Czy to, że czuje irytacje kiedy ktoś oczekuje ode mnie, że mu w czymś pomogę i nie poprosi o pomoc,

Witaj. Odnosząc się do Twojego pytania chciałabym poruszyć dwie kwestie. Pierwszą jest to, że emocje pojawiają się w nas często w odpowiedzi na sytuacje pochodzące ze środowiska, mają one funkcje informacyjną i zarówno te pozytywne, jak i negatywne są cenną wskazówką na temat tego co się z nami dzieje w danym momencie, w którą stronę chcemy podążać, oraz czy się na coś godzimy bądź nie. U Ciebie w odpowiedzi na rozkazujący ton osób z Twojego otoczenia, jak stwierdzasz pojawia się irytacja. To dla Ciebie cenna informacja o tym, że prawdopodobnie ktoś przekroczył Twoje granice i nie masz zgody na to aby ktoś stosował wobec Ciebie takie (rozkazujące) komunikaty. Jak wspominasz, ktoś próbuje wzbudzić w Tobie poczucie winy, a efekt końcowy w postaci zmieszanych uczuć może wskazywać, że tej osobie skutecznie się to udało. Sugeruję popracować nad asertywnością z psychologiem, bądź coachem, ponieważ nauka asertywności pozwoli Ci zakomunikować swoje granice, oraz nauczysz się jak odmawiać bez poczucia winy. Pozdrawiam i życzę powodzenia.

Drogi Autorze. Rozumiem Twoje emocje i wątpliwości. Cieszę się, że szukasz odpowiedzi i obserwujesz swoje emocje. To ważne, że nie odchodzisz od siebie w tak trudnych momentach i starasz się zrozumieć występujące mechanizmy. Postaram się pokazać Ci jak to wszystko prezentuje się z psychologicznego punktu widzenia. To co czujesz w opisanych przez siebie sytuacjach jest całkowicie naturalne i zrozumiałe. Przede wszystkim nikt z nas nie lubi być traktowany z góry. W przypadku gdy ktoś oczekuje pomocy i okazuje to w dość wyraźny sposób masz całkowite prawo poczuć irytację, złość czy frustrację na maksa! Tutaj nie mówimy o proszeniu o pomoc, a żądaniu przez kogoś że mu pomożesz. To zupełnie dwie różne rzeczy, więc Twoja reakcja jest adekwatna do sytuacji. Kolejna sprawa, że gdy ta osoba nie osiągnie zamierzonego rezultatu zaczyna manipulować i wpędza Cię w poczucie winy. To kolejny krok, który występuje w sytuacji, gdy ktoś stara się odzyskać nad daną osobą kontrolę i szuka "sposobu" na nią. Wówczas mogą pojawić się różne metody - wspomniane wpędzanie w poczucie winy, grożenie, proszenie, płacz czy branie na litość. Są to strategie mające na celu zmienić Twoje zdanie, sprawić że "zmiękniesz" i w którymś momencie odejdziesz od swoich pierwotnych postanowień. To, że odczuwasz poczucie winy świadczy prawdopodobnie o Twojej empatii i próbie zrozumienia drugiego człowieka. Ważne jest jednak, aby spojrzeć na to z wielu perspektyw. Jeśli przyjrzymy się temu jako procesowi skutecznej manipulacji wówczas warto przemyśleć czy chcesz w to wchodzić i udzielać pomocy. Istotne jest, że niekiedy ludzie stosuję takie techniki zupełnie nieświadomie. Nauczeni doświadczeniem, że coś na daną osobę "działa" wykorzystują to i nie wiedzą, że jest to proces czysto manipulacyjny. Polecam Ci pomyśleć o treningu asertywności oraz zbadaniu gdzie zaczynają, a gdzie kończą się Twoje granice. To może być bardzo pomocne przy kolejnych takich wydarzeniach. Życzę Ci odnalezienia najlepszej drogi dla siebie!

Twoje uczucia irytacji i zmieszania w sytuacjach, które opisujesz, są zupełnie naturalne. Jest kilka powodów, dla których możesz tak się czuć, i warto zrozumieć, że Twoje reakcje są uzasadnione.
Każdy zasługuje na szacunek i uprzejmość w komunikacji. Jeśli ktoś zwraca się do Ciebie w sposób rozkazujący, zamiast prosić o pomoc, może to wywoływać irytację. Zasługujesz na to, aby być traktowanym z szacunkiem, a nie jakby Twoje potrzeby były mniej ważne.
Masz prawo do wyznaczania swoich granic, zarówno w pracy, jak i w życiu osobistym. Odmówienie pomocy, kiedy jesteś zajęty lub masz inne plany, jest zupełnie w porządku. Ważne jest, aby chronić swoje granice i priorytety.
Próba wzbudzenia poczucia winy poprzez stwierdzenia typu „będę musiała/musiał to zrobić sam/a” jest formą manipulacji emocjonalnej. Może to wywoływać zmieszane uczucia, ponieważ z jednej strony chcesz być pomocny, a z drugiej czujesz, że jesteś manipulowany.
Warto rozwijać umiejętności asertywności, które pozwolą Ci wyrażać swoje potrzeby i granice w sposób pewny i spokojny. Możesz na przykład powiedzieć: „Rozumiem, że potrzebujesz pomocy, ale teraz jestem zajęty innymi obowiązkami. Czy możemy znaleźć inny czas, który będzie dla nas obu odpowiedni?
Twoje uczucia są ważne, a dbanie o własne samopoczucie nie jest egoizmem. Warto pracować nad tym, aby nie czuć się winny za odmowę pomocy w sytuacjach, które są dla Ciebie nieodpowiednie.
Twoje reakcje są naturalne i zrozumiałe. Kluczowe jest znalezienie sposobów, aby radzić sobie z nimi w konstruktywny sposób, zachowując swoje granice i zdrowie psychiczne. Pozdrawiam