20latka w depresji

Terapia czy wsparcie psychologiczne jak najbardziej mogą być pomocne. Ponieważ jednak sprawa dotyczy osoby pełnoletniej, powinna ona sama zgłosić się do terapeuty. Może ją Pani/Pan motywować do tego, podsunąć znaleziony gdzieś numer telefonu, rozmawiać na temat własnych uczuć zwiazanych z jej stanem (np. mówić o swoim niepokoju).

Proszę o kontakt w sprawie sesji indywidualnych. Barbara Struzikowska, Kraków

Witam, to bardzo dobra intuicja, żeby zaproponować tej młodej osobie poprawę własnego samopoczucia poprzez psychoterapię. Jednak to ona musi wyrazić na to zgodę. Dlatego ważne, aby zobaczyła własny cel w takiej pracy. Kilka pierwszych sesji z psychoterapeutą ma charakter konsultacji, właśnie po to, aby rozpoznać problem, przedyskutować motywacje i cele danej osoby.
Po drugie może Pan/Pani pytać tę osobę, czego jej potrzeba, może Pan/Pani podkreślać swoją obecność i gotowość rozmowy, pomocy, gdy tylko będzie tego ta osoba potrzebowała. Z Pana/Pani opisu wynika, że ta młoda kobieta jest dla Pana/Pani ważna. To też możliwe że jest istotne, aby usłyszała takie słowa.
Pozdrawiam i życzę powodzenia.
Katarzyna Mika-Łabuz

Dzień dobry,
to poważna sytuacja, kiedy 20 letnie dziecko, u którego rozwój psychiczny jeszcze się nie zakończył jest z dala od rodziców. Moim zdaniem dobrze byłoby, gdyby dziewczyna rozpoczęła spotkania z psychologiem/ psychoterapeutą i jednocześnie uczęszczała na warsztaty relaksacyjne. Pozdrawiam serdecznie i życzę powodzenia.

Fajnie, że zauważasz trudności z jakimi boryka się ta młoda kobieta. Świadczy to o twojej dużej trosce o nią. Myślę, że to co można zrobić na tym etapie, to zasugerować i zmotywować ją do kontaktu z psychologiem czy psychiatrą. Raczej odradzałbym przejmowanie inicjatywy i samodzielne zapisywanie do psychoterapeuty na prywatne sesje. Korzystniej jest, jak to wychodzi od os. zainteresowanej. Zanaczone zostało iz osoba ma 20 lat; co oznaczaa że jest os. pełnoletnią; więc myślę, że jej należy zostawić decyzje o podjęciu takiego kroku, Powodzenia!

Bardzo dobry pomysł, aby porozmawiała z terapeuta. Tylko jeden istotny warunek: sama musi chcieć. Pozdrawiam

opisywana osoba jako, że jest dorosła musi samodzielnie dokonać wyboru kogoś z kim będzie chciała porozmawiać. Tym samym zapisanie jej przez inną osobę na spotkanie nie będzie adekwatna pomocą.

Witam, najpierw należy porozmawiać z czym sobie nie radzi. Decyzję w sprawie porady psychologicznej, czy też terapii powinna podjąć sama. Jeżeli nie czuje się Pan /Pani na siłach to, można jej zasugerować nie zobowiązująca, jednorazową rozmowę z psychologiem czy psychoterapeutą na ten temat. Ważne jednak jest zdanie tej młodej osoby w tej sprawie.

Bardzo dobrze, że Pani/Pan zauważa trudności i próbuje okazać wsparcie. Jednak podaje Pani/Pan bardzo mało informacji. Nie jest jasne co jest przyczyną, niemniej obniżony nastrój przez dłuższy czas (np. 2 tygodnie) bądź nagłe zmiany nastroju wymagają niezwłocznej konsultacji ze specjalistą (psycholog, psychoterapeuta, być może również lekarz specjalista psychiatra). Należy jednak pamiętać, że 20 letnia osoba sama podejmuje decyzję, czy skorzysta z takiej pomocy. Proszę jedynie spróbować wspierać i motywować do poszukania ewentualnej pomocy. Pozdrawiam serdecznie, dr Paulina Jaworska-Andryszewska.

Dzień dobry, psychoterapia może pomóc pod warunkiem, że osoba podejmująca się jej uważa, że ma jakiś problem. Z treści listu nie wiadomo, jaki jest stosunek tej Pani do sytuacji w jakiej jest. Jest też osobą dorosłą, która samodzielnie może się zapisać do psychoterapeuty, jeśli uzna że tego potrzebuje. Warto porozmawiać z samą zainteresowaną na ten temat, przed zapisywaniem jej gdziekolwiek. Pozdrawiam serdecznie. Katarzyna Zalewska

Dzień dobry,
warto porozmawiać z osobą, której dotyczy pytanie i przekonać do spotkania z psychologiem. Osobisty kontakt ze specjalistą (ew. dodatkowa diagnostyka) pozwoli ustalić optymalne formy wsparcia. W przypadku obniżonego nastroju wskazana jest również konsultacja lekarska. Pozdrawiam.

Maciej Krzymowski - psycholog, seksuolog, diagnosta.

Witam serdecznie,

Najlepszym rozwiązaniem byłoby, gdyby dziewczyna udała się na psychoterapię. Jeżeli jest dla niej to czymś kłopotliwym, można również rozpocząć terapię przez Skype. Zazwyczaj kiedy staje się niewystarczająca, wtedy pacjent i terapeuta zaczynają spotykać się w naturalnych warunkach, bądź pacjent jest przekierowany do kogoś, z kim może spotkać się w gabinecie.
Rozumiem, że może pojawić się pewna trudność w przekonaniu dziewczyny do podjęcia terapii, jednakże ważne jest wsparcie i szczera rozmowa + zakomunikowanie, że ktoś się martwi. Często brakuje tego osobom samotnym, by usłyszeć od innych, że o nich myślą, choć nie wątpię, że to Pan/Pani robi.

Zapraszam serdecznie na rozmowę i pozdrawiam,
Magdalena Rachubińska
PSYCHOLOG, PSYCHOTERAPEUTA

Zapewne konsultacja ze specjalistą, psychiatrą, psychologiem czy psychoterapeutą jest dobrym rozwiązaniem. Lekarz lub terapeuta właściwie oceni stan osoby, udzieli pomocy czy wsparcia i w razie potrzeby pokieruje dalej.

Witam. Przede wszystkim zaczęłabym od rozmowy na temat tego co się z nią dzieje. Można jej zasugerować lub zrobić razem z nią proste badanie nastroju Skala Depresji Becka. Wszystkie te zabiegi mają jeden cel - aby ta młoda osoba zdała sobie sprawę z tego, że być może wymaga pomocy. Zapisanie na wizytę kogoś kto nie widzi takiej potrzeby, mija się z celem. Każda osoba trafiająca do psychologa czy psychoterapeuty powinna choć trochę czuć, że tego potrzebuje. W przeciwnym razie na tej jednej wizycie się skończy. Joanna Frąckowiak

Pytanie tylko, czy ona chce być zapisana na sesje...jeśli nie wyrazi zgody i chęci na to, aby brać udział w terapii, to nic z tego nie będzie...z dwóch powodów:
- kobieta jest pełnoletnia i musi wyrazić zgodę na terapię. Nie można jej do tego zmusić.
- jeśli ktoś nie chce nad sobą pracować, to po prostu to się nie uda, bo nikt inny nie zmieni jej stanu - zależy to tylko od niej samej.
Jeżeli sama zdecydowała się na wizytę u psychologa/terapeuty - znaczy, że sytuacja o której piszesz przeszkadza jej. Wtedy jest sens pracować. Pozdrawiam!
Milena Wyszyńska

Dzień dobry,
w opisanej sytuacji wizyta u psychologa mogłaby być bardzo pomocna, jednak warunkiem pomyślności spotkania jest chęć i motywacja ze strony Pacjentki. Jeżeli ona sama nie zechce umówić się na spotkanie i porozmawiać o swoich problemach ze specjalistą, to "zaciągnięcie" jej na siłę do gabinetu będzie tylko stratą czasu i pieniędzy. Oczywiście zawsze może się zdarzyć, że psychologowi uda się nawiązać dobry kontakt z niechętnie do niego nastawionym Pacjentem, ale z mojego doświadczenia wynika, że kluczowa jest postawa osoby zgłaszającej się po pomoc. Bez odrobiny chęci ze strony Pacjenta nawet najlepszy psycholog niczego nie zdziała - nikomu nie da się niestety pomóc na siłę. Pozdrawiam, Natalia Słowik

Witam serdecznie, niewiele w tym pytaniu informacji. Może poczucie opuszczenia powoduje gniew albo lęk przed jeszcze większą tęsknotą, a przez to niechęć do kontaktu. Szczery kontakt bez nacisku z pewnością byłby tu pomocny. Być może jest jeszcze coś innego, o czym warto porozmawiać. W tym wieku potrzebne są wyzwania, a stan depresyjny zwykle wskazuje na potrzebę zmian. Warto szczerze porozmawiać i spróbować zmotywować do zadbania o siebie. Wizyta u psychologa jest jak najbardziej wskazana, ale na terapię trzeba się zgodzić, jej skuteczność zależeć będzie od motywacji samej zainteresowanej. Pozdrawiam i życzę powodzenia

Witam Panią
Mam za mało danych by o czymkolwiek orzekać. Myślę, że na początek warto udać się do psychologa na konsultację. Oczywiście nic z tego nie będzie bez zgody osoby zainteresowanej. Specjalista na pewno będzie wiedział co zrobić by pomoc. Proszę porozmawiać z tą 20 łatką zanim ją Pani gdziekolwiek umówi.
Pozdrawiam serdecznie