myślałam o eutanazji ale nikt nie chce mi pomóc.. To straszne