Bardzo boję się powrotu do szkoły przez moją fobie społeczną pomimo lekcji indywidualnych Właściwie

Bardzo boję się powrotu do szkoły przez moją fobie społeczną pomimo lekcji indywidualnych
Właściwie mam "gorszą" "większą" "bardziej widoczną" fobie społeczną od 6 klasy podstawówki ale nikogo to nie obchodziło dopóki nie zauważyli w 8 klasie że mam pocięte ręce. Tata na początku próbował załagodzić sytuację bo o tym wiedział ale nic z tym nie robił ale jak zrozumiał że się nie da próbował udawać zdziwionego i zatroskanego ( mój tata jest bardzo dobrym ale nie jeżeli chodzi o moje problemy bo w nie nawet nie wierzy) na mamę nie miałam co liczyć bo mieszkała daleko i ma duże problemy z alkoholem i pieniędzmi więc to ja ją głównie wspieram (przed tatą bronie mamy przed mamą bronie tata i nie mam pojęcia którego wybrać bo nie mogę wspierać ich obu a sami się pogodzić nie umieją(nawet jak ich o to prosze ze wzgledu na mnie) wracając do tematu jestem w zawodówce i muszę odbywać praktyki nie mam załatwionego miejsca pracy bo do poprzedniego na pewno nie wrócę i na samą myśl wymiotować mi się chce że będę musiał zaczynać od nowa. Do szkoły na stacjonarne nie ma szans żebym wróciła ale nawet już na indywidualnych zdalny (gdzie każdy mi mów że łatwiej się nie da (wiem o tym) ręce mi się trzęsą a szczególnie jak pomyślę że z jedną nauczycielką prawie się nie uczyłam bo musiałam mówić po angielsku. Nie chodzę do żadnego psychologa bo tata uważa że zabierają niepotrzebnie pieniądze i jest totalnym przeciwnikiem brania leków(proponowałam żebyśmy razem chodzili do psychologa bo to bardziej jemu się przyda, zobaczymy co z tego wyjdzie) ale pewnie na długą terapię nie ma co liczyć. Naprawdę ledwo wstaje z łóżka nie mogę spać jestem na pograniczu że niewiem czy chcę tą pomoc czy już się poddać bo od nikogo nie dostałam wsparcia i niby sobie jakoś sama radziłam ale teraz już nie daje rady JEDYNĄ rzeczą jaką mnie odpędzą od odebrania sobie życie jest myśl jak tata wchodzi do mojego pokoju gdzie ja jestem we krwi i nie oddycham ( i to że pewnie by mi się matka też zabiła (naprawdę mam ich dość) proszę naprawdę proszę o chociaż poradę bo nie mam pojęcia co zrobić