czuje ciągły smutek, po rozstaniu z chłopakiem boje się bólu gdy znajdzie sobie kogoś nowego. bardzo

Dzień dobry,

Dziękuję za podzielenie się swoim doświadczeniem i uczuciami. Rozpad związku to ogromna zmiana, która niesie za sobą wiele trudnych emocji. Jeśli czuje Pan/Pani, że te uczucia są przytłaczające, mimo upływu czasu, to zachęcam do skonsultowania się z psychologiem. W trakcie takiego spotkania będą mieli Państwo możliwość wspólnego przyjrzenia się myślom i emocjom, które pojawiają się w kontekście tej sytuacji.
Życzę wszystkiego dobrego :)

Rozstanie z bliską osobą jest bardzo trudnym doświadczeniem w naszym życiu. To normalne, że czuje Pani smutek. Każdy w innym tempie radzi sobie z trudnymi doświadczeniami. Bardzo istotne jest aby w tym czasie ktoś towarzyszył Pani w procesie ,, gojenia się rany" po rozstaniu. Spotkania z psychologiem byłyby dobrym rozwiązaniem, ale oczywiście niekoniecznie. Jeśli ma Pani w swoim otoczeniu wspierającą osobę, która pomogłaby Pani przejść przez ten trudny czas to proszę skorzystać z takiego wsparcia. W razie nasilenia się niechęci do życia oraz smutku, proszę jednak rozważyć wizytę u psychologa lub psychiatry . Trzymam kciuki za Panią i Pani samopoczucie ! :)

Bardzo mi przykro, że przeżywa Pani taki trudny czas. Utrata bliskiej osoby jest zawsze bolesna i naturalne jest, że odczuwa Pani smutek i tęsknotę. To, co Pani przeżywa, jest częścią procesu żałoby po zakończeniu ważnej relacji. Często z czasem uczucia te stają się mniej intensywne, ale jest kilka rzeczy, które mogą pomóc w radzeniu sobie z tym bólem.
Niech Pani pozwoli sobie na smutek, złość i żal. To naturalne emocje po rozstaniu i ważne, aby je przeżywać, a nie tłumić. Proszę otoczyć się bliskimi i unikać izolacji. Często wsparcie innych ludzi pomaga przetrwać najtrudniejsze chwile. Stworzenie codziennej rutyny może pomóc w utrzymaniu poczucia stabilności. Proszę dbać o regularne posiłki, sen i aktywność fizyczną.

Jeśli uczucia smutku i braku chęci do życia nie mijają, warto skonsultować się z psychologiem lub terapeutą. Profesjonalista może pomóc w przetworzeniu emocji i znalezieniu strategii radzenia sobie z bólem.

Proszę pamiętać, że zasługuje Pani na szczęście i ma Pani prawo do poszukiwania wsparcia, aby poczuć się lepiej. Z czasem, przy odpowiednim wsparciu, te trudne emocje staną się łatwiejsze do zniesienia.

Dzień dobry,

W pierwszej kolejności chciałabym podkreślić, że niezmiernie istotne jest, że zdecydował/a się Pan/i poszukać wsparcia w niepokojącej sytuacji. Czujność na swój stan psychiczny i decyzja o podjęciu działania są zdecydowanie dobrymi objawami - znaczy to, że jest w Panu/i wola walki o swoje zdrowie. Warto podążać tym tropem jeśli czuje Pan/i, że trudności z którymi się mierzy przekraczają Pana/i możliwości ich zaopiekowania i że pomoc z zewnątrz jest potrzebna. Tego uczucia nie należy ignorować, ważne jest aby znaleźć odpowiednie wsparcie, które pozwoli Panu/i na powrót do równowagi i dobrostanu psychicznego.

We wniesionym opisie wyodrębnić można dwa osobne obszary do pracy:

1. Żałoba po rozstaniu - odczuwana dystymia (obniżenie nastroju) oraz anhedonia, czyli niechęć do angażowania się w aktywności które dotychczas sprawiały przyjemność, to objawy które mają prawo pojawiać się w okresie po rozstaniu, tym intensywniej, im bliższa była to dla nas relacja. Rozumiem jednak, że niepokojące jest ich natężenie i czas trwania, a także pojawiające się myśli związane z możliwa zazdrością o byłego partnera. Na podstawie krótkiego opisu trudno jest wywnioskować czy objawy te są wciąż w obrębie normy, czy tez wymagają one podjęcia zdecydowanych działań.

2. Dylematy relacyjne na tle przywiązania i zależności - zauważa Pan/i, że występuje pewna powtarzalność w Pana/i sposobie wchodzenia w bliższe relacje, które przeżywane są bardzo intensywnie. Intensywność przywiązania może świadczyć zarówno o bliskości relacji, jak i o rysie osobowościowym (możliwa diagnoza w kierunku zaburzenia osobowości), jeśli przywiązanie to jest nadmierne lub związane z jednoczesnym przeżywaniem wewnętrznych konfliktów na tym tle. W drugim przypadku, niepodjęcie terapii może skutkować dalszym powielaniem bolesnego schematu wchodzenia w bliskie relacje i pogłębieniem odczuwanych trudności relacyjnych.

Obydwu kwestiom warto byłoby się przyjrzeć bliżej - umówienie konsultacji z psychologiem-psychoterapeutą pozwoliłoby na zgłębienie zagadnienia i ustalenie na ile opisywana reakcja na rozstanie mieści się w ramach normalnej reakcji, a na ile jest ona zbyt silna lub rozwleczona w czasie by oczekiwać samoczynnej poprawy. W przypadku jeśli zajdzie taka konieczność, podczas konsultacji specjalista zaproponuje możliwe rozwiązania i podjęcie wspólnej pracy w krótkim (np. 5 spotkań w trybie konsultacyjnym) lub dłuższym terminie (psychoterapia).

Serdecznie zapraszam na bezpłatną konsultację telefoniczną podczas której będzie Pani miała możliwość głębszego omówienia problemu i ustalenia możliwych rozwiązań. Jestem psychologiem i psychoterapeutką, pracuję w nurcie psychodynamicznym skoncentrowanym na przeniesieniu. Przyjmuję stacjonarnie w Warszawie, przy Placu Zbawiciela, jednak udzielam także konsultacji psychologicznych online.

Z wyrazami szacunku
Karolina Misztal

Przeżywasz trudny czas po rozstaniu i Twoje uczucia są naturalne. Ważne jest, aby dać sobie czas na żałobę i pozwolić sobie na smutek. Skup się na swoich pasjach, które mogą przynieść Ci radość i oderwać myśli od bólu. Unikaj śledzenia byłego partnera w mediach społecznościowych, aby nie pogłębiać swojego cierpienia. Rozmowa z bliskimi lub zapisanie swoich uczuć w dzienniku może być pomocne. Jeśli po sześciu miesiącach nadal czujesz się przytłoczony/a, warto rozważyć konsultację z psychologiem. Pamiętaj, że czas jest kluczowy w procesie gojenia się, bądź dla siebie wyrozumiały i cierpliwy. Pozdrawiam