Czy jeżeli pójdę do psychologa szkolnego i powiem mu ze się ciełam i mam myśli samobójcze to trafie

Droga Autorko, porozmawiać z kimś w tej sytuacji to bardzo dobry pomysł, cieszę się, że o tym myślisz. Zarówno przy cięciu się, jak i myślach samobójczych żaden psycholog nie kieruje od razu do psychiatryka, więc możesz być o to spokojna. W trosce o to, aby zapewniać bezpieczeństwo obowiązują, nas - specjalistów, jednak pewne procedury, które zgodnie z prawem musimy w takich sytuacjach zachować. Jeśli wizyta u psychologa szkolnego będzie dla Ciebie na początku za dużym wyzwaniem, porozmawiaj o tym co Cię dręczy z innym zaufanym dorosłym. Może być to wychowawca, inny nauczyciel lub ktoś z rodziny. Możesz także skorzystać z darmowego telefonu zaufania dla dzieci i młodzieży: 116 111. Zaufana osoba dorosła będzie towarzyszyć Ci w tym co czujesz, co się dzieje oraz powie, co robić dalej. Warto znaleźć taką osobę i nie zostawać z tym wszystkim samemu. Być może taką osobą, okaże się właśnie szkolny psycholog. Trzymam mocno za Ciebie kciuki. Powodzenia

Myślę, że warto pójść do psychologa niemartwiąc się o resztę. Najważniejsze jest to, żeby Pani poczuła się lepiej. Gorąco zachęcam aby poddać się pod opiekę specjalisty, w Pani przypadku jest to bardzo ważne.

Dzien dobry,
Zacznę od tego, że podjęłaś bardzo dobra decyzję, aby się z kimś podzielić tym co się u Ciebie obecnie dzieje. Myśli samobójcze i samookaleczenia nie są od razu podstawą do umieszczenia w szpitalu psychiatrycznym. Warto jednak, abyś była pod stała opieką psychiatry i psychologa. Najważniejsze, abyś teraz nie zastanawiała się nad tym co może się wydarzyć, a zaufała i spróbowała uzyskać pomoc.

Zgadzam się z przedmówczyniami, warto byś porozmawiała z kimś na temat swoich myśli i podzieliła się swoimi problemami. Taka rozmowa ze szkolnym psychologiem może być pierwszym krokiem w stronę poprawy Twojego samopoczucia. Z doświadczenia wiem, że w takich sytuacjach psycholog informuje rodziców o stanie dziecka, wiem też, że bywa wtedy wsparciem i że jego obecność podczas rozmowy z rodzicem na temat takich problemów ułatwia wyrażanie siebie i nawiązanie kontaktu ze swoimi potrzebami. Psycholog pomoże przeprowadzić rozmowę i zrozumieć problem, pomoże również dopasować odpowiednią formę wsparcia dla Ciebie. Trzymam kciuki!

Rozmowa z psychologiem to bardzo dobry pomysł. Jeśli jesteś osobą niepełnoletnią psycholog będzie powiadamiał rodziców właśnie po to, by móc udzielić niezbędnego wsparcia. Sprawdza się, gdy psycholog omawia dokładnie, dlaczego to zrobi i jak będzie wyglądała pierwsza rozmowa telefoniczna z rodzicem. Poproś o to, żebyś mogła jej jej się przysłuchiwać. To bardzo pomaga. Działaj!