Czy moje relacje z rodzicami są normalne? Mam 18 lat. Mama mnie przezywa i nie są to miłe przezwiska
2
odpowiedzi
Czy moje relacje z rodzicami są normalne? Mam 18 lat. Mama mnie przezywa i nie są to miłe przezwiska ale czasami gdy ma lepszy chumor mówi do mnie zdrobniale. Tata gdy nie chciałam jechać do rodziny zbił mnie pasem. Zabraniają mi jeść bo twierdzą że jestem gruba to znaczy dają mi jedzenie ale sama nie mogę sobie go wziąść. Wogóle prawie z sobą nie rozmawiamy ale można wyjaśnić to tym że rodzice pracują i nie mają czasu.
Witam. Według mnie to co Pani opisuje ma znamiona przemocy. Być może te kilka wersów stanowi tylko namiastkę Pani sytuacji. Czasem trudno odróżnić co jest w normie, a co nie. Na szczęście ma Pani skończone 18 lat i może warto skorzystać z tego przywileju i zapisać się do psychologa/psychoterapeuty stacjonarnie chociażby po poradę. Pozdrawiam, Angelika Urban
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Twoje pytanie i opis sytuacji są bardzo ważne i świadczą o tym, że zastanawiasz się nad tym, jak powinny wyglądać zdrowe relacje rodzinne. Chcę Ci powiedzieć, że to, co opisujesz, nie jest normalnym ani zdrowym sposobem traktowania dziecka przez rodziców. Jako psychoterapeutka CBT, chcę pomóc Ci lepiej zrozumieć te doświadczenia i dać kilka wskazówek, co możesz zrobić.
1. Zrozumienie, co jest przemocą
To, że rodzice nazywają Cię obraźliwie, zabraniają Ci jeść lub biją Cię pasem, to formy przemocy psychicznej, emocjonalnej i fizycznej. Nawet jeśli czasami zachowują się inaczej, a mama mówi do Ciebie zdrobniale, przemoc, której doświadczasz, jest poważnym problemem.
Przemoc fizyczna: Bicie, szczególnie jeśli jest to kara za coś, co robisz lub czego nie chcesz robić, nie jest akceptowalne. Nawet jeśli rodzice uważają, że "mają prawo" tak się zachowywać, to jest to niezdrowe i krzywdzące.
Przemoc emocjonalna: Obraźliwe przezwiska czy wyśmiewanie Twojej wagi to formy przemocy emocjonalnej, która może prowadzić do obniżenia samooceny i problemów psychicznych, takich jak lęk czy depresja.
2. Wpływ takiego zachowania na Twoje zdrowie psychiczne
Zachowania, które opisujesz, mogą mieć długoterminowy wpływ na Twoje poczucie własnej wartości, relacje z innymi oraz sposób, w jaki widzisz siebie i swoje ciało. Możesz mieć myśli typu:
„Jestem gruba i nic nie warta, skoro moi rodzice tak mówią.”
„Nie zasługuję na miłość ani na normalne traktowanie.”
„Muszę zasłużyć na to, żeby ktoś był dla mnie miły.”
W CBT pracujemy nad tym, aby rozpoznać takie myśli i podważać je, ponieważ często są one efektem negatywnych doświadczeń, a nie prawdą o Tobie.
3. Jak wygląda zdrowa relacja z rodzicami?
W zdrowych relacjach rodzice:
Szanują swoje dziecko i nie wyzywają go.
Nie stosują przemocy fizycznej ani psychicznej.
Zachęcają dziecko do rozmowy, słuchają go i interesują się jego potrzebami oraz uczuciami.
Dbają o potrzeby dziecka, w tym także o jego potrzeby żywieniowe, bez wstydu czy kontrolowania.
Oczywiście, nikt nie jest idealny, ale zdrowe relacje opierają się na wzajemnym szacunku i wsparciu, a nie na lęku i przymusie.
4. Co możesz zrobić?
Jako psychoterapeutka CBT chcę Ci zaproponować kilka kroków, które mogą pomóc:
Podziel się swoimi uczuciami z zaufaną osobą. Może to być ktoś z rodziny, nauczyciel, szkolny pedagog lub przyjaciel. Opowiedzenie o tym, co przeżywasz, może być pierwszym krokiem do uzyskania wsparcia.
Zapisuj swoje doświadczenia i uczucia. Prowadzenie dziennika może pomóc Ci lepiej zrozumieć, co przeżywasz, i pozwolić na wyrażenie emocji, które mogą być trudne do omówienia na głos.
Przyjrzyj się swoim przekonaniom na temat siebie. Jeśli zauważysz, że masz myśli typu „Nie zasługuję na lepsze traktowanie”, postaraj się je podważyć. Zastanów się: „Czy to jest prawda? Czy każdy zasługuje na szacunek, niezależnie od swojego wyglądu?”
5. Kiedy szukać pomocy?
Jeśli czujesz się zagrożona, bezpiecznym krokiem może być skontaktowanie się z instytucjami, które oferują pomoc ofiarom przemocy. W Polsce istnieje telefon zaufania dla dzieci i młodzieży: 116 111. Jest to darmowa linia, gdzie możesz porozmawiać z kimś anonimowo o swoich problemach i uzyskać wsparcie.
Nie musisz przechodzić przez to sama. Pomoc specjalisty, takiego jak psychoterapeuta czy pedagog, może pomóc Ci zrozumieć swoje uczucia i opracować strategie radzenia sobie z sytuacją. Pamiętaj, że zasługujesz na szacunek i wsparcie, niezależnie od tego, co mówią Twoi rodzice.
6. Dbaj o siebie
Postaraj się znaleźć małe sposoby na dbanie o siebie każdego dnia. To mogą być drobne rzeczy, które sprawiają Ci przyjemność lub dają chwilę ulgi – spacer, rozmowa z przyjacielem, słuchanie muzyki. Pamiętaj, że Twoje potrzeby i uczucia są ważne.
Chcę, żebyś wiedziała, że nie jesteś sama w tym doświadczeniu i są osoby, które mogą Ci pomóc.
1. Zrozumienie, co jest przemocą
To, że rodzice nazywają Cię obraźliwie, zabraniają Ci jeść lub biją Cię pasem, to formy przemocy psychicznej, emocjonalnej i fizycznej. Nawet jeśli czasami zachowują się inaczej, a mama mówi do Ciebie zdrobniale, przemoc, której doświadczasz, jest poważnym problemem.
Przemoc fizyczna: Bicie, szczególnie jeśli jest to kara za coś, co robisz lub czego nie chcesz robić, nie jest akceptowalne. Nawet jeśli rodzice uważają, że "mają prawo" tak się zachowywać, to jest to niezdrowe i krzywdzące.
Przemoc emocjonalna: Obraźliwe przezwiska czy wyśmiewanie Twojej wagi to formy przemocy emocjonalnej, która może prowadzić do obniżenia samooceny i problemów psychicznych, takich jak lęk czy depresja.
2. Wpływ takiego zachowania na Twoje zdrowie psychiczne
Zachowania, które opisujesz, mogą mieć długoterminowy wpływ na Twoje poczucie własnej wartości, relacje z innymi oraz sposób, w jaki widzisz siebie i swoje ciało. Możesz mieć myśli typu:
„Jestem gruba i nic nie warta, skoro moi rodzice tak mówią.”
„Nie zasługuję na miłość ani na normalne traktowanie.”
„Muszę zasłużyć na to, żeby ktoś był dla mnie miły.”
W CBT pracujemy nad tym, aby rozpoznać takie myśli i podważać je, ponieważ często są one efektem negatywnych doświadczeń, a nie prawdą o Tobie.
3. Jak wygląda zdrowa relacja z rodzicami?
W zdrowych relacjach rodzice:
Szanują swoje dziecko i nie wyzywają go.
Nie stosują przemocy fizycznej ani psychicznej.
Zachęcają dziecko do rozmowy, słuchają go i interesują się jego potrzebami oraz uczuciami.
Dbają o potrzeby dziecka, w tym także o jego potrzeby żywieniowe, bez wstydu czy kontrolowania.
Oczywiście, nikt nie jest idealny, ale zdrowe relacje opierają się na wzajemnym szacunku i wsparciu, a nie na lęku i przymusie.
4. Co możesz zrobić?
Jako psychoterapeutka CBT chcę Ci zaproponować kilka kroków, które mogą pomóc:
Podziel się swoimi uczuciami z zaufaną osobą. Może to być ktoś z rodziny, nauczyciel, szkolny pedagog lub przyjaciel. Opowiedzenie o tym, co przeżywasz, może być pierwszym krokiem do uzyskania wsparcia.
Zapisuj swoje doświadczenia i uczucia. Prowadzenie dziennika może pomóc Ci lepiej zrozumieć, co przeżywasz, i pozwolić na wyrażenie emocji, które mogą być trudne do omówienia na głos.
Przyjrzyj się swoim przekonaniom na temat siebie. Jeśli zauważysz, że masz myśli typu „Nie zasługuję na lepsze traktowanie”, postaraj się je podważyć. Zastanów się: „Czy to jest prawda? Czy każdy zasługuje na szacunek, niezależnie od swojego wyglądu?”
5. Kiedy szukać pomocy?
Jeśli czujesz się zagrożona, bezpiecznym krokiem może być skontaktowanie się z instytucjami, które oferują pomoc ofiarom przemocy. W Polsce istnieje telefon zaufania dla dzieci i młodzieży: 116 111. Jest to darmowa linia, gdzie możesz porozmawiać z kimś anonimowo o swoich problemach i uzyskać wsparcie.
Nie musisz przechodzić przez to sama. Pomoc specjalisty, takiego jak psychoterapeuta czy pedagog, może pomóc Ci zrozumieć swoje uczucia i opracować strategie radzenia sobie z sytuacją. Pamiętaj, że zasługujesz na szacunek i wsparcie, niezależnie od tego, co mówią Twoi rodzice.
6. Dbaj o siebie
Postaraj się znaleźć małe sposoby na dbanie o siebie każdego dnia. To mogą być drobne rzeczy, które sprawiają Ci przyjemność lub dają chwilę ulgi – spacer, rozmowa z przyjacielem, słuchanie muzyki. Pamiętaj, że Twoje potrzeby i uczucia są ważne.
Chcę, żebyś wiedziała, że nie jesteś sama w tym doświadczeniu i są osoby, które mogą Ci pomóc.
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.