Czy aby na pewno terapia behawioralna to dobre rozwiązanie?

Bazą teoretyczną podejścia poznawczo-behawioralnego jest poznawczy model powstawania zaburzeń psychicznych. Zakłada on, że człowiek aktywnie konstruuje własną rzeczywistość, nadając znaczenie bodźcom napływającym z otoczenia. Proces nadawania znaczeń odbywa się w sposób automatyczny, poprzez selekcję, wzmacnianie lub osłabianie napływających informacji. A zatem każdy z nas w swoisty dla siebie sposób postrzega i rozumie to, co się dzieje w jego życiu. Co więcej, nadawane znaczenie wpływa na przeżywane emocje i w konsekwencji podejmowane działania. Praca w podejściu poznawczo behawioralnym polega więc na odkrywaniu przekonań kluczowych o sobie, świecie i innych ludziach. Kształtowane są one na przestrzeni życia. Omawiając przeszłość, doszukujemy się jakie wydarzenia, czy jakie osoby ważne kształtowały to w jaki sposób dzisiaj myślimy i działamy. Na co dzień negatywne przekonania są utajone, ujawniają się one w sytuacjach stresujących dla człowieka. Są one z łatwością aktywowane w sytuacjach stresowych w jakiś sposób przypominających negatywne wydarzenie z przeszłości (Salomon, Haaga, 2005). Podczas procesu terapeutycznego zadajemy sobie pytania czy były jakieś wydarzenia, osoby w dzieciństwie, które mogą mieć związek z tym dzisiejszym sposobem myślenia, problemem z którym pacjent zgłasza się do terapii. Zastanawiamy się jak i co mogło mieć wpływ na ukształtowanie się prezentowanej wizji siebie i wizji innych. Podczas pracy terapeutycznej analizujemy przeszłość po to, by zastanowić się wspólnie z pacjentem jak ona mogła wpływać na to co dzieje się teraz.
Prace własne – zadania domowe są to różnego rodzaju techniki, eksperymenty, które pacjent wykonuje poza gabinetem. Wykonanie ich zależy od chęci i woli. motywacji pacjenta. Zadania są proponowane i omawiane z pacjentem, który zawsze może nie wyrazić zgody na ich wykonanie. W dużym stopniu pacjent jest odpowiedzialny za zmiany terapeutyczne. Podejście poznawczo-behawioralne pokazuje krótkoterminowy styl pracy, wyznacza kierunek pracy terapeutycznej, który wynika z teoretycznej koncepcji, modelu powstania danego zaburzenia psychicznego. Jednak warto pamiętać, że Plan terapii jest zawsze dobierany indywidualnie – terapia ma być szyta na „miarę pacjenta”, a nie na odwrót- sztywno wrzucamy pacjenta w dany model, styl pracy. Pytanie o przywiązanie nie wiem co przez to rozumieć? Relacja terapeutyczna polega na empiryzmie opartym na współpracy. Tzn, że praca terapeutyczna polega na współpracy terapeuty i pacjenta, obydwie strony są zaangażowane w proces terapeutyczny, wspólnie wypracowują optymalny przebieg tego procesu. Terapeuta pomaga pacjentowi w odkrywaniu znaczeń, myśli i schematów/strategii postępowania. Terapia poznawczo-behawioralna jest zazwyczaj terapią krótkoterminową. Wydaje mi się, że jest dużo czasu i przestrzeni na rozmowę nt. przeszłości, teraźniejszości oraz przyszłości w kierunku zapobiegania nawrotom danego zaburzenia psychicznego.

Zapraszam do kontaktu :)
Pozdrawiam serdecznie, Kamila Brodziak Gabinet Kreatywnego Rozwoju