Czy jeżeli pójdę do psychologa szkolnego i powiem mu ze się ciełam i mam myśli samobójcze to trafie

Droga Autorko, porozmawiać z kimś w tej sytuacji to bardzo dobry pomysł, cieszę się, że o tym myślisz. Zarówno przy cięciu się, jak i myślach samobójczych żaden psycholog nie kieruje od razu do psychiatryka, więc możesz być o to spokojna. W trosce o to, aby zapewniać bezpieczeństwo obowiązują, nas - specjalistów, jednak pewne procedury, które zgodnie z prawem musimy w takich sytuacjach zachować. Jeśli wizyta u psychologa szkolnego będzie dla Ciebie na początku za dużym wyzwaniem, porozmawiaj o tym co Cię dręczy z innym zaufanym dorosłym. Może być to wychowawca, inny nauczyciel lub ktoś z rodziny. Możesz także skorzystać z darmowego telefonu zaufania dla dzieci i młodzieży: 116 111. Zaufana osoba dorosła będzie towarzyszyć Ci w tym co czujesz, co się dzieje oraz powie, co robić dalej. Warto znaleźć taką osobę i nie zostawać z tym wszystkim samemu. Być może taką osobą, okaże się właśnie szkolny psycholog. Trzymam mocno za Ciebie kciuki. Powodzenia

Myślę, że warto pójść do psychologa niemartwiąc się o resztę. Najważniejsze jest to, żeby Pani poczuła się lepiej. Gorąco zachęcam aby poddać się pod opiekę specjalisty, w Pani przypadku jest to bardzo ważne.

Dzien dobry,
Zacznę od tego, że podjęłaś bardzo dobra decyzję, aby się z kimś podzielić tym co się u Ciebie obecnie dzieje. Myśli samobójcze i samookaleczenia nie są od razu podstawą do umieszczenia w szpitalu psychiatrycznym. Warto jednak, abyś była pod stała opieką psychiatry i psychologa. Najważniejsze, abyś teraz nie zastanawiała się nad tym co może się wydarzyć, a zaufała i spróbowała uzyskać pomoc.

Zgadzam się z przedmówczyniami, warto byś porozmawiała z kimś na temat swoich myśli i podzieliła się swoimi problemami. Taka rozmowa ze szkolnym psychologiem może być pierwszym krokiem w stronę poprawy Twojego samopoczucia. Z doświadczenia wiem, że w takich sytuacjach psycholog informuje rodziców o stanie dziecka, wiem też, że bywa wtedy wsparciem i że jego obecność podczas rozmowy z rodzicem na temat takich problemów ułatwia wyrażanie siebie i nawiązanie kontaktu ze swoimi potrzebami. Psycholog pomoże przeprowadzić rozmowę i zrozumieć problem, pomoże również dopasować odpowiednią formę wsparcia dla Ciebie. Trzymam kciuki!

Rozmowa z psychologiem to bardzo dobry pomysł. Jeśli jesteś osobą niepełnoletnią psycholog będzie powiadamiał rodziców właśnie po to, by móc udzielić niezbędnego wsparcia. Sprawdza się, gdy psycholog omawia dokładnie, dlaczego to zrobi i jak będzie wyglądała pierwsza rozmowa telefoniczna z rodzicem. Poproś o to, żebyś mogła jej jej się przysłuchiwać. To bardzo pomaga. Działaj!

To bardzo odważne, że myślisz o podzieleniu się swoimi uczuciami i obawami. Zdecydowanie warto porozmawiać z psychologiem szkolnym, bo będzie w stanie ci pomóc i wesprzeć w tym, przez co przechodzisz. Jeśli chodzi o twoje pytanie, to psycholog szkolny ma obowiązek zachować poufność, ale są pewne sytuacje, w których może być zobowiązany do powiadomienia innych osób, na przykład rodziców czy specjalistów, jeżeli uzna, że twoje życie lub zdrowie jest poważnie zagrożone. To zazwyczaj oznacza, że chodzi o sytuację, w której istnieje ryzyko dla twojego bezpieczeństwa, np. jeśli myśli o samobójstwie stają się bardzo silne i realne. W takiej sytuacji psycholog może chcieć współpracować z innymi specjalistami, abyś dostała odpowiednią pomoc. Powiadomienie rodziców nie oznacza jednak, że zostaniesz wysłana do placówki psychiatrycznej. W pierwszej kolejności psycholog szkolny może Cię skierować do psychoterapeuty, ewentualnie na konsultację psychiatryczną. Takie natychmiastowe przyjęcia na zamknięte oddziały psychiatryczne nie są formą "pierwszej pomocy psychologicznej".

Do szpitala nie trzeba od razu trafić ale warto na pewno powiedzieć o swoich trudnościach. Bez tego dorośli nie będą mogli ocenić, jaki faktycznie rodzaj pomocy jest Ci potrzebny. Jedną z form pomocy owszem - jest szpital psychiatryczny i czasami jest on wskazany. To zrozumiałe, że możesz mieć na jego temat obawy.

Twoi rodzice lub opiekunowie prawni zostaną poinformowani o Twoich problemach, gdyż tak mówi aktualnie obowiązujące prawo - w sytuacji zagrożenia życia lub zdrowia dorośli mają obowiązek przekazać te informacje. A myśli samobójcze i samouszkodzenia wpisują się w tą definicję. Pozostałe wiadomości objęte są tajemnicą zawodową.