Cześć, mam 16 lat i mam kilka problemów. W ciągu ostatniego roku trochę się u mnie zmieniło, dowiedz
3
odpowiedzi
Cześć, mam 16 lat i mam kilka problemów. W ciągu ostatniego roku trochę się u mnie zmieniło, dowiedziałem się, że jestem Biseksualny i nie jestem w stanie się z tym pogodzić, boje się, że moja mama się o tym dowie. Odczuwam lęk przed pójściem do szkoły, teraz będę szedł do 2 klasy technikum, pierwszą klasę spędziłem zdalnie i nie poznałem nikogo. Po 8 klasie podstawówki poszedłem sam do klasy nie znając nikogo i nie chcę nikogo poznawać w szkole nic mi się nie dzieje nikt się nie naśmiewa ani nic. Nie wiem czemu, ale gdy pomyślę o szkole jest mi po prostu smutno i od razu psuje mi się humor nie chcę mi się nic. Teraz zostały 2 tygodnie do szkoły i nie wyobrażam sobie do niej wracać. Gdy jestem w szkole to się stresuje cały czas, gdy wyjdę jest ulga, ale gdy pomyślę, że jutro znów muszę tam pójść jest jeszcze gorzej. Od ponad roku moje wyjście na zewnątrz nie były dalsze niż do sklepu, szkoły czy fryzjera. Nie mam siły wychodzić czasem jest ciężko wstać z łóżka. A mamie nie mam co powiedzieć bo jak powiem, że mam problem z wyjściem do szkoły to wyjdzie na to, że jestem leniem.
Dzień dobry. Jeśli opisane objawy otrzymują się powyżej 2 tygodni, mogą wskazywać na epizod depresyjny. W takiej sytuacji wskazana byłaby konsultacja u lekarza psychiatry, który wykluczy przyczyny somatyczne i zaproponuje dalsze działania. Nieleczona depresja prowadzi między innymi do zaburzeń koncentracji i pamięci = problemów szkolnych, utrudnia kontakty z rówieśnikami. Pozdrawiam, Marzena Pietrusińska
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Dzień dobry. Oprócz wątku braku motywacji oraz trudnościami w szkole pojawił się również temat orientacji seksualnej i trudności z jej akceptacją. Warto poszukać wsparcia również w związku z tym. Jak podaje Fundacja "Dajemy Dzieciom Siłę", połowa nastolatków LGBT+ w Polsce może zmagać się z objawami depresji. Dostępny jest telefon zaufania dla dzieci i młodzieży, gdzie można uzyskać fachowe wsparcie, bez konieczności proszenia rodziców o zgodę. Ich numer to 116 111. Istnieją również rozmaite fundacje pozarządowe, które oferują pomoc osobom LGBT+ (m.in. "Tolerado", "Fabryka Równości" itp.). Czy w Pana szkole jest może psycholog? Warto spróbować poszukać wsparcia również u niego. Problemy natury psychologicznej, jeśli nieleczone, mogą się pogłębiać, warto więc zając się nimi jak najwcześniej. Czasem trudności w codziennym funkcjonowaniu są na tyle trudne do zrozumienia, że rodzina mimo dobrych chęci nie reaguje odpowiednio, np. myląc stan chorobowy z tymczasowym pogorszeniem nastroju lub bagatelizując problemy o których z nimi rozmawiamy. Chodzi tu jednak o Pana zdrowie i szczęście, a są to wartości o które warto walczyć nawet jeśli spotkają Pana jakieś niepowodzenia. Mam nadzieję, że uzyska Pan oparcie w rodzinie oraz fachową pomoc, na jaką Pan zasługuje. Powodzenia!
Cześć, fajnie, że napisałeś. To, co opisujesz, pokazuje, że przeżywasz wiele trudnych emocji – lęk, smutek i niepewność. Możesz mieć poczucie, że jesteś w tym sam, ale nie jesteś – to, co czujesz, jest całkowicie zrozumiałe, szczególnie biorąc pod uwagę, jak trudne i zmienne bywa życie w wieku 16 lat.
Odkrycie swojej orientacji i lęk przed reakcją bliskich jest zupełnie naturalne, zwłaszcza jeśli brakuje Ci pewności, jak zostaniesz przyjęty. Wsparcie, empatia i akceptacja rodziny mogą być w takiej sytuacji bardzo pomocne, ale rozumiem, że to budzi w Tobie obawy. Często rozmowa z zaufaną osobą, może być pomocna – czy jest ktoś bliski, komu mógłbyś o tym powiedzieć, na przykład przyjaciel lub np nauczyciel? Czasem samo mówienie o tym, co nas trapi, przynosi ulgę.
Jeśli chodzi o lęk przed szkołą, to uczucie jest także bardziej powszechne, niż może się wydawać. Często, gdy spędzamy dużo czasu w izolacji,, powrót do regularnej interakcji społecznej bywa przytłaczający. Możliwe, że Twoje ciało reaguje stresem, bo ta sytuacja jest nowa i niekomfortowa, ale dobrą wiadomością jest to, że z czasem, z niewielkimi krokami, możesz się przyzwyczaić do przebywania wśród innych.
Warto pomyśleć o tym, by na początek stawiać sobie małe wyzwania – np. spróbować nawiązać kontakt z jedną osobą w klasie lub brać udział w jakimś szkolnym wydarzeniu, co pozwoliłoby Ci czuć się mniej osamotnionym. Jeśli wydaje Ci się to zbyt trudne, być może przydatna będzie rozmowa z psychologiem szkolnym lub specjalistą, który pomoże Ci znaleźć sposób na zmniejszenie stresu.
To, że wychodzenie z domu jest dla Ciebie trudne i czasem brakuje Ci siły na codzienne zadania, również może być wynikiem obciążenia emocjonalnego. Często osoby, które zmagają się z lękiem lub smutkiem, odczuwają także zmniejszenie motywacji i energii. Dobrze byłoby, abyś miał możliwość rozmowy z kimś, kto pomoże Ci zrozumieć źródło tych emocji i opracować sposoby, jak sobie z nimi radzić.
Nie jesteś leniem – to, co opisujesz, ma głębsze przyczyny. Czasami mamy do czynienia z problemami emocjonalnymi, które wymagają wsparcia i czasu, by móc sobie z nimi radzić. Nie musisz zmagać się z tym samodzielnie – możesz poszukać wsparcia, czy to w szkole, czy poprzez rozmowę z kimś zaufanym.
Życzę wszystkiego dobrego. SR
Odkrycie swojej orientacji i lęk przed reakcją bliskich jest zupełnie naturalne, zwłaszcza jeśli brakuje Ci pewności, jak zostaniesz przyjęty. Wsparcie, empatia i akceptacja rodziny mogą być w takiej sytuacji bardzo pomocne, ale rozumiem, że to budzi w Tobie obawy. Często rozmowa z zaufaną osobą, może być pomocna – czy jest ktoś bliski, komu mógłbyś o tym powiedzieć, na przykład przyjaciel lub np nauczyciel? Czasem samo mówienie o tym, co nas trapi, przynosi ulgę.
Jeśli chodzi o lęk przed szkołą, to uczucie jest także bardziej powszechne, niż może się wydawać. Często, gdy spędzamy dużo czasu w izolacji,, powrót do regularnej interakcji społecznej bywa przytłaczający. Możliwe, że Twoje ciało reaguje stresem, bo ta sytuacja jest nowa i niekomfortowa, ale dobrą wiadomością jest to, że z czasem, z niewielkimi krokami, możesz się przyzwyczaić do przebywania wśród innych.
Warto pomyśleć o tym, by na początek stawiać sobie małe wyzwania – np. spróbować nawiązać kontakt z jedną osobą w klasie lub brać udział w jakimś szkolnym wydarzeniu, co pozwoliłoby Ci czuć się mniej osamotnionym. Jeśli wydaje Ci się to zbyt trudne, być może przydatna będzie rozmowa z psychologiem szkolnym lub specjalistą, który pomoże Ci znaleźć sposób na zmniejszenie stresu.
To, że wychodzenie z domu jest dla Ciebie trudne i czasem brakuje Ci siły na codzienne zadania, również może być wynikiem obciążenia emocjonalnego. Często osoby, które zmagają się z lękiem lub smutkiem, odczuwają także zmniejszenie motywacji i energii. Dobrze byłoby, abyś miał możliwość rozmowy z kimś, kto pomoże Ci zrozumieć źródło tych emocji i opracować sposoby, jak sobie z nimi radzić.
Nie jesteś leniem – to, co opisujesz, ma głębsze przyczyny. Czasami mamy do czynienia z problemami emocjonalnymi, które wymagają wsparcia i czasu, by móc sobie z nimi radzić. Nie musisz zmagać się z tym samodzielnie – możesz poszukać wsparcia, czy to w szkole, czy poprzez rozmowę z kimś zaufanym.
Życzę wszystkiego dobrego. SR
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.