Czy to nerwica lękowa?

Czasami zdrowy rozsądek nie wystarcza żeby zmienić pewne sposoby funkcjonowania czy przeżywania sytuacji, które nam się przydarzają. Wydaje się jednak, że świadomość tego problemu i fakt, że zaczyna Pani szukać rozwiązania na zewnątrz może być dobrym początkiem dla zmiany. Z pewnością spotkanie konsultacyjne mogłoby dać odpowiedź na pytanie o diagnozę oraz o to czy psychoterapia będzie pomocna w rozwiązaniu wieloletniej trudności.

Życzę powodzenia,
Katarzyna Puczyńska-Kryk

Witam,
Nie można postawić jednoznacznej diagnozy w oparciu o tak niedużą ilość informacji, którą Pani udziela. Myśli, o których Pani pisze mają charakter obsesyjny. Oznacza to, że pojawiają się mimo woli i nie ma możliwości zapanować nad takimi myślami, odwołując się do „zdrowego rozsądku”. Pisze Pani o zmęczeniu i zamartwianiu się od długiego czasu jednak to za mało, aby jednoznacznie postawić diagnozę lęku uogólnionego (bądź wcześniej używana nazwa – nerwica lękowa) . Aby postawić taką diagnozę, ważne jest też współwystępowanie innych objawów np. somatycznych: bóle żołądka, kołatanie serca, pocenie się, rozstrój żołądka, częste oddawanie moczu; objawy poznawcze: problemy z koncentracją, pamięcią, stany derealizacji. Bardziej szczegółowy wywiad pozwoliłby jednoznacznie odpowiedzieć, z jakim problemem się Pani zmaga.
Z wyrazami szacunku,
D. Radomska-Talar

Witam,

Z opisu wnioskuję, że być może problemem jest tutaj pewnego rodzaju myślenie obsesyjne, a głębiej lęki społeczne i np. obniżona samoocena oraz poczucie sprawstwa.
Być może Pan/Pani w pewien sposób zżył/a się z tego rodzaju analizowaniem - przewidywaniem negatywnych skutków działań itd.
Być może ta strategia myślenia była do pewnego momentu dla Pani/Pana ważna bo chroniła przed niepowodzeniami lub negatywnymi skutkami - rozmyślanie o możliwych niepowodzeniach i najgorszych scenariuszach możliwych zdarzeń jako odpowiedzialność i mądrość, żeby nie wpaść w tarapaty.

Być może po latach tego typu "roztropność" jawi się jako nawyk chroniący, ale także czegoś pozbawiający, dręczący. Wszyscy znajomi np. radośnie bawią się na imprezie do nocy a Pan / Pani w ogóle do nich nie dołącza bo co gorsza może spotkać młodych ludzi w nocy w lokalu. W rezultacie cierpią na tym więzi międzyludzkie, spontaniczność i radość gasną, pojawia się izolacja społeczna.

Pisze tutaj Pan/Pani także o obwinianiu się za przeżywane sytuacje problemowe, z których przecież składa się nasze uczenie się społeczne i rozwój.
Niewyrażanej stosowane interpretacje nie do końca sprzyjają Pana/ Pani integracji i wzrostowi samooceny. Jeśli chcemy uzyskać inny efekt należało by zmienić sposób myślenia.

Zachęcam do podjęcia psychoterapii. Terapia pomoże Panu/Pani poznać własne wzorce myślenia w kontekście rodziny, z której Pan/Pani pochodzi, a uzyskana w ten sposób świadomość stworzy automatycznie możliwość zmiany co w efekcie przyniesie większą satysfakcję z życia.

Dzień dobry,
Zachęcam do wizyty u psychoterapeuty, ponieważ internet nie jest dobrym miejscem do stawiania diagnozy. Jeśli problem trwa od lat, a Pani jest dorosłą osobą (18+) może to wskazywać na cechy osobowości, co nie wyklucza współistnienia m. in. innych zaburzeń np. z kręgu zaburzeń lękowych (dawniej zwanych nerwicą).
Proszę skontaktować się z terapeutą.
Pozdrawiam

Szanowny Panie, z pobieżnego opisu Pana dolegliwości wnioskuję, iż doświadcza Pan nieprzyjemnych stanów emocjonalnych wiążących się z potrzebą rozebrania problemów na czynniki pierwsze; również problemów, które są mało znaczące. Z tego co Pan pisze, jest Pan świadomy irracjonalności takich działań, ale nie potrafi Pan tego samodzielnie powstrzymać. Opis Pana dolegliwości rzeczywiście przypomina w swojej charakterystyce podtyp nerwicy, czyli zaburzenie lękowe - lęk uogólniony. Dokładna diagnoza wymagałaby by jednak wizyty u psychologa lub psychoterapeuty. Metodą leczenia takiej dolegliwości jest właśnie psychoterapia.

Pozdrawiam

Dzień dobry,

zapraszam na wizytę: psychomniam.pl. Serdecznie pozdrawiam/ Agnieszka Jaślikowska-Nowak

Niestety nie da się dokonać diagnozy przez internet- jeżeli odczuwalny jest dyskomfort przeszkadzający w czerpaniu życiowej satysfakcji zalecałabym konsultacje psychologiczna. Pozdrawiam

Martwienie się jest związane z odczuwanym (nie zawsze uświadamianym) lękiem, który może być objawem nerwicy. W opisanej sytuacji pomocna byłaby psychoterapia, podczas której mógłby/łaby Pan/i znaleźć poznać źródła i mechanizmy swojego funkcjonowania oraz znaleźć skuteczne sposoby radzenia sobie z tymi emocjami, myślami, przeżyciami i w ten sposób pozbyć się objawów. Do indywidualnej samodzielnej pracy polecam książkę "Racjonalna Terapia Zachowania" M. C. Maultsby 'ego. Pozdrawiam.

Dzień Dobry, z podanego opisu można powiedzieć, że ma Pan/Pani podwyższony poziom lęku. Dawniej mówiło się nerwica lękowa, a teraz lęk uogólniony. Wygląda też na to, że ma Pan/Pani konflikt wewnętrzny, polegający na tym, że za przeżywanie lęku się Pan?pani dodatkowo karze. Zdecydowanie polecam psychoterapię.

Witam Cię serdecznie,
Moje pierwsze pytanie- czy cierpisz na jakąś przewlekłą chorobę?( np. tarczycy?
Jeśli jesteś pod kontrolą lekarza, a także jeśli z Twoim zdrowiem wszystko jest ok, to warto rozpocząć proces psychoterapii.
Dobrym w tym wszystkim jest fakt, że dostrzegasz problem u siebie i chcesz to zmienić. To jest bardzo duży krok w kierunku poprawy Twojego nastroju.
Grunt, żeby wybrać dla siebie właściwego terapeutę, bo w skuteczności terapii to jest najważniejsze. Wybierz się na konsultację, może nawet kilka- wybierz osobę, która wzbudza Twoje zaufanie i z którą jesteś w stanie zbudować sojusz terapeutyczny.
Pozdrawiam ciepło,
Joanna Francik