Czy możliwy jest wpływ przeciwnej płci terapeuty na powodzenie psychoterapii? Konsultowałam się z te

Czy możliwy jest wpływ przeciwnej płci terapeuty na powodzenie psychoterapii? Konsultowałam się z terapeutą-mężczyzną w kwestii neuropsych. z racji mojej choroby neurologicznej i jej ewentualnego wpływu na całościowe zdrowie fizyczne i psychiczne. Wybrałam mężczyznę z racji najmniejszej odległości od miejsca zamieszkania. Jestem jeszcze przed szerszą diagnostyką, ale mam przeczucie, że coś wykaże. Waham się, z jaką płcią współpracować, jeśli będzie konieczne podjęcie terapii i się na nią zdecyduję. Jeśli chodzi o relacje z mężczyznami jako takie, to na poziomie rodziny i koleżeńskiej znajomości dość dobrze funkcjonuję i przypuszczam, że jestem przez nich lubiana. Jednak w kontaktach z obcymi mężczyznami, np. na ulicy, czy w sprawach "usługowych", włącza mi się tryb konkretyzacji i jakby większego chłodu, dystansu od emocji i skupienia się na jak najprecyzyjniejszym określeniu problemu, nie na kontakcie wzrokowym. Nie wiem też, czy nie byłoby tak, że może zamiast np. swobodniejszego dzielenia się swoimi emocjami i osobistymi kwestiami, za bardzo skupiłabym się na tym, aby nie gubić wątku, nie przekroczyć granic i ustalonych zasad i np. nie poczuć do niego mięty, a jakiekolwiek uczucia erotyczne i świadomość, że wiedziałby o nich, byłyby dla mnie upokarzające i nie wiem, czy byłabym w stanie rozmawiać o tym i kontynuować spotkania. To, co mnie jednak "trzyma" przy tym konkretnym terapeucie, to właśnie fakt, że z racji swojego wykształcenia wie więcej o mojej chorobie neurologicznej i w tej kwestii czułabym większą pewność i porozumienie. Jak twierdzą badania? Czy w takiej sytuacji terapia z przeciwną płcią byłaby obarczona dużym ryzykiem niepowodzenia? Wiem oczywiście, że ostatecznie sama muszę podjąć decyzję i nie mogę zrzucać tego na innych, ale jestem trochę między młotem a kowadłem, a ew. wskazówki byłyby bardzo pomocne.