Czy można ufać zakochaniu się, skoro te zakochanie wbija mnie pod pantofel oraz wbija w stany perwer

Zakochanie to stan, w którym nasz organizm zalewany jest przez hormony m. in. dopaminę, serotoninę, oksytocynę. W momencie, kiedy obiekt naszych uczuć znika, często czujemy się niepewnie. Całkowicie normalne jest, że zaufanie do siebie, do tego co odczuwamy może być wówczas lekko zachwiane. Jeżeli jednak ktoś przekracza nasze granice i zgadzamy się na rzeczy, na które nie mamy ochoty jest to na pewno moment, żeby uważnie przyjrzeć się relacji, ale przede wszystkim sobie pod kątem swojej asertywności, umiejętności wyrażania sprzeciwu, informowania o swoich potrzebach. Najważniejsze jest również sprawdzenie, czy nie odczuwa Pan/Pani lęku w kontakcie z obiektem swoich uczuć. Zadać sobie pytanie: Czy mogę z nim/ z nią na ten temat porozmawiać? Jeżeli nie - co mnie powstrzymuje? Lęk na pewno jest w takiej sytuacji czerwoną lampką, w relacji z osobą bliską powinniśmy czuć się bezpiecznie, mieć przestrzeń na bycie sobą, wyrażanie swoich potrzeb. Być może jest to odpowiedni moment, aby skontaktować się z psychologiem lub psychoterapeutą i przyjrzeć głębiej się swoim wątpliwościom. Pozdrawiam serdecznie :)

Dzień Dobry, zachęcam do wizyty u specjalisty, aby szerzej omówić ten problem. Pozdrawiam serdecznie