Czy to początki anoreksji ?

Dzień dobry.
Jako, że w wiadomości nie określono wieku, pozwolę sobie pisać bezpośrednio na Ty.
Bardzo ciężko po takiej małej ilości informacji jednoznacznie stwierdzić czy to co Tobie dolega to anoreksja. Sądząc po określeniu "zaburzenia odżywiania" mam wrażenie, że musiałaś czytać czy słyszeć coś na ten temat. W internecie można odnaleźć kryteria diagnostyczne anoreksji (m. in. współczynnik BMI poniżej 17,5, silny lęk przed przybraniem na wadze, czy np. brak miesiączkowania oraz obsesyjne skupienie na własnym ciele). Jeśli spełniasz te kryteria, zalecam najszybszy kontakt ze specjalistą zdrowia psychicznego - psychologiem lub psychiatrą. To co niepokoi, to to w jaki sposób o sobie piszesz. Osoby z zaburzeniami odżywiania najczęściej nie potrafią właściwie ocenić swojego ciała, będąc skrajanie niezadowolonym ze swojego wyglądu, doświadczając wręcz nienawiści do siebie i swojego ciała. Nie jest to zależne od realnego wyglądu czy wagi. Przyczyna tkwi w naszym zniekształconym myśleniu o sobie. Twoja wiadomość sugeruje, że skupiasz się na negatywnym obrazie siebie, odnosisz się najpewniej do jakiegoś nieosiągalnego ideału. Być może masz na myśli wygląd, który codziennie prezentują nam popularne pisma czy telewizja. Osoby chore na anoreksje nie dostrzegają, że obraz serwowany przez media jest w dużej części nieprawdziwy i wykreowany. Być może myślisz, że to wygląd gwarantuje sukces i powodzenie w życiu (media niestety to podsycają). Na szczęście tak nie jest! Zdrowy stosunek do samego siebie pozwala nam zaakceptować swoje indywidualne cechy i nie zmusza nas do ciągłych porównań z innymi. Pozwala nam polubić siebie wraz z całą paletą naszych indywidualnych cech. Prawdziwy sukces, zależy zaś od sił psychicznych, które tkwią w naszej psychice czy osobowości. Być może, gdy patrzysz na siebie przychodzi Ci do głowy mnóstwo negatywnych określeń. Jest to wystarczający znak, by zgłosić się na wizytę psychologiczną i porozmawiać o sobie, swoim stosunku do siebie i poczuciu własnej wartości. Lepiej zrobić to, nim będzie za późno. Z takim myśleniem o sobie życie jest nieustannym cierpieniem, karaniem siebie i być może nawet destrukcją (pamiętaj, że nieleczone zaburzenia odżywiania prowadzą do bardzo ciężkich powikłań zdrowotnych).
Życzę Tobie powodzenia w wyborze życzliwej osoby, która oceni Twój stan zdrowia oraz owocnej pracy nad sobą. Być może będzie to dłuższa wędrówka w głąb siebie - jednak warto przez nią przejść, po drodze czego na Ciebie zgubiona "część" siebie - szacunek do siebie samej. Pozdrawiam

Witam. Po przeczytaniu Pani wypowiedzi odnoszę wrażenie, że jest Pani osobą świadomą swoich potrzeb, wrażliwą i jednocześnie odważną. O odwadze, według mnie świadczy to, że mówi Pani o tym co czuje, co Panią niepokoi oraz poszukuje pomocy. Zrobiła już Pani pierwszy krok w kierunku zadbania o siebie - publikując swoją wypowiedź. Rozumiem, że może Pani czuć się zaniepokojona tym co się dzieje, swoim zdrowiem i samopoczuciem. Ważnym jest aby o siebie zadbać. W mojej ocenie dobrze byłoby skorzystać z pomocy specjalisty (psychologa lub psychodietetyka lub psychiatry), który wesprze Panią, omówi z Panią sprawy, które są dla Pani ważne, pozwoli poszerzyć perspektywę a poprzez wspólną pracę pozwoli Pani na powrót do życia takiego jakim Pani chce żyć. Dzięki szczerej rozmowie ze specjalistą dojdzie Pani, z dużym prawdopodobieństwem, do wyjaśnienia spraw, które dziś Panią niepokoją. Większość specjalistów oferuje konsultacje zarówno w formie stacjonarnej jak i online - może Pani wybrać formą najbardziej wygodną dla Pani. Z całego serca życzę powodzenia i dużo zdrowia. Pozdrawiam

Niestety nie podała Pani wzrostu, wieku ani swojego BMI, w celu oszacowania występowania anoreksji i jej zaawansowania. Jest to niezmiernie ważne, gdyż głęboka anoreksja prowadzi do bardzo poważnych konsekwencji zdrowotnych. Pierwsze objawy problemów to: zaburzenia cyklu miesiączkowego, siniaki na ciele, obrzęki, stan przewlekłego zmęczenia i wiele innych.
Proszę pilnie skonsultować się ze specjalistą ( lekarzem, psychodietetykiem lub psychoterapeutą) w celu podjęcia kompleksowego leczenia. Proszę pamiętać, że zwiększenie masy ciała wcale nie musi oznaczać tycia.

Witam, myślę, że warto skonsultować swoje obawy ze specjalistą. Myślę, że najważniejsze w tym przypadku jest to co Pani czuje. Jeśli Pani odczucia wzbudzają u Pani obawę i podejrzewa Pani u siebie zniekształcenia myślenia to wystarczający znak, aby udać się na wizytę do psychologa, czy psychiatry. Proszę w tym wypadku myśleć o sobie i dać sobie wyrozumiałość.
Pozdrawiam i życzę dużo życzliwości.

Witam serdecznie,

rozumiem, jak bardzo trudne to musi być, szczególnie gdy mimo znaczącej straty wagi, wciąż odczuwasz niedoskonałości. Chciałabym Cię zapewnić, że nie jesteś sama w tych odczuciach.

Jeśli pozwolisz, chciałabym zaproponować skonsultowanie się z profesjonalistą, takim jak psycholog specjalizujący się w obszarze zaburzeń odżywiania. Dysponuje on odpowiednimi narzędziami i wiedzą, która może pomóc Ci zrozumieć i przezwyciężyć te trudności. To krok w kierunku zrozumienia siebie i budowania zdrowej relacji z własnym ciałem.

Pamiętaj, że Twoje zdrowie i dobre samopoczucie są priorytetem. Jeśli masz jakiekolwiek pytania lub wątpliwości, chętnie odpowiem na nie.

Bardzo współczuje, z pewnością doświadcza Pani dużego cierpienia. Chciałabym wyróżnić, że pragnienie zmiany i chęć zdrowienia to bardzo ważny krok, który udało się Pani zrealizować! Kolejny etap wymaga planu, który często uwzględnia wsparcie ze strony kilku specjalistów tj. dietetyk, psycho-dietetyk, psychoterapeuta. Zachęcam również do zgłoszenia się do lekarza pierwszego kontaktu w celu przeprowadzenia podstawowych badań. Powodzenia!