Czy homoseksualizm i biseksualizm to zaburzenia? Czy można zmienić orientację w trakcie psychoterapi

Witam,
zgodnie z podejściem naukowym homoseksualność, biseksualność i heteroseksualność są tak samo naturalnymi ścieżkami doświadczania seksualności. Nie są to zaburzenia i nie ma takiej medycznej przesłanki do tego typu kwalifikacji, w związku z czym nie podlegają leczeniu.
W dniu 4 listopada 2016 r. Polskie Towarzystwo Seksuologiczne (PTS) wydało stanowisko na temat zdrowia osób orientacji homoseksualnej, w której m.in. wskazano że "Orientacja seksualna jest współcześnie definiowana jako pociąg erotyczny i uczuciowy wobec mężczyzn, kobiet lub obu płci. Orientacja heteroseksualna, homoseksualna i biseksualna są traktowane jako prawidłowe warianty rozwojowe seksualności człowieka.(…) Kształtowanie się orientacji seksualnej jest procesem złożonym, pozostającym pod wpływem wielu czynników, wśród których znaczącą rolę odgrywają uwarunkowania biologiczne. Orientacja seksualna nie podlega możliwości dowolnego kształtowania zgodnie z kulturowo-społecznymi oczekiwaniami, nie jest kwestią wyboru lub mody. Podobnie jak osoby heteroseksualne, osoby homoseksualne mają prawo do korzystania z usług medycznych i psychologicznych, jednak wskazaniem do leczenia w żadnym razie nie powinna być orientacja seksualna tych osób. Propagowanie terapii polegających na korekcie, konwersji czy reparacji orientacji homo- czy biseksualnej w kierunku wyłącznie heteroseksualnej jest niezgodne ze współczesną wiedzą na temat seksualności człowieka i może zaowocować poważnymi niekorzystnymi skutkami psychologicznymi dla osób poddawanych tego typu oddziaływaniom. […] Orientacja homoseksualna, jako cecha osobista , podlega takim samym formom ekspresji jak orientacja heteroseksualna. Orientacja seksualna per se nie determinuje, poziomu rozwoju emocjonalnego, intelektualnego, społecznego czy moralnego”.
W dniu 17 listopada 2016 r. stanowisko to zostało poparte przez Polskie Towarzystwo Psychologiczne (PTP).
Na temat negatywnych skutków stosowanej tzw. terapii homoseksualizmu w formie np.: korekty czy konwersji można poczytać z książce: Lew-Starowicz, Z., Tritt, J.R., Kowalczyk, R. (2016), LGB. Zdrowie psychiczne i seksualne. Warszawa: PZWL.
Z uszanowaniem,
dr Monika Gmurek

Orientacja seksualna to inaczej trwały emocjonalny, seksualny, romantyczny pociąg do innej osoby określonej płci. Orientacja seksualna jest zdeterminowana przez wiele czynników, do których zaliczamy genetykę, hormony i neurologię, dlatego tak zwana terapia reparatywna w świetle dzisiejszych badań nie jest zalecana. Jest natomiast zaburzenie zwane egodystoniczną orientacją płciową, polegające na braku akceptacji swojej orientacji oraz chęci jej zmiany. Praca z taką osobą polega na nauczeniu pacjenta akceptacji własnej orientacji. Nie należy jednak mylić orientacji seksualnej z pedofilią, czyli pociągiem seksualnym wobec osób niepełnoletnich. Pedofilia jest dewiacją seksualną sklasyfikowaną jako zaburzenie, oraz przestępstwem ponieważ narusza ona prawo do wolności seksualnej według Powszechnej Deklaracji Praw Seksualnych Człowieka.