Co robić kiedy dziecko dostaje "ataku szału"

Witam serdecznie, problem o którym Pani pisze związany jest prawdopodobnie z brakiem konsekwencji w Pani zachowaniu oraz z brakiem jasno ustalonych granic związanych z funkcjonowaniem dziecka. Dzieci to bardzo mądre "istoty", które cały czas testują dorosłych... używając do tego bardzo różnych metod. Kiedy zorientują się, że dane zachowanie raz przyniosło zamierzony efekt będą je powtarzały.
Po pierwsze w tego typu sytuacji nie należy prowadzić rozmów wyjaśniających tzn. dziecko o coś poprosiło... Pani odpowiedziała, że nie może tego mieć wyjasniając mu dlaczego... następuje płacz i krzyk u dziecka i wtedy trzeba zastosować krótkie komunikaty typu: porozmawiamy jak się uspokoisz. Należ też znaleźć dziecku miejsce np. jego pokój gdzie damy mu szansę na wyciszenie również uzywajac w tym celu krótkich komunikatów: Idź do swojego pokoju, jak się uspokoisz to proszę wrócić i wtedy porozmawiamy. Prowadzenie dyskusji z dzieckiem będącym w "ataku szału" daje mu informację, że może jeszcze coś da się ugrać bo rozmowy trwają. Aby móc udzielić bardziej wyczerpującej informacji potrzebna jest szersza wiedza z zakresu funkcjonowania Pani rodziny. Zachęcam do skorzystania z pomocy specjalisty z którym wspólnie ustalicie model postępowania z Pani dzieckiem gdyż kazdy jest inny i wymaga indywidualnego podejścia.
Pozdrawiam

Dziecko 3-letnie inaczej postrzega świat niż dorośli, egoistycznie. Jeszcze nie wiedzą, że inni ludzie też czują. To co robi Pani córka to "bardzo skuteczna" metoda zwracania na siebie uwagi. Dopóki Pani reaguje tak jak reaguje, to jest to dla niej informacja, że to "działa". Zachęcam do wizyty w Poradni Psychologiczno - Pedagogicznej bądź udać się do specjalisty prywatnie. Pozdrawiam Łukasz Juszczuk

Ataki szału można opanować ale nie wiem czy nie dzieje się coś innego? Proszę koniecznie się skonsultować z psychologiem. może Pani uzyskać darmową pomoc w Poradni Psychologiczno- Pedagogicznej- tam gdzie Pani mieszka. Pozdrawiam

Witam przyczyn zachowania córki może być wiele. Nie zajmuję się pracą z dziećmi dlatego odesłałabym Panią na konsultację do psychologa dziecięcego aby uzyskać więcej informacji pozdrawiam Izabela Trybus

Na podstawie tego co Pani piszę, mogę przypuszczać, że zachowanie córki pełni funkcję manipulacyjną. Zasadniczym celem takiego zachowania może być osiągnięcie tego co dziecko chce. Być może są jeszcze inne powody ale, żeby to stwierdzić musiałabym poznać szerszy kontekst sytuacji. Jedyne co matka może w takiej sytuacji zrobić to przeczekać, dać dziecku czas na wyciszenie emocji, nie można ulegać histerii dziecka. W ten sposób pokaże Pani, że jest w Pani konsekwencja a jej działanie jest nieskuteczne. Jeśli dziecko widzi, że w efekcie histerii rodzic ulega to utwierdza się w przekonaniu, że warto w ten sposób się zachowywać. Wiem, że to trudne i wyobrażam sobie że dla Pani jest to duże obciążenie ale nie ma innego sposobu na początek. Poza tym musi Pani pamiętać, że dziecko może przechodzić tzw. bunt trzylatka - jest to normalny etap w rozwoju, w którym dziecko dąży do większej autonomii. Nie oznacza to jednak, że rodzic nie ma prawa oczekiwać podporządkowania zasadom - wręcz przeciwnie. Jasne zasady dają dziecku poczucie bezpieczeństwa, stabilności. Więcej porad mogłabym udzielić po uzupełnieniem informacji na temat kontekstu sytuacji, wywiadu rozwojowego, sytuacji rodzinnej itp.
Pozdrawiam serdecznie!
Karolina Drelich

Poradziłabym:
Po 1. W momencie napadu złości nie tłumaczyć, nie krzyczeć i ogólnie pozbawić dziecko swojej uwagi. Zapewnić bezpieczeństwo i czekać nieopodal, prezentując obojętność, aż wybuch minie.
Po 2. Jeżeli zapowiedziała Pani niekupienie danej rzeczy czy niewykonywanie danej czynności, to mimo mocnego sprzeciwu córki powinna Pani być konsekwentną. W razie potrzeby, na przyszłość może Pani złagodzić zasadę na stałe lub wypowiadać postanowienia łatwiejsze do spełnienia przez siebie.
Po 3. Nie przejmować się komentarzami czy spojrzeniami, czy jedynie ewentualnymi myślami o Pani osób obserwujących/słyszących wybuch złości (tzn. "co ludzie powiedzą"). Proszę pamiętać, że nieuleganiem manipulacji nie robi Pani dziecku krzywdy, a wręcz przeciwnie - dba o jego rozwój.
Powodzenia!
Katarzyna Zieniewicz