czy powinnam iść do psychologa/psychiatry???

Dzień dobry. W mojej ocenie korzystanie z googla w celu diagnozy jest błędem. Sugeruję jak najszybciej iść do psychologa lub psychiatry. Pozdrawiam serdecznie.

Witam, do psychologa lub psychiatry można iść zawsze. Od 16 r.ż. nastolatek współdecyduje o leczeniu, zatem jest możliwość, iz lekarz zdecyduje sie przyjąć pacjenta bez opiekuna prawnego. Należy jednak najpierw się upewnić, zapisując na wizytę. Moim zdaniem, rozsądnie będzie najpierw udać się do psychologa, który ustali kwestie diagnostyczne. Jest prawdopodobieństwo błędnego upatrywania u siebie rozpoznań z kręgu zaburzeń czy chorób psychicznych. Z tego, co zrozumiałam, niepokojące objawy rozpoczęły sie w okresie dorastania, który jest czasem sensytywnym na wszelakie dolegliwosci, cierpienie i ból psychiczny. Bywa tak ,iż wystarczy porozmawiac z kimś na ten temat....podzielić sie obawami. Czasem to, co sami uważamy za zaburzenie czy chorobę, okazuje sie po prostu niezrozumieniem własnej psychiki czy ciała. Nie chcę tutaj bagatelizowac dolegliwości, o których piszesz...ale też przestrzegam przed nadinterpretacją, która może powodować w Tobie dodatkowy lęk.. Dlatego do specjalisty udać sie trzeba koniecznie. Psycholog lub psychiatra z pewnością będzie sie starał pomóc. Przy wyborze specjalisty należny pamiętać, iz głównym terapeutycznym narzędziem psychiatry są leki, a psychologa psychoterapia, rozmowa kierowana.Pisze o tym, gdyż często pacjenci oczekują od psychologa przepisania leków, a on nie dysponuje takimi kwalifikacjami. Pozdrawiam ciepło życząc konsekwencji w dalszym sięganiu po pomoc. Zadanie pytania i napisanie do mnie było pierwszym krokiem...teraz trzeba zrobic drugi szukając terapeuty w swoim miejscu zamieszkania. :-)

Dzień dobry. Lepiej sobie samej nie stawiać diagnoz. W Twoim wieku nie stawia się diagnozy jakichkolwiek zaburzeń osobowości ponieważ osobowość dopiero się kształtuje. Warto się przyjrzeć stanom lękowym i myślom o autoagresji ale też nie muszą to być objawy wymagające leczenia czy terapii. Jesteś w okresie życia kiedy jest w emocjach jest duża intensywność i zmienność co może niepokoić ale nie musi być oznaką zaburzeń. Możesz się skonsultować z psychologiem, porozmawiać o tym co Cię niepokoi. Zachęcam
Barbara Tubielewicz

Dzień dobry,

ze względu na to, że nie ukończyła Pani 18 lat, aby umówić się na wizytę u specjalisty, w tym u lekarza psychiatry, musi mieć Pani zgodę opiekuna/-ów.
Jeśli chodzi o samodiagnozowanie to nie jest najlepszy pomysł, lepiej zgłosić się do specjalisty, który będzie w stanie, na bazie swojej wiedzy i doświadczenia, profesjonalnie nazwać z jakimi trudnościami się Pani zmaga, a niezaprzeczalnie takie Pani u siebie zauważa i przeżywa na co dzień od 5 lat.

Pozdrawiam
Anna Jerzak/Psychonomia.pl

Dzień dobry,
Po pierwsze polecam wybrać się do psychoterapeuty, który w razie potrzeby pokieruje do lekarza psychiatry, ponieważ internet nie jest dobrym miejscem do stawiania diagnozy. Specjalista na miejscu po przeprowadzeniu szczegółowego wywiadu będzie w stanie postawić trafną diagnozę. Aby skorzystać z pomocy musisz zgłosić się z rodzicem, ponieważ jesteś jeszcze niepełnoletnia. Objawy o których piszesz mogą rzeczywiście wskazywać, że borykasz się z jakąś formą zaburzeń lękowych, lub zaburzeniami depresyjno- lękowymi. Należy jednak wykluczyć choroby somatyczne: zaburzenia pracy tarczycy, choroby serca, zaburzenia neurologiczne itp. O zaburzeniach osobowości można mówić dopiero po ukończeniu 21 r. ż.
Zachęcam do kontaktu ze specjalistą.
Pozdrawiam serdecznie i życzę powodzenia :).
Paulina Dąbrowska

Witam,

Z tego co piszesz to długo już zmagasz się z trudnościami...Jak najbardziej proponuję wizytę u psychologa, on poprowadzi dalsze leczenie - wizytę u psychiatry. Odwrotna droga - najpierw psychiatra później psycholog - jak najbardziej również jest sposobem na rozwiązanie trudności z jakimi żyjesz. Ale najważniejsze - proszę nie zwlekaj z terminem, zapisz się od razu.

Z poważaniem, Magdalena Pstrągowska

Szanowna Pani, "odkrycia", które Pani opisuje mają swoje dobre i złe strony. Dobre, gdyż wzbudzają Pani podejrzliwość dotyczącą swojego zdrowia psychicznego i być może budują gotowość do wizyty u specjalisty. Złą, gdyż jako nie-specjalista może Pani popełniać błędy w diagnozie i bezpodstawnie przyklejać sobie "łatkę", etykietę osoby chorej czy zaburzonej. Nie mnie jednak domyślam się, iż zaczęła Pani czytać i poszukiwać ze względu na jakąś formę doświadczanego dyskomfortu i cierpienia. Z tego co Pani opisuje "daje Pani radę". W psychologii problem i zaburzenie najczęściej nazywamy dopiero w momencie kiedy "nie dajemy sobie rady" lub sprawia on znaczące cierpienie. Myślę jednak, że wizyta u specjalisty może pomóc Pani rozwiać wątpliwości; być może również podjąć pracę nad lepszym stylem funkcjonowania.
Pozdrawiam

Witam, proszę skorzystać z konsultacji z psychologiem. W czasie spotkania, rozmowy łatwiej będzie zastanowić się nad tym z czym się borykasz. Czy jest potrzebna terapia, pomoc lekarza psychiatry. Pozdrawiam serdecznie

Dobry wieczór, zachęcam do konsultacji z psychologiem, który udzieli fachowej porady dotyczącej przeżywanych przez Panią trudności.

Pozdrawiam serdecznie!

Witam. Dobrze, że napisałaś ten post. Zdecydowanie jestem przeciwna samodiagnozowaniu przy pomocy internetu. Jeśli coś Cię niepokoi w kwestii Twojego stanu psychicznego koniecznym krokiem jest skorzystanie z pomocy specjalisty. W tym przypadku myślę , ze dobrze byłoby skorzystać z porady psychologa psychoterapeuty lub psychiatry. Nie można diagnozować żadnych zaburzeń osobowości przed ukończeniem 18 roku życia. Specjalisata ma narzędzia i potrzebną specjalistyczną wiedzę by postawić diagnozę. Warto skorzystać z pomocy skoro stany, które opisujesz utrudniają Ci życie. Zaniepokoiłąm się tymi myślami o autoagresji. W związku z tym nie ma na co czekać tylko jak najszybciej skorzystać z pomocy.
Życzę trafnych decyzji i trzymam kciuki
Pozdrawiam ciepło

Witam.
Jeśli coś Cię niepokoi w swoim zachowaniu, to warto najpierw porozmawiać o tym z mamą i wspólnie udać się do psychologa. Jesteś niepełnoletnia, więc potrzebna jest zgoda rodzica. Psycholog na podstawie wywiadu, obserwacji oraz testów może ocenić Twój stan emocjonalny i psychiczny. Jeśli objawy, o których wspominasz się potwierdzą, istotna będzie psychoterapia, ewentualnie farmakoterapia.
Trzymam kciuki i życzę powodzenia.
Pozdrawiam

Dzień dobry,
Informacje zawarte na stronach Internetowych nie zawsze są rzetelne więc jeśli objawy, które zauważyła Pani u siebie powodują u Pani niepokój, zalecałabym wizytę u psychologa. W ciągu kilku spotkań przeprowadzi on z Panią wywiad i po zebraniu informacji poinformuje Panią o swoich spostrzeżeniach/zaleceniach czy diagnozie.

Pozdrawiam.

Witam, jeśli rozważa Pani skorzystanie z pomocy to psycholog będzie właściwą osobą do udzielenia Pani wsparcia. Może Pani zgłosić swoje problemy psychologowi szkolnemu lub skorzystać z pomocy poradni psychologiczno pedagogicznej albo centrum interwencji kryzysowej w Pani okolicy.
Życzę powodzenia

Dzień dobry,
Oczywiście, zachęcam do konsultacji z psychologiem, jeżeli doświadcza Pani dyskomfortu. Jednak odradzam samodzielne stawianie diagnoz! Wspomniane objawy mogą mieć różne źródła, warto przyjrzeć się im pod okiem specjalisty.
Pozdrawiam, K.

Witaj, na wstępie chciałam Ci napisać, że nie powinnaś się sama diagnozować. Rozumiem, że pewne objawy Cię niepokoją, jednakże, jeżeli chciałabyś dowiedzieć się więcej z czego wynikają, powinnaś udać się do specjalisty tj. psychologa lub psychiatry - który wysłucha Cię, i spróbuje Ci pomóc. Super, że starasz sobie z tym radzić. Jednakże widzę, że pewne symptomy występują już długi czas, stąd też należałoby je sprawdzić. Musisz także pamiętać, że jesteś jeszcze niepełnoletnia i aby zgłosić się do psychologa/psychiatry Twoi rodzice muszą wyrazić na to zgodę. Porozmawiaj z nimi, zgłoś im swój problem. Pozdrawiam

Zdaje się że nie ma Pani nic do stracenia idąc do Psychiatry lub psychoterapeuty. Jeśli okazałoby się że ma Pani osobowość z zakresu pogranicza ("borderline") to z pewnością warto by było spróbować psychoterapii. Wydaje mi się że najlepiej zacząć od sprawdzonego/poleconego psychiatry.

Witam serdecznie,
To zupełnie naturalne, że czytając o różnych chorobach, czy zaburzeniach często diagnozujemy te objawy u siebie (wiedzą o tym dobrze np.: studenci medycyny i psychologii). Jednak jeśli obserwowane u siebie dolegliwości zaczynają destabilizować normalne funkcjonowanie i wykonywanie np.: codziennych czynności, czy realizowanie planów wtedy warto zasięgnąć porady specjalisty. Lekarz psychiatra, na podstawie wywiadu stawia diagnozę i czasem ordynuje leki. Jednak sama farmakoterapia najczęściej nie powoduje zupełnego ustapienia objawów, a tylko (albo "aż") ich złagodzenie. Jeśli osobie cierpiącej zależy na trwałej zmianie wówczas polecam udanie się do psychoterapeuty. Na początek zawsze potrzebna jest jedna lub czasem kilka konsultacji. Mają na celu zorientowanie się w secyfice problemu i oczekiwaniach pacjenta. Proponuje się wtedy optymalne rozwiązania - czasem najlepszym wyjściem jest psychoterapia.

Pozdrawiam ciepło,
Gabriela Sułkowska

Dzień dobry,
Mam Pani 17 lat i podejrzewa Pani u siebie zaburzenia psychiczne. Nigdy nie była Pani diagnozowana przez profesjonalistę, Pani podejrzenia wynikają z tego co Pani przeczytała i porównała ze swoimi objawami. Tu chciałabym zaznaczyć, że właściwie każdy człowiek znajdzie wśród opisów symptomów zaburzeń psychicznych swoje niektóre cechy. Jednak zdecydowana większość osób jest zdrowa psychicznie. O zaburzeniu świadczy nie tyle obecność danej cechy co jej nasilenie lub współwystępowanie określonych objawów.
Ponadto nie należy zapominać, że ma Pani 17 lat. Wszelkie zaburzenia osobowości diagnozuje się w pełni u osób dorosłych. Oczywiście to nie oznacza, że na pewno nie ma Pani depresji lub cech osobowości borderline. Jednak sam Pani wiek charakteryzuje się dużą niestabilnością i zmiennością nastrojów, a Pani osobowość dopiero się kształtuje. Częściowo Pani samopoczucie może wynikać z tego, że jest Pani wciąż jeszcze w okresie dorastania. Pani stan zaczął się 5 lat temu, czyli mniej w czasie, kiedy zaczęła Pani dorastać.
Odpowiadając na Pani pytanie, czy powinna Pani iść do psychologa lub psychiatry. Odpowiem tak: jeśli Pani czuje, że jest Pani ciężko, potrzebuje Pani wsparcia i ewentualnie pomysłów jak sobie lepiej radzić, a nie znajduje Pani takiej pomocy w swoim otoczeniu, warto zdecydować się na wizytę u psychologa. Przy czym należy pamiętać, że skoro jest Pani niepełnoletnia, potrzebna będzie zgoda rodziców. Psycholog na pewno będzie chciał porozmawiać również z nimi. Bez zgody rodziców może Pani porozmawiać z psychologiem szkolnym.
Pozdrawiam serdecznie
Aneta Bielejec

Stany lękowe i myśli autoagresywne to niepokojące objawy, które mogą jak najbardziej wskazywać na to, że potrzebujesz pomocy. Proponuję zwrócić się w pierwszej kolejności do psychologa szkolnego, który pomoże Ci znaleźć właściwe rozwiązanie i odpowiednią formę terapii.

Szanowna Pani, zawsze gdy obserwuje u siebie Pani niepokojące objawy, które utrudniają życie, warto skorzystać z pomocy. Tym bardziej, że boryka się z tym Pani już od dawna i samo nie mija. Najlepiej będzie dla Pani jeśli skonsultuje się Pani z psychologiem lub psychoterapeutą, który przeprowadzi fachową diagnozę i w razie potrzeby skieruje Panią do psychiatry. Problemy, o których Pani pisze może Pani z powodzeniem rozwiązać za pomocą psychoterapii. Pozdrawiam!