Bulimia - jak sobie z tym poradzić?

Trudno jest pomóc tylko pobieżną odpowiedzią... Jeśli ta bliska osoba ma motywację do pracy i zmiany - zachęcam do podjęcia terapii. Pan niewiele może zrobić w kwestii samego leczenia. Jedynie nie udawać, że problemu nie ma, konfrontowac, nie uczestniczyć we wzmacnianiu objawów ( np.unikając wspólnego jedzenia, czy rozmawiając o sylwetce czy jedzeniu). Pana zadaniem jest traktować ja jak normalną ZDROWĄ dziewczynę, tak by Wasze życie nie koncentrowało się na chorobie. Bo to pułapka dla Was dwojga. Pozdrawiam!

Witam panią.
Wygląd dla niektórych z nas bardzo wiele znaczy. Kto z nas nie chciałby być szczupłym, pięknym, dorównać wymaganiom mediów, reklam, galerii do których chodzimy...

Często bulimia wynika z ciężkich sytuacji rodzinnych, nadmiernej lub niedostatecznej opieki ze strony najbliższych. Osoby chorujące zwykle są perfekcyjne, nieasertywne, mają trudności w radzeniu sobie z trudnościami, ze stresem, potrzebują nauczyć się jak wyrażać gniew. Bulimię uruchamia śmierć kogoś bliskiego, rozwód, głębokie rozczarowanie, a czasem dokuczliwe uwagi rówieśników powodują, że przechodzi się na rygorystyczną dietę. Cierpi się również w trakcie tej choroby na depresję (2/3 z tych osób).

Jak pomóc koleżance. Proszę zaproponować koleżance profesjonalną terapię. Obecnie najefektywniejsza okazuje się być terapia poznawczo-behawioralna.
Ważna jest znormalizowana dieta, podniesienie poczucia własnej wartości, umiejętność radzenia sobie ze stresem, gniewem.

Zapraszam do kontaktu:]

Robert Turek

Dzień dobry,
kontrolowanie czy pilnowanie w sprawie jedzenia przyjaciółki jest skazane na porażkę w ten sposób wspólnie doświadczacie poczucia bezsilności wobec siły apetytu, Może to prowadzić do narastania poczucia winy czy wstydu u przyjaciółki czyli trudnych emocji, które ona zajada - innymi słowy jest to błędne koło, w którym obie tkwicie. Zasada jest następująca; mniejsza kontrola zewnętrzna umożliwia uruchomienie sprawczości u zainteresowanej zmianą osoby.
To do co Pani może robić to zachęcać przyjaciólkę do decyzji o podjęciu psychoterapii. Jednak nadal jest to jej autonomiczna, samodzielna i ważna decyzja Z tej decyzji wynika czy ona sama ma nadzieje na zmianę i chodzi to o poważną zmianę - zachowań - nawyków żywieniowych, rehabilitację ciała. ( pomoc dietetyka w nauczeniu zasad zdrowego jedzenia a nie czasowej diety jest też pożądana)
Tu możliwe są dwa tryby terapii indywidualna i grupowa ( możliwe jest też połączenie obu tych terapii w czasie). Istnieją grupy wsparcia dla osób z bulimią (np. bezpłatna Anonimowi Żarłocy - anoinimowizarlocy.org, czy inne...) Kontakty w grupie z osobami rozwiązującymi podobne problemy jest siłą do pokonania swoich trudności a także poszerza spektrum możliwych rozwiązań, radzenia sobie z trudnymi sytuacjami.
Reasumując - pomocy szukałabym na zewnątrz. Samo wsparcie Pani jest już siła dla przyjaciólki, kontrola osłabia jej siły.
Pozdrawiam Dorota Szykulska-Paprocka

Dobry wieczór. W przypadku bulimii konieczna jest psychoterapia, to wyniszczająca człowieka choroba, dlatego mogę jedynie zaproponować wizytę w gabinecie.

Witam,
Najkorzystniej było by gdyby Pani przyjaciółka skorzystała z pomocy psychoterapeuty.
Z Pani relacji wynika, że bardzo angażuje się Pani w pomoc. Zauważa Pani że obecność innej osoby właściwie jedynie odwleka objawy, nie usuwa przyczyny. Dobrą pomocą było by zachęcenie przyjaciółki do podjęcia leczenia, ta decyzja jednak należy do niej samej. Zapewne jest Pani bardzo ciężko towarzyszyć Jej w chorobie. Jestem pewien, że wasza relacja bardzo wiele dla niej znaczy. Samo to, że otwarcie rozmawiacie o chorobie jest niezmiernie ważnym krokiem w stronę leczenia i zdrowia. Wyzdrowienie jednak zależy od tego czy przyjaciółka zdecyduje się sięgnąć po pomoc specjalisty.

Witam serdecznie,

Niestety nie da się pomoc osobie z bulimią poprzez udzielenie krótkiej informacji w internecie.
Oczywiście, potrzebne jest gruntowne zrozumienie problemu, ale musi to iść w parze z docieraniem do trudnych emocji i ich przeżywaniem, czemu ma służyć dobra relacja z terapeutą oparta na zaufaniu.
Tak jak i przyczyn bulimii może być wiele tak i sposobów leczenia. Wszystko zależy od wew. gotowości klienta. Możemy rozpocząć od pracy z myślami, która polega na wychwyceniu szkodliwych komunikatów, "wewnętrzny krytyk" i ich transformacji, poprzez pracę z ciałem, oddechem, analizą relacji i stosunków panujących w domu rodzinnym, w szkole, pracy. Naukę rozróżniania pojawiających się uczuć i stanów emocjonalnych. Osoby z bulimią mogą np. zajadać stres, złość, nudę, poczucie winy, zupełnie sobie tego nie uświadamiając. Praca polega na ustaleniu tego co się dzieje w ciele, nazwanie, spróbowanie dotarcia do tego kto lub co jest źródłem wew. napięcia, przekierowanie, zrozumienie mechanizmu autoagresji. Czasami pod tzw. "lękiem przed przytyciem" kryją się inne o wiele głębsze lęki, dlatego powoli zdejmujemy warstwa po warstwie to co jest na powierzchni i dochodzimy do sedna problemu. Uczę stawiania granic, mówienia nie, odkrywania swojej wartości. Nie jest to praca łatwa, bo wymaga wiele od klienta, ale bulimia jest WYLECZALNA i można się od niej uwolnić.
Siedem lat choroby Pana znajomej to bardzo długo. Obok pogorszenia funkcjonowania psychicznego, prawdopodobnie ma inne dolegliwości fizyczne takie jak popsute zęby od kwasu żołądkowego czy zaburzenia elektrolitowe.
Sugerowałabym o jak najszybsze rozpoczęcie leczenia w gabinecie psychoterapeutycznym. Im dłużej osoba w tym tkwi tym gorzej. Może pojawić się depresja, myśli samobójcze.
Jeśli będzie Pan miał jakieś pytania, proszę na priv.

Wszystkiego dobrego,
Luiza Anna Szulim