Czy po rozwodzie z moim toksycznym mężem, popadłam w depresję?

Czy są to objawy depresji okaże się w toku spotkania diagnostycznego.Zapraszam !

Witam, przez 30 lat funkcjonowała Pani w toksycznym związku jako osoba wspoluzalezniona. Obecnie przyszło sie Pani zmierzyć z nowa rzeczywistością - powinno sie wydawać lepsza ale dla Pani nie znaną. Dopiero uczy sie Pani jak odnalezc się w tej nowej, "lepszej" sytuacji. Ja roxpatrywalabym Pani zachowanie w kategoriach kryzysu a nie depresji. Zachęcam do poszukania w miejscu Pani zamieszkania grupy wsparcia dla zon alkoholikow. To powinno pomoc w oswojeniu sie z nowa rzeczywistoscia

Witam,
tak, mogą to być objawy depresji. Biorąc pod uwagę to co Pani doświadczyła trudno się dziwić , że czuje się Pani właśnie tak. Sytuacja jest z pewnością kryzysowa dlatego warto aby Pani zadbała o siebie, otoczyła się ludźmi którzy Panią wspierają i dopingują. Proszę dać sobie też czas na wyciszenie emocji i stopniowe dystansowanie się do sprawy. 30 lat to bardzo długi okres czasu, zwłaszcza gdy gdy był przepełniony cierpieniem i chaosem. Jeśli wsparcie bliskich będzie niewystarczające a Pani samopoczucie nie będzie ulegało poprawie proszę udać się po profesjonalną pomoc psychologa lub psychiatry.
Wszystkiego dobrego

To prawdopodobne, że ma Pani objawy depresji,a z pewnością jest Pani w stanie głębokiego kryzysu rozstaniowego. Po tym krótkim opisie sytuacji mam też wrażenie, że Pani Problemy są długotrwałe, poważne i prawdopodobnie wymagają długoterminowej psychoterapii do czego namawiam. Oczywiście konieczna jest wizyta konsultacyjna. W Trakcie takiej wizyty psychoterapeuta na pewno zaleci wizytę lekarską jeśli coś go zaniepokoi. Proszę zgłosić się do kogoś. Lidia Tkaczyk

Witam serdecznie, przede wszystkim gratuluję odważnej decyzji, żeby wreszcie zadbać o siebie. Myślę, że Pani obniżony nastrój wynika z wielu czynników. Po pierwsze: już samo niskie poczucie własnej wartości (złe myślenie o sobie) generuje przykre uczucia (niechęć do siebie, nienawiść, poczucie winy, wstyd i inne). Po drugie: po rozstaniu często rozliczamy się przed sobą z tego czasu (oceniamy, czy było warto być w tym związku, co zyskaliśmy, co straciliśmy). Takie rozliczenie może również wiązać się z obniżeniem nastroju, bo zdajemy sobie sprawę z utraconych lat, możliwości (możemy mieć żal do siebie, poczucie winy, złości). Czasem jest to przeżywane jak żałoba po stracie – w tym wypadku utracie związku / nadziei na udany związek z danym partnerem. Po trzecie rozstanie wymusza na nas konieczność poradzenia sobie z samotnością i znalezieniem dla siebie nowej roli w życiu. To może być tym bardziej trudne – gdy związek trwał 30 lat. Z powodu tych czynników ma pani prawo przeżywać obecnie kryzys i załamanie nastroju. Dlatego warto w tym czasie bardziej o siebie zadbać i poszukać profesjonalnego wsparcia (np. w ośrodku interwencji kryzysowej, poradni zdrowia psychicznego, ośrodku leczenia uzależnień z ofertą pomocy dla rodzin alkoholików albo w indywidualnych gabinetach psychoterapeutycznych). Życzę powodzenia!

Witam, pojęcie depresji jest dosyć szerokie i pojemne zarówno w języku potocznym jak w psychopatologii. To co Pani opisuje wskazuje na jakąś formę obniżenia nastroju, ale do postawienia diagnozy "depresja" potrzeba większej ilości informacji na temat Pani problemu. Zapewne przeżywa Pani jakiś rodzaj straty mimo, że ma Pani świadomość wyjścia z toksycznego małżeństwa i teoretycznie powinna się Pani cieszyć. Jest to duża zmiana w Pani życiu szczególnie, że małżeństwo trwało 30lat. Potrzebuje Pani pomocy specjalisty psychologa najlepiej psychoterapeuty, który ułatwi Pani inaczej spojrzeć na swoją sytuację.

Dzień dobry,
pisze Pani, że stosunkowo nie dawno rozstała się Pani z mężem, po bardzo długim małżeństwie. Nie ma nic dziwnego w tym, że przeżywa Pani obecnie smutek i żal. To, że mąż był dla Pani nie dobry i źle Panią traktował nie pomniejsza straty, ponieważ była Pani z nim związana i pewnie darzyła go Pani uczuciem. To bardzo dobrze, że teraz Pani o siebie dba i odcięła się od tego krzywdzącego związku, rozumiem jednak, że mimo iż jest to dla Pani dobra decyzja może Pani odczuwać także stratę. Pani emocje i uczucia rozumiem jako reakcję na trudną sytuację. Oczywiście może się ona przeobrazić w depresją. Proszę pamiętać, że depresję - jako chorobę może zdiagnozować tylko lekarz. Dlatego jeżeli zauważa Pani u siebie takie objawy jak: smutek, bezsenność, zmniejszony apetyt, trudność z odczuwaniem przyjemności, ciągle zmęczenie i osłabienie. Oraz jeżeli zauważą Pani że nic nie sprawia już Pani przyjemności, proszę udać się do lekarza psychiatry aby ten mógł postawić diagnozę i ewentualnie wdrożyć odpowiednie leczenie farmakologiczne. Bez względu jednak na to, czy jest to kliniczna depresja, czy reakcja emocjonalna na doświadczaną sytuację, zachęcam do udania się do psychologa. Psycholog pomoże Pani przejść ten trudny czas, wzmocnić swoje poczucie wartości i otworzyć się na to co dobre przed Panią.
Pozdrawiam i trzymam kciuki.