Czy to małżeństwo ma jeszcze sens?

Dzień dobry.Zwracam się z pytaniem do pani,bo sama już sobie nie radzę.Będzie to dość długa historia,ale nie mam pojęcia co robić i czy warto jeszcze cokolwiek próbować zmienić.Otóż:
Mojego męża(jesteśmy razem 6 lat,z czego 3 po ślubie)poznałam gdy mój syn miał 1,5 roku.Na początku wszystko układało się dobrze,dopóki nie poznała mnie męża matka...Zaczęło się niewinnie,nawet nie wiem kiedy.Zaczęła "czepiać"się mnie i mojego syna.Podam może trzy przykłady:Gdy byłyśmy w kuchni męża matka dała batona:mojemu synowi,i swojej córce.Gdy jej córka zapytała,a ona?,"teściowa"odpowiedziała:daje tylko dzieciom(pani wie,że to nie chodzi o batona,ale o sposób potraktowania),gdy przyjechali kiedyś(nasza córka,biologiczne dziecko męża miala 8 mies)dała małej misia mówiąc,że babcia zawsze o wnuczce pamięta,a synowi nie kupiła nawet lizaka(miał wtedy 4 lata) i stał obok niej.Gdy byliśmy u nich i spałam w ciągu dnia(będąc w ciąży z córką),gdy tylko mąż wyszedł z domu zaczęła mi mówić,że takiego jak Ł szukać ze świecą,że inny by mnie do pracy wyrzucił(byłam w 7 mies ciąży),cały czas dawała odczuć mojemu synowi,że jest niemile widziany,traktowała go gorzej niż córkę(biologiczne dziecko męża),gdy przywoziła jakieś jedzenie zawsze mówiła:masz tu pierogi,będziesz mógł sobie zjeść(nigdy MACIE,zawsze tylko MASZ).Ja o tym wszystkim mężowi mówiłam i zawsze stawał w mojej obronie,ale tylko u nas w domu gdy byliśmy sami.Rok temu jego matka zmarła.Męczyła mnie i mojego syna przez 4 lata.Ja nadal nie chcę tam jeździć,bo teraz jego ojcieć wtrąca się we wszystko i komentuje:bo oni(dzieci)was nie słuchaj,a oni(czyi mąz i jego rodzeństwo)tacy nie byli,bo ich nic nie uczymy.Jak szliśmy do sklepu to podniósł na nas głos,że idziemy wydawać pieniądze na głupoty(czyli to,że kupimy dzieciom coś słodkiego)...Jego siostry chłopak krzyczał na dzieci jak rozrabialy,więc ja musiałam doprowadzić go do porządku...A mój mąż?Nic,on im wszystkim pozwala mówić i robić co chcą.Nawet robiąc remont z ojcem w naszym domu,to ojciec mu mówił jak ma najlepiej zrobić remont pokoju(takie pierdoły jak kolor,gdzie ścianka działowa itd),a mnie nikt nie brał pod uwagę.Ja tam nie chcę jeździć,a jak jadę to raz na 6 mies.Oto od 4 lat jest ciągle kłótnia,bo mój mąż wymaga,że będę tam jeździła razem z nim i yło tak jak matka jego jeszcze żyła i męczyła mnie psychicznie.Mąż o tym wszystkim wie(również o moich odczuciach),ale nie bierze ich wogóle po uwagę.Zawsze stawia swoją rodzinę na pierwszym miejscu,potem jestem ja i dzieci(teraz mamy trójkę dzieci,najmłodsze ma 6 mies)...Co ja mam zrobić?Już nie mam ani siły ,ani ochoty szarpać się wkółko oto samo...Nigdy również mnie nie przeprosił,że pozwolił matce,tak mnie traktować.Gdy jedzie z dziećmi do ojca sam jest inaczej,ojciec się nie wtrąca,jest wyrozumiały,a jak jestem ja to ciągle poucza,wygłasza komentarze i się wtraca.Zaczynam się zastanawiać,czy małżeństwo z mężczyzną,który nie odciął pępowiny od matki/teraz ojca ma sens,żebym męczyła się ja i dzieci.Do tego jest strasznie nerwowy,w kółko krzyczy i rzuca rzeczami,rozwala je....Pomocy bo zwariuję....