CHAD z szybką zmianą faz(rapid cycling)
8
odpowiedzi
Witam choruję na CHAD typu I z szybką zmianą faz.Ciężką postać zaburzenia dwubiegunowego.Przechodzę po 4-6 epizodów rocznie jeden po drugim.Głównie cykl odbywa się w sposób depresja-stan mieszany-hipomania-mania.Mania przechodzi na kolejny rok, przechodzi w stan mieszany,ten w depresję i cykl się kończy po czym zaczyna od nowa.Nie mam nawet dnia normalnego stanu.Leczenie tylko trochę łagodzi każdy epizod ale ''szybkie kolarstwo'' trwa dalej.Manie i depresje są najdłuższe.W pewnym momencie przestałem się leczyć ponieważ duża ilość leków i nadal przechodzenie z epizodu w epizod potraktowałem jako bezsensowne i straciłem nadzieję.Nie mam jej nadal.Mam problemy ze zdaniem jednego semestru w szkole zaocznej ponieważ gdy się zdąże przyzwyczaić do jednej fazy która trwa długo nagle się ona zmienia.Jestem cieżko przez to upośledzony i zależny od innych osób.Nasilenie depresji dochodzi do skrajnych poziomów gdy nie mam siły wstać czy się ruszyć.Zastygam.Natomiast w manii jestem bardzo pobudzony.W manii pojawiają się objawy psychotyczne.Moim problemem jest również brak współpracy ponieważ zdążyłem przekląć i znienawidzieć na wszystkie sposoby farmakologię.Mam również polekowe uszkodzenie wątroby.Przez co po lekach jej ból się nasila.Jestem ekstrawertykiem i mam osobowość hipertymiczną więc nawet w depresji nie boję się prosić o pomoc i chcę sobie jakoś pomóc.Tylko choroba ciągle sprawia mi psikusa a życie to jeden wielki sajgon i chaos.Świadomość farmakologii,swojej choroby i stanów pomogła mi głównie przez ostatnie ''górki'' oszukiwać lekarzy i to wszystko przetrwać.Ponieważ skoro leczenie było mało skuteczne,leków dużo,choroba cieżka to stwierdziłem,że muszę sobie poradzić sam bo nikt inny tego za mnie nie zrobi.Jednak jest to piekielnie ciężkie.Rokowania mam ''wybitnie nie korzystne''.Nie chcę żyć tylko po to by cierpieć i nie mieć nic.Chciałbym mieć plan,strategie by szło tylko ku dobremu.Ale wiem,że w takim przebiegu choroby to wszystko kończy się jedynie niewielką poprawą lub jej brakiem.Rapid cycling trwa od kiedy zachorowałem od 15 roku życia.I nigdy się nie zmienił.Jak znależć sens i co powinienem zrobić?
Odstawić wszelkie używki, nawet kawę. Papierosy są dopuszczalne z punktu widzenia psychiatry. Leczyć się u jednego lekarza i regularnie zażywać zlecone leki. Więcej poradzić nie mogę.
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Bez zbadania pana i przeanalizowania dotychczasowego leczenia nie da się jednoznacznie odpowiedzieć na pytanie. W leczeniu ChAD leki są podstawą. Psychoterapia raczej uzupełnieniem. Najlepiej połączyć jedno z drugim. Tak czy inaczej bez leków nie da rady. Obecnie mamy wiele możliwości farmakoterapeutycznych. Trzeba próbować.
Witam.
Z tego co pan pisze jest panu bardzo ciężko.
Taki stan i przebieg są dość rzadkie. Na pewno zalecałabym wsparcie dwutorowe. Terapia lekami i psychoterapia. Z opisu wynika utrata zaufania do lekarzy ale na prawdę warto dać sobie pomóc. Zawsze można z terapeutą rozmawiać o tym, co napisał pan powyżej. Pozdrawiam i wspieram.
Z tego co pan pisze jest panu bardzo ciężko.
Taki stan i przebieg są dość rzadkie. Na pewno zalecałabym wsparcie dwutorowe. Terapia lekami i psychoterapia. Z opisu wynika utrata zaufania do lekarzy ale na prawdę warto dać sobie pomóc. Zawsze można z terapeutą rozmawiać o tym, co napisał pan powyżej. Pozdrawiam i wspieram.
Witam. Skoro farmakoterapia okazała się nieskuteczna pozostają metody pozafarmakologiczne leczenia CHAD z szybką zmianą faz. Największą grupę pacjentów z szybką zmianą faz leczonych przy pomocy EW opisali Minnai i wsp.(Minnai i wsp. 2011). Autorzy stosowali zabiegi elektrowstrząsowe zgodnie z dość nietypowym rozkładem
– rozpoczynali od jednego zabiegu raz w tygodniu i stopniowo zmniejszali liczbę zabiegów do jednego na dwa miesiące. U wszystkich 14 badanych osób stwierdzono ustąpienie szybkiej zmiany faz. U 8 chorych (58%) nie obserwowano ani jednego epizodu choroby przez kolejne dwa lata, a u pozostałych sześciu (42%) tylko jeden epizod choroby rocznie. Wyniki badania wskazują na niezwykłą skuteczność podtrzymujących zabiegów EW w terapii ChAD z szybką zmianą faz. Na skuteczność EW w terapii pacjentów z chorobą afektywną z szybką zmianą faz wskazują także opisy kazuistyczne. Nie publikowano badań dotyczących leczenia ChAD z szybką zmianą faz przy pomocy powtarzalnej przezczaszkowej stymulacji magnetycznej (rTMS), teoretycznie można by oczekiwać, że metoda powinna być przydatna. Deprywacja snu i fototerapia – opisy kazuistyczne wskazują na skuteczność metod polegających na manipulowaniu czasem snu i warunkami oświetlenia przynajmniej u części pacjentów z ChAD z szybką zmiana faz. Proszę porozmawiać ze swoim psychiatrą na temat powyższych metod. Pozdrawiam.
– rozpoczynali od jednego zabiegu raz w tygodniu i stopniowo zmniejszali liczbę zabiegów do jednego na dwa miesiące. U wszystkich 14 badanych osób stwierdzono ustąpienie szybkiej zmiany faz. U 8 chorych (58%) nie obserwowano ani jednego epizodu choroby przez kolejne dwa lata, a u pozostałych sześciu (42%) tylko jeden epizod choroby rocznie. Wyniki badania wskazują na niezwykłą skuteczność podtrzymujących zabiegów EW w terapii ChAD z szybką zmianą faz. Na skuteczność EW w terapii pacjentów z chorobą afektywną z szybką zmianą faz wskazują także opisy kazuistyczne. Nie publikowano badań dotyczących leczenia ChAD z szybką zmianą faz przy pomocy powtarzalnej przezczaszkowej stymulacji magnetycznej (rTMS), teoretycznie można by oczekiwać, że metoda powinna być przydatna. Deprywacja snu i fototerapia – opisy kazuistyczne wskazują na skuteczność metod polegających na manipulowaniu czasem snu i warunkami oświetlenia przynajmniej u części pacjentów z ChAD z szybką zmiana faz. Proszę porozmawiać ze swoim psychiatrą na temat powyższych metod. Pozdrawiam.
Witam serdecznie,
z wielkim wzruszeniem przeczytałem Pana historię choroby i trudności w zmaganiu się z nią. Nie podaje Pan szczegółów dotychczasowego leczenia, ale wydaje mi się, że w Pana przypadku, jeśli standardowe terapie farmakologiczne nie przynoszą ulgi, możnaby zastanowić się nad kilkoma aspektami:
- czy nie ma Pan np. subklinicznej niedoczynności tarczycy (bardzo częste w rapid cycling)- ważne jest oznaczenie TSH, hormonów tarczycy, przecwicał anty-TPO i w razie nieprawidłowości wdrożenie odpowiedniego leczenia
- zakładam, że nie stosuje Pan żadnych używek- jeśli tak, mogą one w znacznym stopniu wpływać na metabolizm lekowy, a także powodować obniżenie skuteczności terapii
- czy stosował Pan już klozapinę?- jest polecana w lekoopornej ChAD zwłaszcza typu I?
- można rozważyć dołączenie antagonisty kanału wapniowego (nimodypiny) w dawce 60-90 mg/dobę
- czy korzystał Pan z niefarmakologicznych metod leczenia, jak np. podtrzymująca terapia elektrowstrząsowa ( stosowana przede wszystkim w stanach depresyjnych, ale także w lekoopornych stanach maniakalnych)?
- czy stosował Pan równolegle psychoterapię?
- pozostają jeszcze metody, które na obecnym etapie wiedzy należy uznać za eksperymnetalne np. przezczaszkowa stymulacja magnetyczna mózgu, stymulacja nerwu błędnego, głęboka stymulacja mózgu- ich skuteczność jednak oceniano głównie wobec stanów depresyjnych
Mam nadzieje, że powyższe rozwiazania napełnią Pana choć cieniem optymizmu.
Życzę pomyślności i powrotu do zdrowia.
z wielkim wzruszeniem przeczytałem Pana historię choroby i trudności w zmaganiu się z nią. Nie podaje Pan szczegółów dotychczasowego leczenia, ale wydaje mi się, że w Pana przypadku, jeśli standardowe terapie farmakologiczne nie przynoszą ulgi, możnaby zastanowić się nad kilkoma aspektami:
- czy nie ma Pan np. subklinicznej niedoczynności tarczycy (bardzo częste w rapid cycling)- ważne jest oznaczenie TSH, hormonów tarczycy, przecwicał anty-TPO i w razie nieprawidłowości wdrożenie odpowiedniego leczenia
- zakładam, że nie stosuje Pan żadnych używek- jeśli tak, mogą one w znacznym stopniu wpływać na metabolizm lekowy, a także powodować obniżenie skuteczności terapii
- czy stosował Pan już klozapinę?- jest polecana w lekoopornej ChAD zwłaszcza typu I?
- można rozważyć dołączenie antagonisty kanału wapniowego (nimodypiny) w dawce 60-90 mg/dobę
- czy korzystał Pan z niefarmakologicznych metod leczenia, jak np. podtrzymująca terapia elektrowstrząsowa ( stosowana przede wszystkim w stanach depresyjnych, ale także w lekoopornych stanach maniakalnych)?
- czy stosował Pan równolegle psychoterapię?
- pozostają jeszcze metody, które na obecnym etapie wiedzy należy uznać za eksperymnetalne np. przezczaszkowa stymulacja magnetyczna mózgu, stymulacja nerwu błędnego, głęboka stymulacja mózgu- ich skuteczność jednak oceniano głównie wobec stanów depresyjnych
Mam nadzieje, że powyższe rozwiazania napełnią Pana choć cieniem optymizmu.
Życzę pomyślności i powrotu do zdrowia.
Witam,
Obawiam się, że nie wzbudzi Pana wielkiego entuzjazmu jeśli napiszę, że w opisanej sytuacji bezwzględnie powinien Pan być pod stałą opieką psychiatry i stosować farmakoterapię.
Nawet jeśli stosowanie leczenia nie przyniesie pełnej remisji, to zawsze jest ono korzystniejsze niż pozostanie bez pomocy. Nieleczona choroba negatywnie wpływa na mózg. Brak leczenia zwiększa też prawdopodobieństwo nawrotów. Myślę, że poza farmakoterapią mógłby Pan podjąć psychoterapię jako metodę pomocniczego leczenia. Przykładowo, psychoterapia poznawczo-behawioralna pomogłaby poradzić sobie z pesymistycznymi zniekształceniami poznawczymi i mogłaby nakierować na odnalezienie sensu życia. Życzę powodzenia!
Obawiam się, że nie wzbudzi Pana wielkiego entuzjazmu jeśli napiszę, że w opisanej sytuacji bezwzględnie powinien Pan być pod stałą opieką psychiatry i stosować farmakoterapię.
Nawet jeśli stosowanie leczenia nie przyniesie pełnej remisji, to zawsze jest ono korzystniejsze niż pozostanie bez pomocy. Nieleczona choroba negatywnie wpływa na mózg. Brak leczenia zwiększa też prawdopodobieństwo nawrotów. Myślę, że poza farmakoterapią mógłby Pan podjąć psychoterapię jako metodę pomocniczego leczenia. Przykładowo, psychoterapia poznawczo-behawioralna pomogłaby poradzić sobie z pesymistycznymi zniekształceniami poznawczymi i mogłaby nakierować na odnalezienie sensu życia. Życzę powodzenia!
Sugeruję wizytę:
Na wizytę można umówić się przez serwis ZnanyLekarz, klikając w przycisk Umów wizytę.
Na wizytę można umówić się przez serwis ZnanyLekarz, klikając w przycisk Umów wizytę.
Odważę się napisać, że rozumiem dramatyczność sytuacji. Chyba każdy chciałby być zdrów, jak najdłużej być młodym i zdrowym, mieć więcej sukcesów niż porażek. Ale nie każdy ma tyle szczęścia! Są ludzie, skazani no borykanie się z przewlekłymi problemami zdrowotnymi. A schorzeń przewlekłych jest sporo, by wymienić kilka: cukrzyca, dychawica oskrzelowa, schorzenia endokrynologiczne, układu odpornościowego itp. Zazwyczaj cierpliwe, długotrwałe leczenie i nauka radzenia sobie poprawiają komfort życia, pozwalają planować drogę życiową, dorzecznie wyznaczać cele.
Z Pańskiego opisu sądząc sytuuje się Pan wśród tych ludzi, którzy muszą w swych planach życiowych uwzględniać istnienie problemów ze zdrowiem. Bez wyrażenia na to zgody nie będzie Pan w stanie planować swego życia. A to warto robić!
"Chciałbym mieć plan, strategię by szło tylko ku dobremu" jest nie do zrealizowania dla nikogo! Nawet najzdrowszy, najzdolniejszy człowiek nie może oczekiwać jedynie by wszystko szło "tylko ku dobremu". To mało realistyczna postawa. By nie powiedzieć dziecięca!
Nawet przy "wybitnie niekorzystnym" rokowaniu możliwa jest poprawa. Ale jeśli współpracuje się z leczącymi a nie oszukuje ich. Ale współpracować można jedynie z tymi, do których mamy zaufanie. A tych musimy szukać! Nie u każdego lekarza jesteśmy w stanie to znaleźć. Uważam jednak, że warto szukać!
Pisze Pan o uszkodzeniu wątroby po lekach. Jeśli dobrze rozumiem miarą tego uszkodzenia jest nasilanie się bólu. Muszę Pana zmartwić! Wątroba nie ma nerwów czuciowych i jej uszkodzeni jest niebolesne!! Bóle w okolicy wątroby najczęściej spowodowane są schorzeniami dróg żółciowych!
Odpowiadam na Pana pytania:
1. Medycyna nie przynosi odpowiedzi na pytanie o sens życia. Jak w ogóle nauka. Sensu możemy jedynie poszukiwać sami. Pomocni przy tym są mistrzowie, nauczyciele życia. Gdzie ich szukać? Oto jest pytanie. Odnoszę wrażenie, że ostatnio wskazuje się wyłącznie na religię jako źródło sensu. Ale nie każdy go tam znajdzie.
2. Nie wiem co "powinien" Pan robić. Mogę jedynie nieśmiało proponować wyszukanie psychiatry(tów) i psychoterapeuty(tów), którym Pan zawierzy, zaufa i będzie mógł, stosując się do zaleceń, osiągnąć satysfakcjonujący poziom funkcjonowania.
Powodzenia!
Z Pańskiego opisu sądząc sytuuje się Pan wśród tych ludzi, którzy muszą w swych planach życiowych uwzględniać istnienie problemów ze zdrowiem. Bez wyrażenia na to zgody nie będzie Pan w stanie planować swego życia. A to warto robić!
"Chciałbym mieć plan, strategię by szło tylko ku dobremu" jest nie do zrealizowania dla nikogo! Nawet najzdrowszy, najzdolniejszy człowiek nie może oczekiwać jedynie by wszystko szło "tylko ku dobremu". To mało realistyczna postawa. By nie powiedzieć dziecięca!
Nawet przy "wybitnie niekorzystnym" rokowaniu możliwa jest poprawa. Ale jeśli współpracuje się z leczącymi a nie oszukuje ich. Ale współpracować można jedynie z tymi, do których mamy zaufanie. A tych musimy szukać! Nie u każdego lekarza jesteśmy w stanie to znaleźć. Uważam jednak, że warto szukać!
Pisze Pan o uszkodzeniu wątroby po lekach. Jeśli dobrze rozumiem miarą tego uszkodzenia jest nasilanie się bólu. Muszę Pana zmartwić! Wątroba nie ma nerwów czuciowych i jej uszkodzeni jest niebolesne!! Bóle w okolicy wątroby najczęściej spowodowane są schorzeniami dróg żółciowych!
Odpowiadam na Pana pytania:
1. Medycyna nie przynosi odpowiedzi na pytanie o sens życia. Jak w ogóle nauka. Sensu możemy jedynie poszukiwać sami. Pomocni przy tym są mistrzowie, nauczyciele życia. Gdzie ich szukać? Oto jest pytanie. Odnoszę wrażenie, że ostatnio wskazuje się wyłącznie na religię jako źródło sensu. Ale nie każdy go tam znajdzie.
2. Nie wiem co "powinien" Pan robić. Mogę jedynie nieśmiało proponować wyszukanie psychiatry(tów) i psychoterapeuty(tów), którym Pan zawierzy, zaufa i będzie mógł, stosując się do zaleceń, osiągnąć satysfakcjonujący poziom funkcjonowania.
Powodzenia!
Witam,
podstawą leczenia CHAD z częstą zmianą faz jest leczenie stabilizatorami nastroju. W przypadku tego rodzaju zaburzeń poprawę często uzyskuje się dopiero stosując kombinacje 2 lub więcej stabilizatorów. Wg. mnie należałoby w pierwszej kolejności dobrać optymalne leczenie stabilizujące- odpowiednia kombinacja leków, która byłaby zarówno dobrze tolerowana, niosła ze sobą minimum objawów ubocznych i była skuteczna. Każda kolejna zmiana fazy zwiększa prawdopodobieństwo kolejnej zmiany- leczenie stabilizujące powinno wyrównać stan psychiczny a przez to zmniejszyć ryzyko kolejnego nawrotu.
Niestety duża nawrotowość jest częścią CHAD- szczególnie rapid cycling. Niemniej widziałbym szanse optymalnego ustawienia leczenia.
pozdrawiam
lek. Seweryn Segiet
gabinetspectrum.pl
podstawą leczenia CHAD z częstą zmianą faz jest leczenie stabilizatorami nastroju. W przypadku tego rodzaju zaburzeń poprawę często uzyskuje się dopiero stosując kombinacje 2 lub więcej stabilizatorów. Wg. mnie należałoby w pierwszej kolejności dobrać optymalne leczenie stabilizujące- odpowiednia kombinacja leków, która byłaby zarówno dobrze tolerowana, niosła ze sobą minimum objawów ubocznych i była skuteczna. Każda kolejna zmiana fazy zwiększa prawdopodobieństwo kolejnej zmiany- leczenie stabilizujące powinno wyrównać stan psychiczny a przez to zmniejszyć ryzyko kolejnego nawrotu.
Niestety duża nawrotowość jest częścią CHAD- szczególnie rapid cycling. Niemniej widziałbym szanse optymalnego ustawienia leczenia.
pozdrawiam
lek. Seweryn Segiet
gabinetspectrum.pl
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.