Ból odbytu i cewki moczowej
3
odpowiedzi
Od ponad dwóch lat cierpię na całodzienne bóle odbytu. Ból nasila się przy wypróżnianiu, ale ogólnie trwa cały dzień. Odbyt jest tkliwy, bolesny przy dotyku. Siadanie sprawia ból. Dodatkowo towarzyszą temu bóle i pieczenie cewki moczowej (najczęściej przy oddawaniu moczu, ale czasem także po nim przez jakiś czas).
Zostałem całkowicie przebadany proktologicznie i urologicznie. Posiewy, wymazy, antybiotykoterapia, rektoskopia i kolonoskopia. Badana per rectum, krew, mocz, badania wenerologiczne- wszystko wychodzi prawidłowo. Ciągle nie mogę znaleźć przyczyny swoich dolegliwości. Teoretycznie wszystko w badaniach wychodzi w porządku a ból i spięcie w okolicach krocza, odbytu i cewki moczowej upośledza codzienne życie.
Czy ktoś miałby dla mnie jakieś wskazówki gdzie szukać przyczyny swoich dolegliwości?
Zostałem całkowicie przebadany proktologicznie i urologicznie. Posiewy, wymazy, antybiotykoterapia, rektoskopia i kolonoskopia. Badana per rectum, krew, mocz, badania wenerologiczne- wszystko wychodzi prawidłowo. Ciągle nie mogę znaleźć przyczyny swoich dolegliwości. Teoretycznie wszystko w badaniach wychodzi w porządku a ból i spięcie w okolicach krocza, odbytu i cewki moczowej upośledza codzienne życie.
Czy ktoś miałby dla mnie jakieś wskazówki gdzie szukać przyczyny swoich dolegliwości?
Głownie Proktolog, Urolog! jak wynikibadań? Żylaki ? Konieczna pełna konsultacja, wywiad, ocena stanu ogólnego, neurologicznego etc Jaki nastrój, sen, tryb życia?? Inne schorzenia problemy ?? Zapraszam na wizytę i konsultację, z wynikami.
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Objawy mogą wskazywać na ból funkcjonalny. Do grupy tej zaliczane są rozmaite objawy lub dyskomfort fizyczny odczuwany przez pacjenta, u którego pomimo przeprowadzenia pełnej i dokładnej diagnostyki klinicznej nie znaleziono fizjologicznej lub organicznej przyczyny bólu.
Postawienie diagnozy bólu funkcjonalnego jest trudne, ponieważ choroba ma wiele twarzy, a każdy pacjent choruje na nią inaczej. Po obu stronach, pacjenta jak i lekarza pojawia się zniecierpliwienie i irytacja, kiedy zlecane badania niczego nie wyjaśniają, a leczenie nie daje poprawy samopoczucia.
Rozpoznanie tego rodzaju zespołów stawia się na podstawie objawów klinicznych. Nie ma specyficznych badań potwierdzających rozpoznanie, i nie stwierdza się istotnych odchyleń w badaniach dodatkowych. Często zanim zostanie postawiona właściwa diagnoza (a zdarza się, że trwa to kilka lat) pacjent traktowany jest jak histeryk.
Przed postawieniem rozpoznania i rozpoczęciem leczenia należy wykluczyć szereg chorób jak reumatoidalne zapalenie stawów, choroby autoimmunologiczne tkanki łącznej, choroby nowotworowe, choroby zakaźne np. borelioza, niedoczynność tarczycy i depresję.
Mimo, że odczuwany ból nie ma konkretnej przyczyny prowadzi on do zmian w funkcjonowaniu ośrodkowego układu nerwowego, do nieprawidłowego przetwarzania informacji czuciowych i bólowych w obrębie mózgu.
Zaburzenia w obrębie ośrodkowego układu nerwowego powodują z kolei zmiany funkcjonowania nerwów „na obwodzie” np. nadwrażliwość receptorów odbierających ból i czucie w tkankach, zaburzenia czynności autonomicznego układu nerwowego, nieprawidłowe działanie układu immunologicznego, endokrynologicznego oraz zaburzenia mikroflory bakteryjnej jelit.
Do funkcjonalnych zespołów bólowych zalicza się wiele schorzeń. Najczęściej wymienia się: bóle głowy, idiopatyczny ból twarzy, zespół bólowo-dysfunkcyjny stawu skroniowo-żuchwowego, bóle pleców, przewlekłe bóle krzyża, fibromialgię, bóle krocza, trzewne zespoły bólowe - zespół jelita nadwrażliwego, śródmiąższowe zapalenie pęcherza, bóle w klatce piersiowej oraz zespoły niebólowe – zespół przewlekłego zmęczenia, zespół stresu pourazowego czy też zaburzenia nastroju.
Leczenie zespołów bólu funkcjonalnego jest trudne i złożone. Najistotniejsze znaczenie ma walka z bólem oraz występującymi u prawie wszystkich pacjentów zaburzeniami snu, złagodzenie objawów towarzyszących oraz poprawa funkcjonowania i jakości życia.
Postawienie diagnozy bólu funkcjonalnego jest trudne, ponieważ choroba ma wiele twarzy, a każdy pacjent choruje na nią inaczej. Po obu stronach, pacjenta jak i lekarza pojawia się zniecierpliwienie i irytacja, kiedy zlecane badania niczego nie wyjaśniają, a leczenie nie daje poprawy samopoczucia.
Rozpoznanie tego rodzaju zespołów stawia się na podstawie objawów klinicznych. Nie ma specyficznych badań potwierdzających rozpoznanie, i nie stwierdza się istotnych odchyleń w badaniach dodatkowych. Często zanim zostanie postawiona właściwa diagnoza (a zdarza się, że trwa to kilka lat) pacjent traktowany jest jak histeryk.
Przed postawieniem rozpoznania i rozpoczęciem leczenia należy wykluczyć szereg chorób jak reumatoidalne zapalenie stawów, choroby autoimmunologiczne tkanki łącznej, choroby nowotworowe, choroby zakaźne np. borelioza, niedoczynność tarczycy i depresję.
Mimo, że odczuwany ból nie ma konkretnej przyczyny prowadzi on do zmian w funkcjonowaniu ośrodkowego układu nerwowego, do nieprawidłowego przetwarzania informacji czuciowych i bólowych w obrębie mózgu.
Zaburzenia w obrębie ośrodkowego układu nerwowego powodują z kolei zmiany funkcjonowania nerwów „na obwodzie” np. nadwrażliwość receptorów odbierających ból i czucie w tkankach, zaburzenia czynności autonomicznego układu nerwowego, nieprawidłowe działanie układu immunologicznego, endokrynologicznego oraz zaburzenia mikroflory bakteryjnej jelit.
Do funkcjonalnych zespołów bólowych zalicza się wiele schorzeń. Najczęściej wymienia się: bóle głowy, idiopatyczny ból twarzy, zespół bólowo-dysfunkcyjny stawu skroniowo-żuchwowego, bóle pleców, przewlekłe bóle krzyża, fibromialgię, bóle krocza, trzewne zespoły bólowe - zespół jelita nadwrażliwego, śródmiąższowe zapalenie pęcherza, bóle w klatce piersiowej oraz zespoły niebólowe – zespół przewlekłego zmęczenia, zespół stresu pourazowego czy też zaburzenia nastroju.
Leczenie zespołów bólu funkcjonalnego jest trudne i złożone. Najistotniejsze znaczenie ma walka z bólem oraz występującymi u prawie wszystkich pacjentów zaburzeniami snu, złagodzenie objawów towarzyszących oraz poprawa funkcjonowania i jakości życia.
Proponuję NMR kręgosłupa L-S oraz próbę leczenia Gabapentyną.
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.