Czy brak zdolnosci do smiechu jest czyms anormalnym ? Nie jestem niesmiala . Kiedys bylam "dusza" to

Dzień dobry,

czytając Pani opis, w którym zawarła Pani informacje o rodzinnej sytuacji, stracie córki, zniechęceniu, smutku, cierpieniach fizycznych, pomyślałem sobie, że być może jest to powiązane z tym, że reakcja śmiechu nie występuje u Pani. Jest to jedna z możliwych hipotez, której można przyjrzeć się we współpracy ze psychologiem/terapeutą. Czasami historie i ciężary, które w sobie nosimy sprawiają, że zapominamy o zdolności do uśmiechu lub śmiania się. Zawsze można się temu przyjrzeć.

Pozdrawiam uprzejmie
Patryk Czyż

Brak zdolności do śmiechu po przeżyciach, takich jak strata bliskiej osoby, jest czymś, co może wynikać z głębokich emocji i długotrwałego smutku. Pani doświadczenia – utrata córki, przewlekłe choroby i ciągłe wyzwania zdrowotne – mogły pozostawić trwały ślad na Pani zdolności do odczuwania radości i spontanicznej ekspresji takich uczuć jak śmiech.

To, że kiedyś potrafiła się Pani cieszyć, a teraz nie może Pani odnaleźć w sobie tej samej radości, może być związane z nagromadzonym bólem emocjonalnym. Śmiech i radość są reakcjami, które wynikają z wewnętrznego poczucia lekkości, a kiedy życie jest pełne trudności i strat, te emocje mogą być trudniejsze do odczuwania. Może to również być związane z chronicznym stresem i zmęczeniem, które wywołują zarówno fizyczne, jak i emocjonalne wyczerpanie.

Pani myśli o tym, że “nie umie się śmiać”, mogą być wynikiem głębokich przeżyć emocjonalnych, takich jak żałoba i długotrwały ból fizyczny i psychiczny. Nawet jeśli jest Pani zajęta i otwarta na ludzi, te wewnętrzne trudności mogą utrudniać dostęp do pełniejszej radości. Być może warto byłoby porozmawiać z terapeutą o tym uczuciu, aby móc zrozumieć, skąd bierze się ten wewnętrzny smutek i jak go stopniowo rozpracować.

Szanowna Pani,
Brak zdolności do śmiechu, szczególnie w kontekście Pani historii i przeżyć, nie jest czymś dziwnym ani anormalnym. Nasze emocje, reakcje i sposób przeżywania rzeczywistości często zmieniają się pod wpływem trudnych doświadczeń, takich jak strata bliskiej osoby, długotrwały smutek czy przewlekłe choroby. Śmiech jest reakcją, która pojawia się w chwilach autentycznej radości, a kiedy w życiu pojawiają się bolesne wydarzenia, nasza zdolność do odczuwania tych chwil może się z czasem osłabić.
Strata córki, choroby, brak możliwości pełnego powrotu do zdrowia – to są doświadczenia, które pozostawiają głęboki ślad emocjonalny i mogą wpłynąć na to, jak postrzega Pani świat. Nawet jeśli Pani życie z zewnątrz wydaje się stabilne i pełne sukcesów, wewnętrznie nadal mogą się kumulować uczucia, które sprawiają, że trudno jest odczuwać radość w sposób, w jaki kiedyś Pani to robiła.
Brak zdolności do śmiechu może być efektem skrywanego smutku, żałoby, a także stanów takich jak depresja, które czasami objawiają się właśnie niemożnością czerpania przyjemności z życia. To, że jest Pani aktywna, otwarta na ludzi i zajęta, świadczy o dużej sile, ale czasami te działania mogą też maskować głęboko ukryte emocje.
Rozważenie terapii może pomóc w zgłębieniu tych emocji i ich wpływu na Pani codzienne życie. Terapia pozwala na bezpieczne przetworzenie traumy i smutku, które być może nadal mają wpływ na Pani stan emocjonalny. Niekoniecznie chodzi o to, aby "odzyskać" dawne życie towarzyskie czy zdolność do śmiechu, ale raczej o zrozumienie, co Pani przeżywa i jakie kroki mogą pomóc w odzyskaniu równowagi emocjonalnej.
Proszę pamiętać, że to, co Pani czuje, jest całkowicie zrozumiałe biorąc pod uwagę przeszłe przeżycia, i że jest to część Pani procesu radzenia sobie z trudnymi emocjami.

Pozdrawiam serdecznie,
Renata Zasada