Czy to tylko zaburzenia mowy?

Syn ma ukończone 20 miesięcy. Jest bardzo ruchliwy, uwielbia wszelkie zabawy ruchowe, prawie nigdy się nie męczy. Bardzo szybko uczy się tego, co go interesuje (najczęściej właśnie tego, co związane z ruchem, np. samodzielne wchodzenie i zjeżdżanie że zjeżdżalni) - wystarczy mu raz pokazać, jak coś zrobić i już. Jednak zupełnie inaczej jest z nauką mowy. Logopeda wstępnie stwierdził u niego "proste" opóźnienie rozwoju mowy. Chciałabym z nim ćwiczyć sylaby, ale zupełnie nie chce ich po mnie powtarzać - mam wrażenie, że go to zwyczajnie nie interesuje (nie chce powtarzać nawet tych sylab, które już umie wymówić - mówi je raczej tylko sam z siebie, a nie na zawołanie). Ciężko jest w ogóle zwrócić jego uwagę, gdy jest czymś pochłonięty. Czasami ignoruje wołanie go po imieniu. Nie kiwa głową na tak ani nie kręci na nie, wyraża swoje potrzeby głównie prowadzeniem mnie gdzieś czy wyciąganiem rączek. Zaczęłam się trochę obawiać autyzmu. Z drugiej strony, syn nie ma żadnego problemu z utrzymywaniem kontaktu wzrokowego, bardzo lubi się przytulać (sam przychodzi), jest stabilny emocjonalnie jak na swój wiek, sporo rozumie - wykonuje różne proste polecenia, ładnie uczy się, że czegoś nie wolno. Rozpoznaje emocje - ostatnio gdy zauważył, że rozbawił czymś tatę, specjalnie powtórzył czynność i spojrzał na niego, oczekując śmiechu, a gdy tata się zaśmiał, syn również wybuchnął śmiechem i powtarzał czynność jeszcze wielokrotnie, coraz bardziej ciesząc się z rozbawiania taty. Prawidłowo reaguje na obcych - na początku jest nieco nieśmiały, oswaja się w ciągu 10-15 minut i potem już zaczepia, przynosi zabawki itp. Lubi nowe miejsca. Bardzo cieszy się na widok bliskich osób. Nie zauważyłam u niego żadnej nadwrażliwości na bodźce. Podsumowując - czy powinnam się na tym etapie realnie obawiać jakichś poważnych zaburzeń/autyzmu? Wiem, że taki opis nie zastąpi obserwacji dziecka i że nikt mi nie postawi diagnozy w ten sposób, będę jednak wdzięczna za słowo komentarza....