Czy rzeczywiście nie szanuje swojego ojca? Podczas naszych rozmów nieraz ojciec sam krzyczy, przekrz

Witam,
myślę, że sytuacja jest znacznie bardziej złożona. Często jeśli konflikty są nieprzepracowane odnosimy się do sytuacji z przeszłości zamiast do tych - tu i teraz. Każda ze stron ma inne odczucie i inne emocje związane z zachowaniem drugiej osoby. Czy rozmawiała Pani z tatą o treningu komunikacyjnym bądź terapii rodzinnej?

Drogi Autorze/Autorko. To o czym piszesz jest złożonym obszarem który można przyjąć z wielu perspektyw. Ważne jest zauważenie faktu, że każdy z nas ma pewien styl komunikacji odnoszący się do konkretnych osób. Możesz zauważyć, że na przykład - z mamą rozmawiasz inaczej, z tatą inaczej a z kolegą czy koleżanką jeszcze inaczej. Wniosek? Sposób komunikacji jest między innymi uwarunkowany relacją z daną osobą. Możliwe iż ojciec krzykiem próbuje przedstawić swój punkt widzenia za wszelką cenę, uważa że poprzez głośniejsze mówienie zyska większą aprobatę lub zdobędzie posłuch. Motywów takiego zachowania może być naprawdę dużo. Do tego dochodzi kwestia zbudowanej pomiędzy Wami relacji. Gdy połączy się te dwa aspekty wychodzi nam pewien obraz waszego wspólnego stylu porozumiewania się pomiędzy sobą. To czy jest on dla Was dobry czy nie to już kwestia do indywidualnego rozważenia. Kolejną sprawą jest ocena otoczenia względem podejścia, że krzyczenie na ojca jest wyrazem braku szacunku dla niego. Tutaj, znów, warto się przyjrzeć temu jak reszta rodziny rozmawia ze sobą, w jaki sposób formułuje komunikaty do siebie oraz czy podniesiony ton głosu jest codziennością u wszystkich czy tylko u głowy rodziny. Przyjęcie braku szacunku jako wzorca w danej rodzinie uzależnione jest od osób które uznają tę zasadę. Dla jednych krzyk będzie brakiem poszanowania dla ojca jako rodzica, a dla innych odwracanie się tyłem do któregokolwiek z rodziców i odchodzenie podczas rozmowy będzie sygnałem okazania braku szacunku. To co jest natomiast bardzo istotne to ustalenie czy Ty zgadzasz się z przyjętą w Twojej rodzinie normą dotyczącą szacunku. Zasady obowiązujące w domu oraz ich przestrzeganie to pewien schemat zależy od członków rodziny. Nie jest tak, że każdy musi się z nim zgadzać i warto przedstawić również swój punkt widzenia. Mam nadzieje, że moja odpowiedź chociaż trochę pomogła. Życzę Ci wszystkiego co najlepsze!

Twoje pytanie dotyczy trudnej dynamiki relacji z ojcem, która może wywoływać silne emocje i mieszane uczucia. Sposób, w jaki prowadzicie rozmowy, może być stresujący i frustrujący dla obu stron.
Szacunek nie zawsze wyraża się jedynie przez sposób mówienia, ale także przez intencje i działania. Jeśli starasz się okazywać szacunek swojemu ojcu, ale sposób, w jaki rozmawiacie, sprawia, że dochodzi do krzyków, może to wynikać z frustracji i braku skutecznej komunikacji, a nie z braku szacunku.
Krzyczenie w odpowiedzi na krzyk może być naturalną reakcją obronną, ale rzadko prowadzi do konstruktywnego rozwiązania problemów. Zamiast tego może nasilać konflikt i pogłębiać negatywne emocje.
Warto zastanowić się, co jest przyczyną frustracji zarówno Twojej, jak i Twojego ojca. Czasami zrozumienie, dlaczego ktoś zachowuje się w określony sposób, może pomóc w znalezieniu lepszych metod radzenia sobie z trudnymi sytuacjami.
Istnieją techniki komunikacyjne, które mogą pomóc w lepszym porozumiewaniu się, takie jak aktywne słuchanie, "ja-komunikaty" (wyrażanie swoich uczuć i potrzeb bez oskarżania drugiej osoby) oraz unikanie eskalacji konfliktu. Może warto spróbować zastosować te techniki w rozmowach z ojcem.
Czasami pomocne może być zasięgnięcie porady osoby trzeciej, takiej jak terapeuta rodzinny, mediator lub doradca. Osoba taka może pomóc w zidentyfikowaniu problemów komunikacyjnych i znalezieniu strategii ich rozwiązywania.
Jeśli otoczenie mówi Ci, że nie szanujesz ojca, warto zastanowić się, czy istnieją konkretne zachowania, które mogą być postrzegane jako brak szacunku, nawet jeśli Ty tego nie zamierzasz. Czasami perspektywa osób trzecich może być pomocna w zrozumieniu, jak nasze działania są odbierane przez innych.
Komunikacja z bliskimi, zwłaszcza w stresujących sytuacjach, jest wyzwaniem. Praca nad jej poprawą wymaga cierpliwości i otwartości na zmiany. Przemyślenie powyższych sugestii może być pierwszym krokiem w kierunku bardziej harmonijnych relacji z ojcem.

Pozdrawiam