Pytania pacjentów (178)

Od lipca ubiegłego roku z powodu stresujących momentów w życiu, które spowodowały u mnie cierpienie psychiczne i wybuchy płaczu( w pracy..)zazywam przepisany przez interniste Setaloft 50mg,
Choruje na Hashimoto - biorę Euthyrox 75mg i mam bdb poziom TSH -nie przekracza1,5 j. Placzliwosc jakby mniejsza choc zalezy od zyciowene sytuacji .
Niestety ciagle dokucza mi ogromne zmęczenie senność- poza pracą w biurze nie jestem w stanie juz nic robic:(
Nawet na hobby nie mam sily
Wciaz musze odpoczywać i spac nawet po sobotnim spacerze z psami
Nastroj mam teraz w miarę dobry.
Czy Setoft 50mg to dobry lek dla mnie czy jednak powinnam isc do lekarza psychiatry- dotąd nie byłam.
Dziękuję za wszystkie rady.

Mam bardzo rzadką chorobę cechy lustarzne, są to wypiętrzone neurony lustrzane nad którymi nie panuje,
jestem cały czas otwarty jak książka, której nie potrafię zamknąć, różnych leków próbowałem jedynie lek na
depresje troszkę tłumi te neurony lustrzane, również tymianek dobrze tłumi te neurony ale niestety działa
bardzo krótko a w większych ilościach tymianek jest trujący, ta choroba oddziaływuje na otoczenie, proszę o pomoc!

Od kilku lat panicznie boję się zachorowania na wściekliznę. Nie wiem skąd ten lęk. Utrudnia mi on życie, bo wszędzie widzę zagrożenie. Mam ogromne ograniczenia, które ciągle rosną. Rzadko wychodzę z domu. Tylko do pracy i na zakupy. Mam zniszczone ciągłym myciem dłonie. Nie mam życia towarzyskiego. Unikam dotyku innych osób. Restauracji. Wychodzenia wieczorem i otwierania wieczorem okien (nietoperze). Nie jem surowych owoców i warzyw (kiedyś kochałam maliny i truskawki). Tracę rodzinę, która kocha wieś i zwierzęta. Szkoda pisać dalej. Wszystko to dlatego, że wszędzie mógł być ktoś lub coś, co miało kontakt z tym wirusem. Jestem jeszcze dość młodą kobietą. Powinnam szukać męża, planować ślub i dzieci. Nie umiem tego choć bardzo chcę. Tylko nocami lub gdy jestem sama płaczę z żalu i bezsilności. Co powinnam zrobić? Czy mam szansę jeszcze normalnie żyć?

Mam 16 lat i chodzę do 1 liceum. Od początku gimnazjum zmieniłam się. Nie wychodziłam nigdzie ze znajomymi, przez co nasze kontakty się pogorszyły. Miałam strasznie smutne myśli, często płakałam, mówiłam sobie, że jestem beznadziejna. Trwało to prawie rok, ale później mi się poprawiło. Czasami to wracało, ale ogólnie było dobrze. Tylko przebywałam ciągle z tymi samymi osobami, nikogo nowego nie poznałam przez te trzy lata, moi znajomi owszem, ale ja zawsze omijałam spotkania z innymi osobami. A teraz, kiedy zaczęłam nową szkołę bez moim znajomych, jest gorzej. Od gimnazjum, za każdym razem jak jakiś nauczyciel albo ktokolwiek zwraca mnie uwagę, robię się czerwona, nie potrafię się zachować, pocę się i serce bije mi strasznie szybko. Czuję się wtedy okropnie, bo dużo osób się wtedy ze mnie śmieje i mówią do siebie "patrzcie jaka jest czerwona". Minęło już półroku odkąd jestem w nowej klasie i jest okropnie. Rozmawiam tylko z dziewczynami, których jest mało, a z chłopakami nie potrafię. Kiedyś myślałam, że to zwykła nieśmiałość, ale chyba tak nie jest. Z moimi kolegami z podstawówki albo z gimnazjum nie mam takiego problemu. Nie potrafię się zachować, jeżeli jakiś chłopak do mnie podejdzie i chce poromawiać, bo zawsze albo moja odpowiedź będzie zbyt oschła albo niemiła. Wydaje mi się, że uważają mnie w klasie za zwykłęgo kujona, ponieważ prawie się nie odzywam. Próbowałam to zmienić już nawet w gimnazjum, ale nie potrafię. Ostatnio nawet pokłóciłam się z przyjaciółką, ponieważ mój kolega przyprowadził swoich kolegów na spotkanie i zostałam z nimi przez chwilę sama, nie potrafiłąm z nimi rozmawiać i przez ok. 10 minut siedzieliśy w ciszy, później powiedziałam mojej przyjaciółce, że nie dam rady i źle się czuję przy nich i przyjaciółka tego nie rozumie, uważa, że po prostu powinnam zacząć coś mówić. Ale to nie jest takie proste. Próbowałam wiele razy, kiedy chce coś powiedzieć analizuję to w głowie wiele razy, pomimo że później moich myśli i tak nie wypowiadam. W szkole cały czas chodzę zestresowana i czasami nawet na spotkanie z przyjaciółką nie chce iść. Nie potrafię się również zachować jak mam załatwić jakąś sprawę albo u nauczyciela albo w sklepie. Najlepiej czuję się w domu, kiedy jestem tylko z rodziną. Oczywiście nikt nie zauważył mojego problemu, bo to tylko zwykła "nieśmiałość". Moi rodzice myślą, że jestem wiecznie wesoła i żartuję, bo tylko tak swobodnie mogę czuć się w domu przy nich. Co powinnam zrobić? Czy to fobia społeczna czy może coś innego? Nie mogę iść sama do lekarza bez zgody rodziców, a nie chce im o tym mówić. Również nie chce czekać, aż skonczę 18 lat, bo coraz gorzej się czuję.

Małżonka choruje na depresję kliniczna. Łyka Asertin 50 od miesiąca i jest wielka poprawa. Mamy dobry kontakt potrafi się przytulić pocałować. Lecz sama przyznaje mi ze nie czuje popędu seksualnego. Jej libido jest zerowe. Przygnebia się tym , przeprasza mnie ze nie może mi dac tego czego oczekuje. Płacze…

Mam 46 lat, kolejne drastyczne wydarzenia w życiu. Martwię się o swoje zdrowie psychiczne, bo zaczynam przestawać funkcjonować.
Nie mogę się pozbierać... Nie mam z kim o tym porozmawiać
Do tego doszły straszne lęki (nawet przed wyjściem z domu) i permanentne drżenia ciała.
Mam…

Od ok 7 lat choruję na nerwicę lękową. W tym czasie brałam wiele leków (citabax, parogen, sulpiryd, pramolan, symescital).
Epizod nawrotu z października 2016 roku był najmocniejszym w życiu. Lęk, stany paniki, objawy z ciała... Od tego czasu wrocilam na citabax, potem na sulpiryd i pramolan(niestety…

Nazywam się Bartek mam lat 19 miałem z początku chorobę nerwicę lękowa było wszystko super cacy jeździłem skuterem pewnego dnia poszedłem do psychiatry dał mi leki takie jak propanolol wzf bellergot i pernazinum te 3 tabletki rano i wieczorem po nich czuję się okropnie tzn zaburzenia gorsze jakieś mam…

Chciałam się poddać laserowemu zabiegowi usuniecia makijazu permanentnego brwi ale wszędzie piszą że przeciwskaznaiem są antydepresanty a ja w chwili obecnej biorę Cital i egzyste czy te leki są fotouczulajace ? Bo czytał am że to właśnie z tego względu są przeciwskazne przy zabiegu laserowym.
Pozdrawiam

Od 6 lat przyjmuje lek paroxinor .Ponad 5 lat 20 mg,2 miesiace 30mg i obecnie 2 tygodnie 40mg.Po 2 miesiacach zaczelam sie zle czuc .Oslabienie i silne pocenie sie ,zawroty glowy i ogolne rozdraznienie.Dostalam tez okres ale nigdy tak zle sie nie czulam .Czy dalej brac dawkie 40 mg czy zmniejszyc.dawka…