Czy osoba z IQ na poziomie 77 poradzi sobie w zwykłej szkole? Czy powinna uczyć się w szkole specjal

Witam. Przywołany IQ oznacza iloraz poniżej normy, ale nie wskazuje on jeszcze na niepełnosprawność intelektualną. Nie kwalifikuje więc dziecka do szkolnictwa specjalnego. Odpowiedź na zadane pytanie jest niejednoznaczna, bo wymagałaby oceny wszystkich obszarów funkcjonowania dziecka, jego wieku, dotychczasowych doświadczeń edukacyjnych i wychowawczych. Zwykle rozwój nieharmonijny przy obniżonym potencjale intelektualnym sugeruje naukę w szkole integracyjnej (mniejsza liczba dzieci w klasie pozwala na większą indywidualizację kształcenia) lub masowej (ale z określeniem odpowiedniego poziomu pomocy i oceną po czasie, czy dziecko radzi sobie adekwatnie do oczekiwań - jeśli nie, warto rozważyć zmianę placówki na integracyjną). Pozdrawiam.

Początek edukacji szkolnej to szczególny czas trudnych decyzji dla rodziców (opiekunów) dziecka, którego rozwój nie przebiega w sposób typowy. Pojawiają się różne opinie i rady specjalistów ... ale też często obawa rodzica przed podjęciem decyzji, która zaważy na przyszłości dziecka. Myślę, że w opisanym przypadku szkoła integracyjna może zapewnić nauczanie odpowiadające możliwościom i potrzebom dziecka. Ważne, aby oprócz umiejętności szkolnych (na które często kładzie się duży nacisk) zapewnić dziecku korzystne środowisko budowania obrazu siebie i uczenia się umiejętności społecznych w pozytywnej grupie rówieśniczej. Od nich także w znacznym stopniu będzie przecież zależało poczucie spełnienia młodego człowieka w " dorosłej" przyszłości. Życzę powodzenia!

Żeby uczyć się w szkole specjalnej trzeba mieć orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego, które mogą uzyskać uczniowie niepełnosprawni (niesłyszący, słabosłyszący, niewidomi, słabowidzący, niepełnosprawni ruchowo, z afazją, niepełnosprawni intelektualnie) oraz z autyzmem i zespołem Aspergera. Według rozpoznania DSM-5, osoby z niepełnosprawnością intelektualną przejawiają trudności w funkcjonowaniu intelektualnym - co oznacza problemy z planowaniem, formułowaniem logicznych sądów, wnioskowaniem, abstrakcyjnym myśleniem i rozwiązywaniem problemów. Stopień tych trudności jest mniej więcej równoważny ilorazowi inteligencji (IQ)w skali pewnej wynoszącemu poniżej 70, choć IQ jako taki nie stanowi już kryterium tego zaburzenia. Warunkiem ustalenia rozpoznania są natomiast trudności w funkcjonowaniu adaptacyjnym, w którym wyróżnia się trzy sfery: pojęciową, która obejmuje funkcjonowanie wykonawcze, logiczne myślenie, pamięć i umiejętności szkolne; społeczną, na którą składają się relacje interpersonalne, regulacje emocji komunikowanie się, empatia i ocena społeczna; praktyczną ,przez którą należy rozumieć odpowiednią do wieku zdolność do kierowania czynnościami dnia codziennego, organizowania zadań i wyboru odpowiednich form wypoczynku. Uczenie się to proces skomplikowany, a jego wyniki uzależnione są od wielu warunków obiektywnych i subiektywnych, tych, na które nie mamy wpływu, i tych, które możemy sami kształtować.