Czy łysienie plackowate można zatrzymać?

Łysienie plackowate ma najczęściej podłoże autoimmunologiczne. Układ odpornościowy atakuje mieszki włosowe, uznając je za "obce". Wówczas dochodzi do zmian o charakterze zapalnym, które przyczyniają się do uszkodzenia mieszków włosowych i wypadania włosów. Łysienie to często współwystępuje atopowe zapalenie skóry, bielactwo, zapalenie tarczycy (najczęściej autoimmunologiczne zapalenie tarczycy Hashimoto), zapalenie jelita grubego, reumatoidalne zapalenie stawów, toczeń rumieniowaty czy cukrzyca typu 1. Jak więc Pani widzi nie wystarczy wykluczyć chorób tarczycy.
Tego typu utrata włosów może mieć też tło nerwowe i być wynikiem stresu, ciężkich i wyczerpujących stanów emocjonalnych lub chorób.
Ponadto łysienie plackowate może być związane z zaburzeniami naczyniowymi w obrębie skóry głowy, co może prowadzić do zaburzeń faz wzrostu włosa i jego utraty.
Na rozwój łysienia plackowatego mogą wpływać także czynniki hormonalne lub niedoborowe (np. niedobór cynku), może mieć też podłoże genetyczne i być dziedziczone.
Leczenie łysienia plackowatego jest trudne, długotrwałe i może nie przynieść oczekiwanych rezultatów. Wybór terapii zależy od diagnostyki jego przyczyn, od wieku, ilości utraconych włosów oraz efektów ubocznych, które może spowodować leczenie. Nie wolno tego jednak pozostawić samemu sobie. Proszę zwrócić się o pomoc do doświadczonego dermatologa.