Czy psychoterapeuta psychodynamiczny powinien zadawać jakieś zadania, komentować słowa pacjenta, mów

Witam, myślę że złości się na terapeutę, czuje że sam chodzi w kółko, a terapeuta tylko patrzy, zastanawiam się czy nie odtwarza się u pana jakaś sytuacja z dzieciństwa, być może z rodzicem, warto poruszyć to na swojej terapii. Być może jest to ważny moment dla pana do przepracowania.
Pozdrawiam Ewelina Włodarz - Zając

Każdy nurt terapeutyczny ma swoje podstawy teoretyczne, założenia i zasady pracy. Co prawda nie pracują w nurcie psychodynamicznym, ale wg mnie ważne byłoby aby mój klient mi powiedział, że takie reakcje w nich zachodzą i że takie pojawiają się emocje. Proszę zwrócić uwagę na emocje, jakie się wtedy u pani pojawiają, przypomnieć sobie, kiedy najwcześniej w Pani życiu takie emocje się pojawiały i w jakiej sytuacji.

W nurcie psychodynamicznym stosowane są różne techniki pracy z pacjentem, terapeuta jest obecny werbalnie, zadaje pytania, podaje interpretacje. Na pewno nie radzi, bo porada to coś innego niż psychoterapia. Jeśli Pan nie jest zadowolony z terapii, najlepiej o tym rozmawiać z terapeutą. Omawianie powinno pomóc wyjaśnić, z czego wynikają pojawiające się negatywne emocje. Rzeczywiście często są one po prostu elementem procesu terapii i ich omawianie służy zdrowieniu. Jeśli zweryfikował Pan, że terapeuta ma odpowiednie wykształcenie (4. letnia certyfikowana szkoła psychoterapii psychodynamicznej) oraz że regularnie poddaje swoją pracę superwizji, to najprawdopodobniej terapeuta będzie gotowy do otwartej rozmowy o Pana wątpliwościach. Jeśli nie jest Pan pewien co do kwalifikacji terapeuty, to warto się upewnić co do profesjonalizmu terapeuty.

Psychoterapeuta psychodynamiczny sam z siebie nie proponuje tematów czy zadań głównie po to, by oddać pacjentowi odpowiedzialność za samego siebie i to o czym chce rozmawiać, oraz aby nie zaburzać tego, z czym pacjent przychodzi na sesję. W tej modalności wychodzimy z założenia, że źródłem problemów są różne kłopotliwe części psychiki, które nie są dostępne świadomości, niemniej istnieją i wpływają na doświadczenia człowieka. By te nieuświadomione elementy móc wychwycić, potrzebny jest dostęp do strumienia świadomości, wolnych skojarzeń. Dlatego tak istotne jest aby to pacjent dzielił się tym, co przychodzi mu aktualnie na myśl (a terapeuta pomagał w eksplorowaniu tych treści), a nie żeby terapeuta wnosił swoje pomysły czy kierunki.
Co tyczy się opinii terapeuty, najczęściej nie ma na nie miejsca, również ze wględu na naturę tego procesu. Aby nieświadome części psychiki pacjenta mogły się odtworzyć w relacji terapeutycznej, terapeuta pozostaje w dużej mierze "bezimienny". Bez opinii, poglądów, preferencji. Dzięki temu staje się płótnem, na który psychika pacjenta może projektować siebie. Mówiąc obrazowo, to trochę tak jak ze sztuką - w tym samym obrazie, filmie, o ile nie jest nachalny interpretacyjnie, każdy człowiek zobaczy coś innego, bo każdy interpretuje według swojego świata wewnętrznego. Oczywiście od powyższych zasad zdarzają się wyjątki, niemniej próbowałam tu przybliżyć ogólne zasady funkcjonowania tego nurtu.
I tak jak napisali moi przedmówcy, zawsze warto dzielić się z terapeutą swoimi wrażeniami i wątpliwościami.
Pozdrawiam