Czy jest nadzorowane nadawanie uprawnień psychoterapeucie do prowadzenia terapii? Czy można to zwery

Uprawnienia nadają towarzystwa. Osoba zaburzona może nie być skuteczna w udzielaniu pomocy i prowadzeniu terapii. To moje osobiste zdanie. Superwizor może nie być w stanie zorientować się, choć powinien, to wszystko zależy od wielu czynników.

Jest nadzorowane, jednak problemy psychiczne są demokratyczne i ich posiadanie nie modyfikuje/ moderuje, czy też w żaden sposób nie determinuje, powodzenia tej procedury. Ba, nawet koreluje pozytywnie doświadczenie własnych problemów i ich pokonanie/ praca nad nimi we własnej psychoterapii, z wykonywaniem tego zawodu. Tak postawiony problem pokazuje dużą i niebezpieczną, ryzykowną złożoność rzeczywistości - tak społecznej, jak i psychicznej. Należy z tym uważać, bo broń ta jest - jak w życiu - obosieczna. W mojej ocenie, 80-90 % populacji ma jakieś - mniejsze lub większe problemy natury psychicznej, czy jak kto woli - zaburzenia. Zdrowie i choroba to stany płynne i przejściowe. Rozumiem jednak, że ma Pani jakieś osobiste doświadczenie i powody, by o to pytać. Rozumiem, że te źródła tych powodów są natury osobistej, relacyjnej i wynikają z poczucia żalu, bezradności, frustracji, złości i smutku na konkretna osobę oraz związane z nią trudne emocjonalnie doświadczenia. Proszę jednak nie mieszać tych wątków i tych wymiarów nie łączyć. Nie jest to dobre i bezpieczne, zwłaszcza dla Litery psychologii i szacunku dla trudnego zawodu psychoterapeuty. Współczuję Pani cierpienia, niezależnie od tego, czy by przyczynił się doń psychoterapeuta, bezrobotny czy górnik.