czy to żle że chce wyjechać z kraju poznać lepiej kumpla ktorego gadam znim na skype 2 lata i chce u

Dzień dobry,
Trudno powiedzieć, czy to źle czy dobrze. Nikt chyba, włącznie z Panem/Panią nie ma chyba takiej wiedzy, by odpowiedzieć na tak postawione pytanie - na tym polega cały szkopuł z decyzjami życiowymi - że trudno zawczasu wiedzieć, czy są dobre czy złe. Zazwyczaj odpowiedzi na nasze pytania są o wiele bardziej złożone i bardziej wielowymiarowe. Często rodzice się obawiają decyzji swoich dzieci, dzieje się tak zazwyczaj, gdy obawiają się, że mogą być one dla nas niekorzystne. Trudno powiedzieć, czy ta obawa jest słuszna, gdyż nie znam ani Pana/Pani, ani danej sytuacji. Na pewno jest tak, że potrzeba budowania swojego samodzielnego życia i odrębności od rodziców jest jak najbardziej naturalna i zrozumiała. Proszę może przedyskutować tę decyzję bardziej szczegółowo z kimś neutralnym, jeśli ma Pan taką możliwość, może być to przyjaciel, psycholog itp. A zwłaszcza z danym kolegą. Życzę powodzenia!
Marta Niwczyk

Dzień dobry,
z decyzjami jest tak, że ważne, aby one były autonomiczne- niezależne i zgodne z nami. Czasami rodzice mają inne zdanie na temat decyzji dziecka. Ważne, w jakim dziecko jest wieku, jesli do 18 rż to rodzice są odpowiedzialni nie tylko emocjonalnie i moralnie ale też prawnie, więc ich troska bywa zwiększona. Jeśli w okresie dorosłości to może to ograniczać. Natomiast decyzja o której Pani pisze wydaje się ważną i znaczącą zmianą. Przy jej podejmowaniu wzięłabym wiele czynników pod uwagę: czy chce Pani tego tylko dla tego kolegi, czy w ogóle dla siebie, dla zamieszkania w tym kraju. Czy jest Pani przygotowana do zamieszkania w obcym kraju- pod kątem wiedzy ale też emocjonalnie. Czy ma Pani strategie zaradcze na wypadek, jeśli ta relacja nie potoczy się pomyślnie itp. A rodzice choć mają odmienne zdanie to warto je uwzględnić na tyle, aby nie kierować się wyłącznie tym, żeby zrobić po swojemu, a nie tak jak oni chcą. Dojrzałe decyzje też mogą być zgodne z wolą rodziców, nie muszą być zupełnie odmienne.
życzę pomyślnich decyzji.
pozdrawiam Barbara Matla

Myślę, że każdy ma prawo do własnych niezależnych decyzji. Do własnych sukcesów i porażek. Nie mogę ustosunkować się do obaw rodziców ponieważ mam za mało informacji. Niemniej obawy rodziców są nieodłącznym elementem relacji rodzic-dziecko. Niemniej, dorosły człowiek ma prawo wybrać własną drogę inną od wizji rodzica.

Witam. Rodzice nie zawsze muszą się z nami zgadzać, tak jak i my z rodzicami. Rodzice pewnie się boją i martwią, że Pani wyjazd może skończyć się czymś negatywnym i nieprzewidywalnym. Znów pisanie z kimś przez 2 lata, to tylko pisanie. Nie wiadomo jak wygląda rzeczywistość tej osoby. Przez internet możemy przedstawiać swoją sytuację w rewelacyjnym świetle (i zwykle tak robimy), ale gdy dochodzi do konfrontacji i realnego spotkania, bańka może prysnąć. Piszę "może", bo nie musi. Rodzice zawsze będą się o Ciebie bać, niezależnie czy masz lat 15 czy 25. To jest oczywiście Twoje życie i możesz sobie je ułożyć tak, jak zechcesz. Jednak zanim podejmiesz jakąkolwiek decyzję, warto byłoby się skonsultować z kimś obiektywnym, kto nie zna tej sytuacji z prywatnej strony, np. z psychologiem lub psychoterapeutą, porównać sobie straty i zyski, i dopiero wtedy podjąć ostateczną decyzję. Jeśli kumpel pisze przez 2 lata, to jeszcze trochę czekania go nie zbawi. :) Pozdrawiam

Z pewnością potrzeba poznania osobiście osoby, z którą utrzymuje się kontakt internetowy jest zupełnie naturalna i nawet pożądana. :) Tylko poznanie kogoś , osobista rozmowa z nim daje szansę na zweryfikowanie tego, co się między wami dzieje. I dalsze pielęgnowanie tej znajomości. Jeśli jednak rodzice nie wyrażają zgody, przypuszczam, że stoją za tym jakieś obawy. Czy to obawy o twoje bezpieczeństwo? O to, czy będzie to osoba godna zaufania? A może boją się jak poradzisz sobie, gdy sprawy nie będą układać się pomyślnie? / Jeśli trudno wam znaleźć wspólny front i jakoś się tu porozumieć, może spotkanie z kimś, kto pomoże wyrazić wszystkim swoje racje - ułatwi znalezienie rozwiązań. I pomoże w ustaleniu takich strategii, w których rodzice nie będą się martwić, bardziej zaufają twoim decyzjom. A ty będziesz żyć " po swojemu"/ Nie piszesz jak poważny jest tu konflikt z rodzicami. / Czasem, gdy trudno się dogadać - pomocne może być spotkanie z psychologiem, który pomoże w negocjacjach.